Het vonnis in de Groninger HiV-zaak is binnen. Ik was er maar kort bij, dus veel van wat ik weet heb ik uit de kranten. Ik zal later het vonnis eens aandachtig (er) bestuderen
Wat wel duidelijk is, is dat er niet zo gek veel overblijft van de enorme heisa (en dan met name de besmettingen) rond deze zaak:
– het drogeren met GHB is niet bewezen
– niet uit te sluiten valt dat de slachtoffers al besmet waren met HIV
– er is besmet bloed ingespoten, maar het valt niet te bewijzen dat slachtoffers daardoor werden besmet. het daadwerkelijk toebrengen van zwaar lichamelijk letsel is dan ook niet bewezen (wel de poging)
– het doel van de feesten was seks, niet de besmettingen. Ook slachtoffers kozen ervoor zonder condoom seks te hebben
– een van de drie verdachten werd volledig vrijgesproken van de besmettingen
Wat mij verder opvalt in onderstaande alinea van een artikel in de Telegraaf:
”Slachtoffers zeggen op de feesten te zijn gedrogeerd met GHB, maar dat kan volgens de rechtbank niet worden bewezen. „De klachten van geheugenverlies kunnen ook zijn veroorzaakt door het gebruik van xtc en alcohol. Daarnaast is niet uit te sluiten dat de verklaringen zijn beïnvloed door berichtgeving in de media en gesprekken die de aangevers onderling hebben gevoerd”, aldus de rechter.
Bron: de Telegraaf
Niet uit te sluiten valt dat de verklaringen van de slachtoffers zijn beinvloed door berichtgeving in de media….Wat zegt dat over ons (de media?)