Ergens in 2002 beginnen Gert en Nicolien aan een bijzondere periode in hun leven.
Schuchter verkennen ze elkaar via MSN en e-mail. De webcam gaat aan. Ergens onderweg gaat vriendschap over in houden van.
De voorzichtige mailtjes worden steeds intiemer. De spanning neemt toe. Hij is verliefd en tot ver over zijn oren.
Eind 2005 is het raak. Op een schoolfeest ergens in de provincie Groningen is daar ineens de eerste kus. In de personeelskamer, nog wel.
En van het een komt het ander.
Zij zegt die avond het allemaal erg spannend te vinden. Hij stelt haar gerust. Wat zij echt niet wil, dat zal niet gebeuren.
De twee trekken zich terug in de verder lege school. Schichtig kijkt hij om zich heen of niemand kijkt. Via een zijgang en een achtergang komen ze uit in lokaal 15. De kleren gaan uit en ergens achterin de klas – op de grond – gebeurt het. De twee hebben seks.
Tot het jonge meisje ineens begint te trillen en zegt dat ze helemaal niet zo dol is op seks. Gert raapt wat kleren van de grond en legt ze beschermend over haar heen. Even later neemt hij haar in zijn armen. Samen verlaten ze lokaal 15.
Een mooi verhaal. Zou u zeggen. Twee pubers die samen de ontluikende liefde ontdekken. Herkenbaar.
Helaas is dit verhaal helemaal niet zo mooi.
Gert is geboren in 1939 en oud-rector van de school.
En Nicolien is van 1990.
Nicolien maakt eerst haar school af en doet dan aangifte. Dat klinkt gek, maar ze heeft een goede reden. Haar favoriete lerares is de echtgenoot van de rector. Ze vreest voor haar schoolcarriere als ze eerder duidelijk had gemaakt wat haar al die tijd door het hoofd spookte.
Er was geen sprake van vrijwillige seks. Nicolien was die avond in shock. Angst. Verlamd. Het leek wel of het niet haar lichaam was. Ze was misbruikt.
En Gert?
Getrouwde Gert ging die avond naar huis, waar zijn zieke vrouw al naar bed was gegaan. Hij zat in de woonkamer. Te wachten tot de bel ging. Te wachten op de komst van de politie.
Maar de bel ging niet. Niet die avond en niet de volgende dag.
Weken, maanden gingen voorbij. En Gert bleef jaar na jaar bang voor dat ene telefoontje.
Dat telefoontje dat maar niet leek te komen, maar er toch kwam. Goedemiddag, u spreekt met de regiopolitie Groningen….
Vijf jaar na klaslokaal 15 staat Gert terecht in zittingszaal 14. Zijn vrouw zit achter hem op de publieke tribune. Zij is hem al die jaren trouw gebleven.
Gert heeft spijt. Hij komt met een heel verhaal. Over de signalen van Nicolien die hij nooit had gekregen. Over volstrekte vrijwilligheid. En over dat hij wil dat het allemaal goed komt met Nicolien. En dat ze maar een beter mens mag worden dan hij ooit geweest is.
Gert accepteert een passende straf, als het maar geen gevangenisstraf is.
Justitie eist acht maanden cel.
En ik heb nog steeds een beeld op mijn netvlies dat er moeilijk af te krijgen is.
Schoolfeest. Lokaal 15. Achterin de klas.
Zij 15. Hij 66.