Nog niet zo heel erg lang geleden kwam ik in de rechtszaal een kennis tegen. Hij woonde ooit een paar straten verder in onze buitenwijk van beton en asfalt.
Een blik van herkenning. Zelfde leeftijd, zelfde school, zelfde woonomgeving.
Het ging niet bijster goed met hem. Sterker nog: hij had de afgelopen twintig jaar voornamelijk doorgebracht op straat en in de gevangenis.
Drugs, stelen, gevangenis. Drugs, stelen, gevangenis. Drugs, stelen……
Ik moest onwillekeurig denken aan wat ik zelf de afgelopen twintig jaren heb gedaan.
Ik heb gewerkt en gewoond in Nieuw-Zeeland (Hastings) en sliep heerlijk in de woestijnen van Australie, Israël en Egypte.
Ik heb voor de kust van Zuid-Afrika gezwommen met de Great White Shark, in Cuba met een groep dolfijnen en aan een verlaten strand in Australie met enkele white tips.
Ooit speelde ik met vier baby-leeuwtjes tegelijk. En diep in de nacht luisterde ik in Canada in mijn tent naar het gehuil van coyotes.
Het is gek om elanden te aaien bij de Poolcirkel, die beesten zijn stukken groter dan je op het eerste gezicht zou denken.
Ooit reed ik tijdens het spitsuur Sint-Petersburg in. Een stad waar ze volgens mij geen verkeersregels kennen.
In 3,5 jaar tijd kreeg ik drie kinderen en kocht ik een koophuis in een ecologische wijk. Tijdens een rondje Oostzee bracht ik een bezoek aan Nikel (voormalige Sovjet-Unie), door de Lonely Planet beschreven als ‘een buitenwijk van de hel’. Geen enkele vegetatie in een straal van 50 kilometer….
Ik heb in Australie, Zuid-Afrika en Canada walvissen gezien en ik werd stil in concentratiekamp Auschwitz en Mittelbau Dora. Ik ben dronken geworden in een heftige Maori-kroeg in Nieuw-Zeeland (waar standaard een ziekenauto naast de kroeg stond)en een zeer duistere nachtclub in Moskou (waar de portiers waren uitgerust met Uzi’s).
Het viel nog niet mee om de bunker van Hitler te vinden in zijn Pruissische hoofdkwartier.
Ooit snorkelde ik vanaf een catamaran over het Great Barrier Reef en liep ik rond in een afgedankte space shuttle in Florida. De bossen van Thailand heb ik vanaf de rug van een olifant kunnen bekijken en ik werd eens wakker in een Greyhound ergens in Brits-Columbia, om door de voorruit verrast te worden door het dansende Noorderlicht.
Ik heb een volwassen orka onder mijn rubberboot door zien duiken en heb geslapen in een echte rondavel met het geluid van olifanten en leeuwen op de achtergrond.
Na de eeuwwisseling zag ik krokodillen springen in de rivier. De milleniumbug heb ik gemist, ook al had ik die elf uur eerder moeten beleven dan de gemiddelde Nederlander.
Ik heb heerlijk gegeten in Kaapstad en lekker gedronken in Belfast. Ik heb genoten van Vancouver en voelde me verloren in Moermansk. Ik voelde me ooit onveilig in Pretoria en super relaxt in Wellington. De aarde verwarmde eens de grond onder mijn tent en ik kwam ooit tot mijn verrassing een schitterende blokhut tegen in wat later bleek de gevaarlijkste bossen van voormalig Rusland.
Ik heb op Mount Tongariro (vulkaan) gelopen en een bergpas beklommen in het mooiste gebied ter wereld, de Milford Sound.
En ik dacht bij mezelf:
Ik mag eigenlijk helemaal niet klagen.