slachtoffer (foto: jos schuurman)
Meestal ben ik de enige journalist bij de alleensprekende politierechter.
Ik mag zittingszaal 11 dan ook graag zien als mijn terrein. Een soort thuiswedstrijd.
Vandaag deelde ik (voor het Dagblad van het Noorden) in ‘mijn’ zittingszaal een perstafel met het ANP en de Telegraaf. Aan de tafel naast ons zat fotograaf Jos Schuurman druk te knippen. Daarnaast een dame van SBS Shownieuws. En daar weer naast mijn collega van TV Noord. In de hoek van de rechtszaal stonden twee camera’s te snorren.
Het lijdend voorwerp van dit kleine media-circus was model Kim Feenstra. Figuurlijk dan. Het model was zelf niet op komen dagen. Te druk met ‘werkzaamheden’ (lees: opnames spelhow met Linda de Mol)
Kim had gevochten in een discotheek in de stad. Haar nagels gebruikt op het gezicht en de hals van een 26-jarige bezoekster.
En dat mag niet.
De media-aandacht in zittingszaal 11 was ook de officier opgevallen.
Hij zei (enigszins spottend): Aan de aandacht van journalisten te zien, hebben we het hier over een grote wereldzaak. Een ernstige vorm van criminaliteit. Maar dit is gewoon een ruzie in de kroeg. Deze journalisten komen helemaal niet op de zaak zelf af. Ze komen omdat het om Kim Feenstra gaat.
Ofschoon je uitgebreid kunt twisten over het nut van zijn ondertoon:
Hij had natuurlijk wel gelijk.
De officier in kwestie vroeg vervolgens in het pleidooi om clementie. Om matiging van de straf.
Met een duur woord: mitigeren.
Kim was immers al door de media geknipt en geschoren. Schadelijke publiciteit.
Een dergelijk pleidooi horen we meestal alleen van advocaten. Die in dit geval de officier dan ook volledig gelijk gaf.
Maar de politierechter had iets anders in gedachten.
Hij zei: ‘Kim heeft inderdaad de nadelen van haar roem, maar ze heeft er ook de voordelen van’
Of zoals hij het zo mooi vertelde: ‘allebei vruchten van dezelfde boom’
Al die media. De prijs van de roem. Simpel.
Voor de rechter in kwestie maakte de status van de verdachte dan ook niets uit. Hij veroordeelde haar ‘voor een standaard mishandeling’ tot een boete van vierhonderd euro.
Tijdens het tikken van mijn stukkie voor de krant dacht ik nog wat na over wat de officier van justitie nou precies allemaal had gezegd. Ergens aan het einde van de rechtszaak kwam hij namelijk met een opvallende stelling.
Hij zei: Ik woon in het dorp waar Neerlands enige echte topmodel woont. Een model moet ook een rolmodel zijn voor anderen. Dat heeft Kim Feenstra hier niet gedaan.
En ik dacht toen:
Dit was toch gewoon een rechtszaak over een ruzie in een kroeg?