Ik heb vandaag van 09.00 uur tot 14.00 uur voor het Dagblad van het Noorden tien snelrechtzaken gevolgd.
En ik was bepaald niet onder de indruk.
Snelrecht is nog niet zo heel lang geleden ingezet om paal en perk te stellen aan het geweld op straat, met name rond de jaarwisseling. Dit jaar stond het geweld tegen hulpdiensten en overheidsdiensten centraal.
De officier van justitie die vandaag de zittingen deed, hield zijn gehoor opvallend vaak voor dat er ook een politieke kant zit aan de beslissing om hulpdiensten uit de wind te houden. Een politieke en een maatschappelijke. Want ook de maatschappij, zo sprak de officier gedragen, heeft het meer dan gehad met het geweld tegen hulpverleners.
Om daar beeldend aan toe te voegen dat ook zijn moeder niet begrijpt waarom we met zijn allen deze onverlaten niet harder aanpakken.
Voor het gemak schaarde hij agenten ook maar even onder de hulpdiensten. Er zijn korpschefs die daar anders over denken, zullen we maar zeggen.
De oplossing van dit alles: snelrecht. Het idee: breng de boefjes snel voor de rechter en straf ze meteen af zodat ze het nooit meer zullen doen.
Maar wie zijn dan eigenlijk die grote onverlaten die bij nacht en ontij het ganse land onveilig maken?
Nou, Desi bijvoorbeeld. Technisch een jonge vrouw. Eigenlijk nog een meisje.
Desi was zo rond een uur of vier in de morgen nog steeds niet uitgefeest toen ze ineens door een linie agenten werd gescheiden van haar vriendinnen. Omdat ze dacht langs de stoep er nog wel even langs te kunnen, liep ze op de linie af. Om meteen een snauw te krijgen en een por met een gummiknuppel. Uit pure verontwaardiging spuugde Desi op de grond.
Foei.
Provinciale Adri is een andere snelverdachte. Hij stond vrolijk aangeschoten te zijn bij een illegaal kerstboomvuurtje toen de politie aan kwam zetten om de pret te bederven met noeste blusintenties. En dus ging Adri plagerig voor de politie-auto staan, die overigens al op de bestemming was aangekomen. Toen de dienstauto hem tegen de benen reed, werd hij een beetje opstandig.
Nogmaals foei.
En wat te denken van student Achmed. Hij stond in de binnenstad van Groningen rustig een sigaretje te roken toen hij zag hoe twee vrienden in de boeien werden geslagen. Omdat hem dat wat al te gortig leek, ging hij verhaal halen. Wat was hier aan de hand? Ook Achmed kreeg een waarschuwing, werd te verstaan gegeven dat hij weg moest wezen en toen hij dat niet meteen deed hardhandig tegen de grond gewerkt.
Tsja, netjes is anders.
Gerard uit Os is nog zo’n gemene straatterrorist waar we met zijn allen zo voor sidderen als we gaan stappen. Gerard komt in Beijum terecht in een schermutseling tussen agenten in burger, ME’ers en een aantal jongeren. Hij krijgt een fors aantal klappen met de lange lat en vloekt daarom eens even hartgrondig om zich heen. Het levert hem de kwalificatie belediging van agenten op.
U ziet het. Allemaal waterdichte voorbeelden van echte criminelen die wij met zijn allen een duidelijk signaal moeten geven. Zo kan het niet langer. Wij berechten u binnen veertien dagen opdat u het niet weer zult doen.
Dat zal ze leren.
Ik garandeer u dat de Desi’s, Adri’s, Achmeds en Gerards van deze wereld zich volgend jaar gewoon weer schuldig zullen maken aan dit soort gedrag.
En daar helpt het snelrecht geen moedertje lief aan.