”Zolang ik niet weet waarom ik deze moorden heb gepleegd, zolang de oorzaken niet zijn weggenomen, zolang acht ik mezelf in staat een derde moord te plegen. Want alles is hetzelfde gebleven, de vroegere dromen, alles. De moorden hebben niets opgelost. De drang is er nog altijd en even sterk als vroeger. Vonden jullie maar waarom ik het heb gedaan.” *
Dit zijn de exacte woorden van seriemoordenaar Willem van Eijk uit Korteraar (Zuid-Holland). De man, ook wel het beest van Harkstede genoemd, heeft naar eigen zeggen tussen 1971 en 2001 vijf vrouwen om het leven gebracht.
Ik heb me dit weekeinde een klein beetje in zijn psyche verdiept, grotendeels met behulp van het boek ‘Anatomie van een seriemoordenaar’ van Sytze van der Zee.
Dit is het trieste officiele lijstje slachtoffers van een seriemoordenaar:
1971 – Cora Mantel (15)
1974 – Aaltje van der Plaat (44)
1993 – Antoanella Bertholda (Michelle) Fatol (23)
1995 – Annelise Reinders (31)
2001 – Sasja Binja Schenker (34)
Er zijn mensen die menen dat dit lijstje niet compleet is. Dat Willem er nog meer om het leven heeft gebracht. Zijn ex Adri gelooft daar heilig in.
Ik weet het niet. Er zijn geen harde bewijzen.
Maar sommige verhalen zoals opgeschreven door Sytze van der Zee zijn op zachtst gezegd wel merkwaardig.
Tussen 1993 en 2001 duiken er meer lijken op van prostituees die hun werkterrein hebben in de stad Groningen. In 1995 Antoinette Bont. In 1997 Shirley (Sandy) Hereijgers. Rond die periode verdwijnt ook de collega en vriendin van Shirley: Jolanda Meijer. Zij is tot op de dag van vandaag niet gevonden.
Het dode lichaam (alleen de romp) van Antoinette Bont werd gevonden in het water. Net als de ontzielde lijven van Michelle, Annelise en Sasja. Deskundigen zien in de tewaterlating van de lijken een duidelijk patroon. Van Eijk is een natuurmens en visser. Het is zijn manier van doen. Ook de lichamen van Cora en Aaltje werden in de vrije natuur gedumpt.
Van Eijk kende Shirley Hereijgers en Jolanda Meijer. Jolanda vond hij ‘een hartstikke leuke meid’. Hij had haar een paar keer opgepikt van de baan. Ook Shirley was een bekende. Zij is volgens Willem ‘een paar keer bij mij thuis geweest’. Daar komt nog bij dat de politie ooit bloedsporen vond van Shirley in de boerderij van Willem in Harkstede. Bloed op een sierlintje. En een briefje met haar werknaam en telefoonnummer.
Een andere merkwaardige zaak is de hardnekkige verklaring van de seriemoordenaar dat hij Reinders in de zomer had gedood en niet in de winter. ‘Op een mooie warme zomeravond’. Reinders is echter volgens justitie in de winter van 1995 gedood. Zou het kunnen dat Willem deze verwurging verwart met die van Jolanda Meijer? Er zijn getuigen die zeggen dat ze Jolanda in juni 1998 nog hebben gesproken. In dat geval zou zij wel in de zomer kunnen zijn gedood.
Annelise werd gedropt in het Eemskanaal, maar haar lichaam werd gevonden voor ze de Waddenzee had bereikt. Zou Jolanda de zee, en dus de vergetelheid, wel hebben bereikt?
En wat moeten we denken van het varkensverhaal? Een kennis van Van Eijk leek het ooit wel aardig om het grote mestvarken van Willem eens van dichtbij te zien. Willem reageerde erg agressief en sloeg de vrouw zelfs vrij hard op haar arm toen ze het varkenshol wilde openen. Relatief kort na de verdwijning van Jolanda Meijer slachtte Willem het beest. Later gaf hij toe dat hij heel goed wist dat een varken heel wel in staat was om een lijk weg te maken door het simpel op te vreten. En snoefde hij niet kort voor de verdwijning van Jolanda tegen kennissen dat hij ooit de perfecte moord zou plegen?
En dan is daar die jarenlange stilte. Tussen 1995 en 2001 zou Willem naar eigen zeggen niet gedood hebben. Zou het kunnen dat een seriemoordenaar, die altijd heeft gezegd dat hij niet weet waarom hij doet wat hij doet en die nooit een behandeling heeft gekregen voor zijn levensgevaarlijke impulsen, zich jarenlang zomaar stil heeft gehouden?
En wat moeten we met dat bizarre verhaal van die Amsterdamse prostituees en collega´s uit Noord-Duitsland die allemaal dood opdoken in de wijde omgeving van Groningen. In sloten en kanalen….
Ik geef het onmiddelijk toe. Het zijn stuk voor stuk verhalen. Niet meer en niet minder. Je kan en mag iemand niet veroordelen op dergelijke vreemde zaken en het klopt ook dat bij iemand met de titel seriemoordenaar alles op een gegeven moment verdacht lijkt.
Maar vreemd blijft het wel.
*uit het boek ‘Anatomie van een seriemoordenaar’ – Sytze van der Zee