Zedendelinquenten zijn ruige woeste mannen die vrouwen met veel macho-geweld dwingen tot de meest vreselijke dingen. Zou je denken.
De praktijk is soms net even anders.
Groningen is een aantrekkelijke studentenstad. Dat is niet zo gek. Ruim vijftigduizend studenten. Dan wil er nog wel eens een feestje gevierd worden. Of twee.
Ieder jaar stromen eerstejaars studenten de stad binnen. Mooi voor de horeca. Aantrekkelijk voor de alleenstaande autochtoon.
Maar de jonge stad trekt ook ander publiek.
De zedendelinquent.
Nog niet zo gek lang geleden werd studerend Groningen massaal gewaarschuwd voor de aanrander van het Noorderplantsoen. Een man met een voorkeur voor de vrijdagochtend en blonde joggende dames. Hij liep onverhoeds op ze af en kneep waar hij niet mocht knijpen. Verder kwam hij nooit. Bij de geringste weerstand nam hij de benen.
De beruchte aanrander bleek een verlegen jongen. Hij had zijn moeder meegenomen naar de rechtszaal en vertelde besmuikt dat hij minstens zo bang was geweest als zijn slachtoffers. Maar zijn opwinding won het steeds maar weer van de angst. Na de aanranding fietste hij plichtsgetrouw door naar school.
Iets langer geleden dook de tamponman op in een studentenwijk. Een man die bij studentenhuizen aanbelde en vroeg of de dames soms een vuilniszak over hadden. Een volle. Soms hing hij briefjes op met dezelfde mededeling.
Al snel ging het gerucht dat hij speurde naar gebruikte tampons. Daar zou hij dan aan snuffelen. Op zoek naar zijn gerief.
Bij de rechter bleek het verhaal net even anders. Ja, hij was op zoek naar vuilniszakken. Maar de inhoud interesseerde hem niet. Hij verzamelde ze in zijn auto en ging er tussen liggen. Een soort therapie. Om te verwerken dat zijn moeder hem ooit symbolisch bij het vuilnis had gezet.
Je bedenkt het niet.
En nu hebben we Jack the Stripper. Een man met een missie en een verhaal. Hij heeft een weddenschap verloren en moet en zal strippen voor studentes. Of de dames in kwestie alles even willen filmen met zijn mobiele telefoon? Een raar verhaal. Zou je denken. Mafkees. Wie trapt daar nou in?
Er zijn inmiddels tientallen meldingen binnen bij de politie.
De slachtoffers van Jack the Stripper hebben hem in volle glorie kunnen zien. Ze omschrijven hem als een oenige, sukkelige jongen. Zo sukkelig zelfs dat ze hem uit medelijden wel wilden helpen. Kom maar binnen. Doe iets geks.
En dat doet Jack. Om bij de minste weerstand zijn biezen te pakken.
Vooralsnog lijkt Jack tamelijk onschuldig. Maar de politie neemt de zaak uitermate serieus. Omdat je nooit weet wat de volgende stap zal zijn.
De overeenkomst tussen de drie mannen is opmerkelijk. Ze krijgen vrij gemakkelijk waar ze op uit zijn. Blijkbaar gaan nergens echt alarmbellen af. Misschien voldoen ze wel niet aan ons beeld van een zedendelinquent.
Het is altijd verleidelijk om te denken in stereotypen.
Maar gevaarlijk om er naar te handelen.
Stille meren. Diepe gronden.