In B-films en slechte series zijn het altijd echte criminelen die moorden plegen. Geharde en tot op het koude bot slechte en immer pokdalige ‘bad guys’, die zonder met de ogen te knipperen iemand vol lood pompen. Next!
In werkelijkheid zijn het soms hele ‘gewone’ huisvaders en moeders die verantwoordelijk zijn voor de dood van een ander. Het slachtoffer is meestal een partner of in ieder geval een bekende. Het moordwapen is ook zelden een gevaarlijk en nog dramatisch narokend vuurwapen.
Het mes en de handen. Daar doen de moordenaars in Groningen het veelal mee.
Ook de reden om een ander om het leven te brengen is meestal helemaal niet zo spannend als op de televisie. Zelden tot nooit overspelige vaders, professionele huurmoordenaars of maffia-achtige afrekeningen. Het zijn vaak hele ordinaire ruzies.
In Groningen doen we gewoon, dan doen we al gek genoeg. Zelfs als we aan het moorden slaan.
Dus:
waarom plegen Groningers eigenlijk een moord? En hoe doen ‘we’ dat dan?
Een wispelturig en kort lijstje van de afgelopen pak hem beet 30 jaar (moord/doodslag in de provincie Groningen):
– uit liefdesverdriet (verwurging)
– om een mooie auto te kunnen stelen (slaan met een bermpaaltje)
– om een dominante moeder het zwijgen op te leggen (met medicijnen)
– omdat een kwade geest in het slachtoffer was gekropen (oa mishandeling en op het slachtoffertje gaan zitten)
– om een hardnekkige en morbide fantasie uit te leven (mes)
– door een uit de hand gelopen ruzie (mes)
– uit angst (mes)
– uit woede (mes)
– na het verbreken van een relatie (verwurging)
– als afrekening in het criminele milieu (vuurwapen)
– omdat de duivel ineens zichtbaar werd (oa met een kandelaar)
– omdat het slachtoffer geen verzoeningsgesprek wilde (mes)
– ruzie over drugs (mes)
– onenigheid over een nog niet betaalde garagerekening van een paar honderd euro (vuurwapen)
– omdat de dader bang was om ontdekt te worden (verwurging)
– omdat een vriendin klappen had gekregen (mes)
– ruzie over sigaretten (vuurwapen)