Vrouwen uit het buitenland die in Nederland aangifte doen van mensenhandel krijgen automatisch een tijdelijke verblijfsvergunning. Mooi. Zou je zeggen. Maar hoe lekker is die worst eigenlijk?
Mbeke komt uit een land ergens in Afrika. Denken we. Zelf is ze daar nogal vaag over. Gambia. Kenia. Wie zal het zeggen? Ook haar naam is een mysterie. De Nederlandse overheid denkt dat ze Mbeke heet. Zelf ontkent ze dat ten stelligste.
De slanke donkere vrouw vroeg ooit asiel aan in Nederland, maar kreeg nul op het rekest. Bij haar tweede poging ging het opnieuw mis. En toen gebeurde het. Mbeke vertelde de IND tijdens haar tweede afwijzing dat ze was misbruikt. Dat een Nederlandse man haar had gevraagd om met andere mannen naar bed te gaan. Voor geld. En dat ze zo onder dwang zeker tien mannen had afgewerkt.
De overheid geloofde tot dat moment niets van Mbeke. Niet haar naam. Niet haar geboorteland. Niet haar verhaal. Maar nu werd dat anders. Een aangifte van seksueel misbruik is een serieuze zaak en dus ging de recherche aan het werk. Mbeke werd van ongewenst vreemdeling ineens slachtoffer. Een man in Nederland ineens verdachte.
Op donderdag 7 november pakt Mbeke de trein naar Groningen. Ze is te laat voor de rechtszaak omdat ze helemaal van het station naar het gerechtsgebouw moet lopen. Uiteindelijk doet ze een half uur te laat haar verhaal. Dat ze is misbruikt. En dat ze daarna B9 werd. De ambtelijke code voor een tijdelijke verblijfsvergunning op humanitaire gronden.
Een half uur voor het einde van de rechtszaak eist de officier van justitie in harde bewoordingen drie maanden cel tegen Mbeke. Omdat ze liegt. Volgens de officier. Over van alles en nog wat. Haar naam. Haar geboorteland. Over het gegeven dat ze slachtoffer is van brute mensenhandel.
Justitie vervolgt zelden asielzoekers die liegen. Maar nu wel. En hard ook. De officier maakt de vrouw duidelijk hoe fout ze is:
Ik doe veel mensenhandel-zaken. Vaak vraag ik me af of het allemaal wel klopt. We weten dat vrouwen misbruik maken van de B9-regeling. Door bezig te zijn met valse aangiftes krijgen de echte slachtoffers niet de aandacht die zij verdienen.
De rol van slachtoffers staat in Nederland zelden ter discussie. Wij geloven heilig in de underdog. Vrouwen verzinnen zoiets vreselijks als seksueel misbruik toch niet?
Toch wel.