Hoe ver kun je gaan?

De kwestie is door het ‘nieuws’ over de deal van Peter R. de Vries met de ontvoerders van Heineken weer eens actueel.

Hoe ver  kun je als journalist gaan om het nieuws boven water te tillen?

Moet je tipgevers betalen? Hoe benader je verdachten? Is het oké om het criminele onderwerp van je boek mee te laten delen in de winst?

Ik vind persoonlijk dat je als (misdaad)journalist ver kunt en moet gaan om je doel te bereiken.

Maar het moet niet ten koste gaan van de waarheidsvinding.

Journalisten die betalen voor nieuws of een verhaal lopen het levensgrote risico dat het betaalde geld van invloed is op het verhaal. Geld is in de regel nu eenmaal niet echt een dienaar van de waarheid.

Ik heb zelf nog nooit een cent uitgegeven voor een verhaal en van mijn directe collega’s ben ik er ook vrij zeker van.

Maar zou het een probleem zijn om iets te betalen? Een journalist heeft natuurlijk meerdere manieren om een ‘betaald’ verhaal te checken en een goede journalist zal ook andere bronnen raadplegen.

Iets anders is de benadering van verdachten.

Ik heb onlangs iets bijzonders meegemaakt. In het kader van een onderzoek naar een moord in de provincie sprak ik samen met een collega af met een aantal betrokkenen. Om het gesprek niet meteen op een soort verhoor te laten lijken en de sfeer wat te breken, dronken we een biertje met ze.

Daar kun je heel politiek correct over gaan lopen doen, maar de realiteit is dat je met deze mensen nu eenmaal niet in een theehuisje gaat zitten om onder het genot van een petit four en een kopje kruisbessen-thee van gedachten te wisselen. Zo werkt dat gewoon niet.

Het Openbaar Ministerie in Groningen was niet bepaald blij met onze actie. En een van de advocaten van een verdachte in deze zaak al helemaal niet. Betrokkenen ‘dronken voeren’ om de waarheid boven water te krijgen, dat doe je gewoon niet. 

Bij mij was de verbazing groot toen ik hoorde dat mijn collega door het OM werd aangesproken op deze gang van zaken.

Ik denk niet dat het de taak van het OM is om zich te bemoeien met onze nieuwsgaring. Zolang wij ons aan de wet houden, lijkt mij bemoeienis uit den boze.

Het probleem zit hem ook helemaal niet in het drinken van een biertje (van dronken voeren was absoluut geen sprake). Een eventueel probleem zou pas ontstaan als je op deze manier informatie krijgt die niet klopt.

Ik durf hier wel te beweren dat hier geen sprake van is. Geen zichzelf respecterende journalist zal dronkemanspraat voor waar aannemen, laat staan zomaar publiceren. Een gesprek onder het genot van een biertje is oriënterend van aard. De informatie die je krijgt slechts een startpunt om verder te kijken.

Dat is geen onterechte beïnvloeding.

Dat is gewoon goede journalistiek.

Delen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *