Zegt u het maar.
Wat doen we eigenlijk met die duizenden mensen die jaarlijks veroordeeld worden voor seksueel misbruik?
Akkoord. We straffen ze af. Stoppen ze een tijdje in de gevangenis, laten ze schoffelen in de plantsoenen en jagen ze in enkele maanden door een behandelplan heen.
Maar dan?
Wat doe je bijvoorbeeld als werkgever als je te horen krijgt dat een van je werknemers – prima kerel verder – aan zijn eigen nichtje heeft gezeten? Meerdere malen en lange tijd?
Hij heeft zijn werk altijd goed gedaan en komt op de werkvloer niet in aanraking met kinderen. Het is ook niet te verwachten dat hij nu ineens steekjes zal laten vallen.
Wat doe je als werkgever? Ontslag?
En hoe reageer je als werknemer? Vertel je alles eerlijk aan je baas? En wat als er wel ontslag volgt? Hoe zal een rechter tegen zo’n zaak aankijken?
U mag het zeggen.
Aan het einde van de dag de antwoorden.
En die antwoorden zijn eigenlijk best logisch.
De werknemer in kwestie, een schilder, vertelde zijn baas alles wat ze moest weten. Dat hij verdacht werd en dat hij voor moest komen. En ook dat hij onschuldig was. Een slachtoffer van een wraakactie.
Helaas voor de schilder dacht de rechter daar anders over. De man werd voor ontucht met zijn nichtje veroordeeld tot een werkstraf.
En meteen ook maar ontslagen door zijn werkgever. Die vond dat de schilder niet alles had gezegd wat er te zeggen was. Bovendien wilden zijn geschrokken collega’s niet meer met hem op dezelfde steiger staan.
Na het ontslag volgde een rechtszaak. En een vonnis.
In het vonnis stelt de kantonrechter vast dat een veroordeling voor ontucht in beginsel niet meteen tot een ontslag hoeft te leiden. Bovendien heeft de schilder nergens de plicht om zijn baas tot in detail in te lichten over een strafvervolging.
Ook de geschrokken collega’s waren in dit geval geen argument. De baas van de schilder had deze stelling beter moeten onderbouwen.
Het lijkt mij sterk dat de schilder in kwestie de volgende dag weer met plezier op de steiger stond, maar het behoud van zijn baan lijkt mij helemaal geen slechte zet.
Straf gehad.
Tweede kans.
Nooit meer ergens aan het werk. Tien jaar celstraf en dan aan de schandpaal. Kappen met dat linkse theedrink gedoe!
1.Wat doe je als werkgever? Ontslag?
Hangt af van de situatie hoe andere werknemers erop reageren, als baas zijnde moet je de sfeer op de werkvloer bepalen en aan de hand daarvan conclusie’s trekken.
Ondanks dat hij zijn werk goed zou doen, moet het niet ten koste gaan van ander goed personeel.
2.En hoe reageer je als werknemer?Vertel je alles eerlijk aan je baas?
Mijn mening is dat je als werknemer een plicht naar je baas hebt om te melden dat er een straf rechtelijke vervolging in gang is gezet en dat dit eventueel kan lijden tot een taakstraf of iets dergelijks.
En dat dit eventueel ten koste kan gaan van je werk, doordat je ergens anders uren moet maken.
3.En wat als er wel ontslag volgt?
Als het ontslag is gekomen voordat je veroordeelt bent is het onrechtmatig.
Is het na een veroordeling gebeurd, dan ligt het aan de reden van ontslag.
Daarnaast dien je ten alle tijden je ontslag aan te vechten i.v.m uitkering ww.
4.Hoe zal een rechter tegen zo’n zaak aankijken?
Hangt af van wat de ontslag reden is, aangezien die er neit bij staat kan ik er geen oordeel over geven.
Zou het gaan om de ontucht handelingen met je nichtje dan denk ik dat het ontslag onrechtmatig is als hij in zijn werk neit met kinderen in aanraking komt.
Tenzij de baaas kan aantonen dat hij economische schade hierdoor lijd, en op basis daarvan zou de rechter wel eens anders kunnen oordelen mits het contract afgekocht word.
Zo denk ik erover.
Zo snel als leek bekijkend is het misschien als werkgever een walgelijk iets, maar heeft niets te maken met werkzaamheden werknemer. Dus ontslag kan niet zomaar. Rechter zal het waarschijnlijk niet goedkeuren op grond van deze reden en inhoud werkzaamheden.
Als werknemer vertel je dit ‘natuurlijk’ niet. Immers, het kan ook zijn dat je met dit verleden wilt breken, maar schijn kan tegen je werken… Als het dan niet officieel is (ontslag) dan wel in de werksfeer of promotiekansen.
Als je je misdraagt terwijl je een baan hebt dan kan ik me voorstellen dat een werkgever iemand zal willen ontslaan en ik denk ook dat ie het recht aan zijn kan kan hebben gezien het feit je het op uitstraling en gede naam kan gooien wat betrefd de firma. Voor de werknemer die de mist in ging is dit denk ik een van de gevolgen van zijn/haar misstap dus zal deze persoon de consequenties moeten aanvaarden.
Echter doet de werknemer inderdaad zijn verleden willen afsluiten en een nieuwe stap wil maken, ook bij een nieuwe werkgever dan denk ik dat openheid naar je werkgever wel van belang is maar ik denk dat je dit pas zou kunnen doen als je er zeker een poos werkt en hebt laten zien dat je een zeer gewaardeerd medewerker bent en geen misstappen meer hebt begaan, tevens denk ik dat in zulks gevallen het een mogelijke taak van de reclassering kan zijn om mee te helpen bij bemiddelen.
Als de werkgever kiest voor ontslag dan zal hem dat een paar centen gaan kosten.
Er moet een grondige reden tot ontslag zijn. Verstoorde relatie met werkgever etc. etc.
Jaren lang je nichtje neuken heeft niets met je werk te maken, dus geen reden tot ontslag.
Chris, eens even niet vanuit gedachten, maar real life, controleerbaar als je dat wilt…
In mijn werk heb ik met een aantal bazen en baasjes te maken. Freelance werk, kranten bezorgen, maar ik deed ook een depot, (dus de uitgifte van pakken kranten aan de bezorger(tjes)
Op het moment dat ik mijn keuze heb gemaakt, om met http://www.brokentulip.nl mijn verleden open te gooien, had ik dus ook te maken met werkgevers, die zomaar opeens geconfronteerd konden worden met mijn gegevens. Diverse collega’s wisten al wel van mijn geschiedenis.
Openkaart spelen is niet zo makkelijk,…lijkt het. Als je eenmaal begint gaat het steeds makkelijker.
Naar de bazen ben ik in september – oktober vorig jaar open kaart gaan spelen.
In overleg hebben we besloten dat ik zou stoppen met het depothouderschap, omdat daar toch de kritiek op kon komen dat ik ’s morgens in alle vroegte alleen werkzaam was met minderjarigen. Daarvoor in de plaats is echter een andere autoroute gevonden (lees bezorgwijk) en de vergoeding is zo geregeld dat ik er in elk geval niet bij inschiet.
Heel duidelijk ook van de kant van die baas, dat hij na mijn melding ook wel wat moest doen, maar wel achter ons initiatief staat, en mijn openheid bijzonder waardeerd
Een andere heeft het voor kennisgeving aangenomen. Gaf wel blijk onder de indruk te zijn (“heftig”) van mijn keuze voor openheid en wenste de site veel succes. Hij hoefde verder niet in actie te komen omdat mijn daden toch al behoorlijk wat jaren terug liggen en ik dus ook een gedragsverklaring had met geen bezwaar. Immers ik bezorg voor hem alleen voor dag en dauw krantjes en werk niet met anderen samen.
Een derde wilde gelijk ook mijn kant van het verhaal leren kennen. Hij wilde eens bijpraten. Dat hebben we gedaan aan het lopende buffet bij de chinees. Hij vroeg nog of zijn vrouw en twee kids ook welkom waren, die konden dan eventueel aan een andere tafel.
Dat laatste heb ik hem uit zijn hoofd weten te praten. Zijn vrouw en kids hebben gezellig mee aan tafel gezeten, en gezamelijk zijn we mooi bijgepraat
Wie met zo’n verleden zit Chris, en daar openheid over wil bieden, die moet nooit de fout maken om dit zijn baas voor de voeten te gooien en dan maar afwachten wat die daar mee gaat doen. Van mijn kant heb ik duidelijk aangegeven dat dit mijn keuze was, en dat ik me tegen negatieve gevolgen niet zou verzetten.
Als dader zul je ook moeten inzien dat het nogal wat is, waar je je werkgever mee confronteert. Immers, als hij niet reageert, en er komt straks kritiek… dan krijgt hij die op zijn brood.
Die baas waar ik mee ben gaan chinezen, die doet ook in verzekeringen. Juist hij heeft mijn levensverzekering tbv mijn adoptie zoon voor me geregeld. En ik kan je verzekeren dat juist zulk gebaar goed doet. Moed geeft om door te gaan.
Er vanuitgaande dat mogelijk alles verloren zou gaan,… viel er alleen maar te winnen. En wat is er nu verloren gegaan??? Niets tot nu toe. Er zijn aleen winnaars.
Het voelt ook steeds beter om gewoon overal het zelfde verhaal te kunnen hebben. De tijd van verstoppertje en dingen verdraaien is afgelopen… heerlijk.
Maar hoe vertel je het je straat:
We zijn in overleg met de gemeente, politie en woningvereniging om eventueel zelf in mijn straat die flyer actie te doen.. Er woont een veroordeelde pedoseksueel op nrXX Linke soep natuurlijk, het kan helemaal fout uitpakken. Als het goed gaat, dan is de angel voorgoed uit acties zoals we die onlangs gezien hebben. De burgemeester gaat ons geen strobreed in de weg leggen, we kunen onze gang gaan en toezicht kan geregeld worden. De woning vereniging heeft meer bedenkingen. Maar dat laatste wel binnen de grenzen van respect. Duidelijk is dat als het misloopt, ik degene zal moeten zijn die buigt, en dus verhuisd.
Gezien de gang van zaken in Wijk bij Duurstee moet ik ook het risico onder ogen zien dat ik de buurt in twee fronten splits, en dat dus mijn vertrek in dat geval ook geen vrede meer brengt…..
Hoe ver kun je / mag je gaan met openheid????
@Jean: tsja, moeilijke vraag. Deze is volledig aan jezelf. Ik zou het persoonlijk niet doen, maar goed. Wie ben ik?
“Straf gehad,
Tweede kans”
Dat is ook meteen mijn antwoord.
Iets uitgebreider:
Ik vind privacy een erg belangrijk iets, de werknemer hoeft van mij dan ook niet aan zijn werkgever te vertellen waar hij voor is veroordeeld.
De werkgever zal een gegronde reden moeten hebben om hem te ontslaan. Die reden zal in de werksfeer moeten zijn, niet over de privezaken van de werknemer (dus ook geen ontslag voor zijn veroordeling).
Mij lijkt wel dat er nu sprake is van een verstoorde arbeidsverhouding, en dat reken ik de werkgever behoorlijk zwaar aan. Hij is niet de persoon die het “recht” in eigen hand zou moeten nemen en de werknemer op valse gronden ontslaat…..
@Chris,
Het is inderdaad aan mijzelf, maar het is duidelijk niet om mijzelf bedoeld. Daarnaast raakt het ingrijpend aan de gevoelens van anderen. Dit soort dingen zijn geen speelgoed wat je maar even doet.
Dank voor je mening, ook die weegt mee
@Lacrima,
****dat er nu sprake is van een verstoorde arbeidsverhouding, en dat reken ik de werkgever behoorlijk zwaar aan.****
Vreemd, hier verschillen wij dus van mening. Ik reken dit de werknemer aan, echter wel met het begrip dat hij waarschijnlijk geen enkele ervaring had met zulke situaties.
Ergens is het wel begrijpelijk, dat als je dit vertelt, dat je je dan ook wil verdedigen. Maar hij heeft in het licht van deze feiten zijn vrouwelijke baas ook verteld, dat hij onschuldig was, en dat het een wraakactie betrof
In feite zet hij haar daarmee in de positie dat ze door alles maar zijn gangetje te laten gaan, zijn woorden hoger inschat dan dat vonnis van de rechter.
Van enige spijt, en goede voornemens naar de toekomst is niet gebleken
Misschien mag je van iemand die door deze justitiële verwikkelingen wordt overrompeld ook niet de ervaring verwachten om dit goed aan te pakken.
Mensen die dit soort zaken vaker van dichtbij meemaken (jij misschien Chris) zullen weten dat in die periode de “hulp” van bijv de reclassering voornamelijk bestaat uit het maken van een rapportage richting rechtbank. Dat de verdachte een beetje steun en advies nodig heeft, om dit soort zaken beter te regelen wordt maar vergeten. Terwijl op dat punt ook juist kansen liggen om verdere schade voor het slachtoffer te voorkomen
@Jean:
Je mag van een werkgever verwachten dat die zich op het werk concentreert en niet oordeelt over de privézaken van haar werknemers, laat staan hem daarvoor ontslaan.
@Lacrima
Je mag van een werkgeefster ook verwachten dat ze een mens is, en als de werkomgeving dan betrokken wordt bij privee zaken, waarbij het spreken van de waarheid ernstige twijfel verdient…..
****Die vond dat de schilder niet alles had gezegd wat er te zeggen was*****
(niet alles en mogelijk juist het verkeerde)
We blijven gewoon allemaal mensen Lacrima, ongeacht de regels.
De enige die zijn positie duidelijk heeft bepaald is die rechter: Hij spreekt recht, en dat maakt geen donder meer uit, want werkzaam is het toch niet meer.
Dit is mensenwerk, en als dat voor een rechter komt, dan is het te laat.