Het schijnt dat de mens verschillende systemen heeft om met de werkelijkheid om te gaan.
Een reflectief systeem. Waarbij we rustig nadenken. Alles proberen te overzien. En daarna onze koers bepalen.
En een impulsief systeem. Waarbij we op basis van instinct meteen tot actie over gaan. Primair. Het is zoals het voelt.
Het laatste systeem schijnt automatisch aan te slaan als we in een noodsituatie zitten of gewoon moe zijn. Dan gooien we er meteen uit wat we voelen.
Daar moet ik wel eens aan denken als ik reacties op het internet lees. Felle verbale uitbarstingen. Over daders waar we de ballen van af moeten snijden. Hoge bomen en touwen. Muren waar mensen tegen aan moeten worden gezet. Softe rechters die er helemaal niets van begrijpen.
Het reflectieve systeem heeft een beperkte capaciteit. Zeggen mensen die het kunnen weten. Je kunt er heel goed en heel verstandig mee denken, maar op een gegeven moment is de koek gewoon op. Te moe om in actie te komen.
En dan nemen de impulsen het weer over.
Ik ben geen deskundige. Ik luister slechts naar rechters, officieren, verdachten en advocaten. En schrijf daarna stukjes. Maar ik wens verdachten en daders zelden een hoge boom toe.
Misschien is de moderne samenleving wel moe. Of denken we veel te vaak dat we in een noodsituatie zitten. Al dan niet geholpen door een bombardement aan akelige verhalen. Waar je ook kijkt. Wat je ook leest.
Constant lichtelijk overspannen.
Waardoor alles is zoals we ons voelen.
Ik denk dat veel mensen zich op internet onbelemmerd voelen om hun impulsieve systeem te gebruiken, omdat het geen consequenties heeft. Zo gauw het dat wel zou hebben, worden ze gedwongen meer reflectief te reageren. Internet is ook het eerste medium waarin de massa echt aan het woord is zonder filter (of een heel gebrekkig filter). Dat resulteert in een collectief impulsieve beweging, die moeilijk tot reflectie te brengen is. We moeten nog leren met de vrijheid die we hebben gekregen met met internet om te gaan. Er moet nog ‘ethiek worden geschreven’ in ons collectieve gedrag.
En toch klopt er iets niet aan je betoog.
Ik ben één van die mensen die dat “ballen af snijden. Hoge bomen en touwen.” over zich hoort afroepen.
Moet ik tegen de muur? Goed, dan ga ik tegen de muur.
Maar mijn reflectieve instinct (rustig nadenken en mijn koers bepalen) bracht me bij dat gevoel om die impulsieve opmerkingen voor lief te nemen.
Omdat het inderdaad ook frustraties, emoties en onmacht zijn die mensen tot dergelijke uitlatingen brengen.
Mensen worden doorlopend gebombardeerd met akelige verhalen, voelen zich machteloos om er wat aan te veranderen.
*
Dan kom je vanzelf bij die kern: Moeten zij eigenlijk veranderen, of begint dat bij mij.
En waar ik bij mezelf begin, krijg ik opeens heel andere reacties.
Misschien schreeuwen mensen dus wel instinctief om oplossingen die ze zelf niet kunnen bewerkstelligen.
*
Het was maar een gevoel, dat de wereld er anders uit zou zien dan die primaire opmerkingen deden vermoeden.
Over dat gevoel heb ik eens goed nagedacht, mijn koers bepaald…
En nu zit ik met die vraag:
Ben ik nou gek of de maatschappij zo gek nog niet 😉
Ik heb dertien ‘procedures’ doorlopen in twintig jaar (geen strafrecht) waarvan vier voor de rechter. Het ging een enkele keer goed (en dan bedoel ik dat de uitspraak overtuigend was) maar over het algemeen schoot het te kort tot zwaar te kort en zelfs als je in het gelijk werd gesteld had je toch nog (soms veel) schade geleden. Dat ligt niet aan de rechters alleen maar aan het totale systeem van wetgeving, rechters en advocatuur en juristerij op academisch en Europees niveau.
Wat ik over dat strafrecht zo lees functioneert dat niet veel beter dan andere gerechts- en beroepsinstanties.
Vanuit die ervaring kan ik mij de neiging om impulsief te handelen heel goed voorstellen. Eigenlijk valt het juist allemaal ontzettend mee. De mensen die geacht worden voor een redelijk rechtssysteem te zorgen falen collectief. Het parlement voorop.
@marc goed geschreven ik denk dat je helemaal gelijk hebt. ik debk dat veel schreeuwers na even afkoelen en nadenken een stuk genuanceerder blijken te denken.
@jgm u is een zeur. geef eens voor 1x een on topic reactie zonder over uw eigen situatie te zaniken.
@Mijn Moeder
Laat mij maar een zeur zijn, dan blijf ik mogelijk nog altijd een kind van ouders die het ook liever over anderen hadden en nooit over zichzelf.
Mijn reactie is voldoende on topic, toont begrip voor dat impulsieve gedrag/opmerkingen vanuit de maatschappij en beoogt te beklemtonen dat die maatschappij wel wat meer waard is dan dat gebulder doet vermoeden.
Zoveel positiefs kan ik in Uw reactie aan mij niet terug vinden.
En ergens kan ik me toch niet aan de indruk onttrekken dat men met een positieve instelling verder komt dan met het ontleden van menselijk gedrag in -te bekritiseren- systemen.
Men kan menselijk gedrag mogelijk beter als menselijk beschouwen.