Praatjes

Het klinkt allemaal zo mooi. Wettig en overtuigend bewezen. Een mooie dubbelslag. Maar wat stelt het eigenlijk voor en kun je ook veroordeeld worden op basis van praatjes?

Officieren van justitie specialiseren zich soms in zaken. Zedenzaken bijvoorbeeld. En dat is vaak te horen. De argeloze luisteraar krijgt het ene onderzoek na het andere om de oren.  Officieren met een specialisme kunnen erg overtuigend overkomen.

Karel (37) is rij-instructeur. Hij heeft vandaag een zedenspecialist tegenover zich. Een officier die erg boos kan kijken naar een zedenverdachte. Die er soms geen enkele moeite voor doet om haar ongeloof te verbergen. Of haar afschuw.

Karel heeft een probleem. Hij zou aan een van zijn leerlingen hebben gezeten. In de lesauto.

Karel is al 18 jaar instructeur. Zijn leerlingen waren ooit van zijn eigen leeftijd. In hun ogen ziet hij zichzelf ouder worden. En dat bevalt hem helemaal niets.

Officier Eva Kwakman gaat voortvarend van start. Door te stellen dat mannen en vrouwen andere omgangsvormen hebben. Vrouwen tasten af tot hoe ver ze kunnen gaan. Mannen gaan gewoon door zolang ze het woord nee niet horen.

Waar de wijsheid van de officier vandaan komt, is niet duidelijk.

Volgens Kwakman heeft Karel het gedaan. De aangifte van het slachtoffer komt vier maanden na het misbruik. Maar is wel duidelijk. Met details. Bovendien heeft ze het verhaal aan een vriendin verteld. En ze trok – volgens haar moeder – steeds hele dikke kleren aan naar de rijlessen.

Omdat ze zo naar eigen zeggen zijn zoekende handen van zich af wist te houden.

Dat het in die tijd winter was en koud, schijnt er niet heel erg veel toe te doen.

En wat te denken van de gedragsverandering van het slachtoffer? Voor het misbruik was ze een lieve meid. Na het behalen van haar rijbewijs werd dat anders.

Maar dat is niet alles. De politie is driftig op zoek geweest naar meer meiden.

Drie meisjes weten van de reputatie van Karel. Dat hij wel eens een hand op je knie legt. En dat hij in de auto openhartig praat over zijn seksleven. Over zijn vrouw. Die altijd moe is en geen zin heeft.

Zelfde verhaal als het slachtoffer. En dus is Karel schuldig. Ook al zegt hij zelf van niet.

Bewijs op bewijs op bewijs.

Eva Kwakman heeft ooit gezegd dat heel veel zedenzaken niet eens voor de rechter komen. Omdat er twijfel is over de aangifte. Of omdat er geen steunbewijs te vinden is:

,,Ik breng alleen zaken voor de rechter waar ik zelf achter sta. Waarvan ik zelf de overtuiging heb dat de verdachte schuldig is.”

Misschien heeft Eva Kwakman wel gelijk.

En tasten vrouwen inderdaad af toe hoe ver ze kunnen gaan.

Delen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *