Ik ga het op deze plek niet hebben over hoe De Telegraaf om is gesprongen met de enige overlevende van de vliegramp in Tripoli.
Deels omdat iedereen daar zijn zegje al over heeft gedaan en deels omdat de kritiek hier en daar tamelijk hypocriet is. De mensen die nu ineens hun abonnement opzeggen hebben kilo’s boter op hun hoofd. Alsof die krant pas vandaag een grens passeert.
De sensatiezucht van de krant van wakker Nederland is niet iets om je over te verbazen. Ze doen het al jaren. Persoonlijk vind ik een andere kant van de krant veel gevaarlijker. De krant als actievoerder.
‘Wij van de krant’ tegen die vervelende overheid, die softe rechters of dat wereldvreemde Openbaar Ministerie. De Telegraaf als pleitbezorger voor rouwende nabestaanden in plaats van als enigszins objectief waarnemer van de maatschappij.
De krant van verontwaardigd Nederland heeft zich de afgelopen tijd met name op het gebied van de misdaadjournalistiek enthousiast van haar slechtste kant laten zien. Dit is de letterlijke tekst van een nieuwsverhaal waar ik met stijgende verbazing kennis van heb genomen:
Politie en openbaar ministerie in Dordrecht lijken een loopje te nemen met de gevoelens van de nabestaanden van het vermoorde meisje Milly Boele (12). Bracht de Dordtse politie de familie Boele zaterdag eerst hoopvol nieuws, enkele uren later ontkende het openbaar ministerie die uitspraken glashard. Een dubbel drama voor het toch al zwaar getroffen ouderpaar Fred en Tineke Boele en hun kinderen Tibby en Pascal. (Telegraaf – 08 mei 2010)
Het verhaal draait om het verwijt dat de verdachte gemaakt gaat worden. Er zou tegen de ouders gezegd zijn dat het moord gaat worden. Mooie berichten, volgens De Telegraaf. Later blijkt dat het anders in elkaar steekt. Het is en blijft voorlopig doodslag.
Ten eerste valt het woord lijken op. Hoezo lijken? Puur een invul-oefening. Waarom begint een journalist daar eigenlijk een nieuwsverhaal mee? Is dit nieuws of stemmingmakerij? Dan het woord glashard. Glashard is een waarde-oordeel. Je zit taalkundig ongeveer een tiende millimeter van het woord liegen vandaan.
En hoezo eigenlijk een dubbel drama? Is de gewelddadige dood van een kind te vergelijken met een vermeend, eigenhandig bedacht en niet goed te verifiëren optreden van politie of justitie?
Het openbaar ministerie reageerde vrij snel op het hetzerige verhaal van De Telegraaf. Volgens het OM is er nooit sprake geweest van de term moord. Er is alleen tegen de ouders gezegd dat ze voor het zwaarst mogelijke delict gaan.
Ik weet niet hoe het gesprek tussen de ouders en de politie precies is verlopen. Maar niet uit te sluiten valt dat iemand inderdaad heeft gezegd dat ze voor het zwaarst mogelijke delict gaan. Dit kan juridisch echter van alles betekenen. Moord, bijvoorbeeld. Maar ook doodslag. Of (zware) mishandeling met de dood tot gevolg.
Misschien vertaalden de ouders de mededeling ‘zwaarst mogelijke delict’ wel eigenhandig in moord, waarop De Telegraaf verontwaardigd ten strijde trok toen bleek dat het anders zat. Slechts doodslag? Die is gek! Daar kun je maar 15 jaar voor eisen en geen levenslang! Wat denkt dat openbaar ministerie wel niet? Beetje eigenhandig beslissen hoe een en ander juridisch geduid moet worden, zeg. Zo werkt het hier niet.
De ouders van Milly Boele zijn laaiend. Maar zouden ze dat ook geweest zijn als De Telegraaf gewoon haar werk had gedaan? Door bijvoorbeeld te vertellen dat je onder bepaalde omstandigheden ook voor doodslag een levenslange celstraf kunt eisen. En dat de gemiddelde straf voor moord/doodslag in Nederland zo rond de tien jaar cel ligt. Vijf jaar minder dan de door de krant als een teleurstelling gebrachte maximumstraf voor doodslag.
Maar niet De Telegraaf. Meevarend op de emoties van de ouders van Milly Boele valt de krant het ‘onmenselijke’ justitie-apparaat aan dat met de gevoelens van de ouders zou spelen alsof er ergens binnen justitie een sadomasochistische afdeling zetelt. Op de derde verdieping. De afdeling: ‘laten we eens lekker een spelletje spelen met die rouwende ouders’.
Ik vind dit oprecht een gevaarlijke vorm van journalistiek. Omdat het namelijk langzaam maar zeker knaagt aan het draagvlak van de rechtspraak. En omdat het er volstrekt ten onrechte een karikatuur van maakt.
Het verhaal in De Telegraaf is tendentieus, eenzijdig, subjectief, bizar en wat mij betreft een rechtvaardiging voor de vraag:
Wie speelt er hier eigenlijk met gevoelens?
Pingback: Tweets that mention Pamflet-journalistiek « Rechtbankverslaggever -- Topsy.com
Ik kwam het bericht over deze ‘confrontatie’ anders in vele nieuwsbulletins tegen. Bijna alle media willen graag een graantje meepikken van deze emotie-journalistiek.
Waarom wordt er überhaupt aandacht gegeven aan dit soort meldingen. Zijn dit puur verwende kinderen die hun zin moeten doordrijven?
Ehhh, Chris… volgens mij was het de advocaat die de Familie Boele op de hoogte had gebracht dat de eis van justitie moord zou worden. (Zie: http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Nederland/265126/Aanklacht-tegen-moordenaar-Milly-Boele-blijft-doodslag.htm )
@dally: dat klopt niet. De moeder van Milly zou het tijdens een gesprek met een rechercheur hebben gehoord en het vervolgens hebben doorgegeven aan haar advocaat.
Helemaal met je eens Chris, mensen die nu hun telegraaf abo opzeggen zijn hypocriet. Heb de telegraaf-lezers nooit begrepen: Het ligt er zo dik bovenop dat de Telegraaf een waardeloos roddelblaadje is. Heb me persoonlijk vooral mateloos geirriteerd aan de openlijke hetze tegen de PvdA en het rekeningrijden.
Het gekke is dat iedereen die je spreekt het beaamt. En toch moeten er ergens in ons midden die honderdduizenden telegraaflezers bevinden. Je ziet ze soms wel eens bij de Shell naar buiten komen met een telegraaf onder hun arm. Dat snap ik dan niet. Volgens mij weten die mensen dondersgoed dat ze bedrogen worden, en toch kopen ze em.
Hypocriet of niet; de enige ECHTE manier om figuren aan het denken te zetten EN over te gaan tot verandering. Doel heiligt de middelen en dat dit door sommigen als hypocriet betiteld wordt is mijn inziens uiterst onbelangrijk. Prima signaal dus.
Ik ben op zoek naar geldschieters, schrijvers en journalisten die mee willen werken aan een nieuw blaadje dat medewerkers van paparazzi en telegraaf-achtige media volgen, of beter gezegd journalistiek stalken en hun confronteren met de methodes die men zelf hanteert. Heb ik hier een gat in de markt gevonden?
Niet enkel de telegraaf en daar heeft de Kinderombudsman geen onderzoek voor nodig.
Want alle media maakten en maken zich veelal schuldig als het om privacy gaat van ook kinderen gaat.. Schande, eigenlijk meer dan schandalig om een kind lastig te vallen om enkel maar nieuws te maken.
En zeker ook in deze. De media moet echt wat fatsoen worden bijgebracht, want men gaat letterlijk&iguurlijk vaak over lijken. Daarbij is Ruben een minderjarig kind, die zwaargewond is en zeker ook niet in staat is om bvb te weten wat men aan het doen was met zijn antwoorden of de vragen van deze journalist. Dus is het al verboden en dus strafbaar om een kind, zeker onder deze omstandigheden te ondervragen en al helemaal uitzenden/publiceren zonder toestemming en of handtekening van meerderjarigen verzorger/ familie Dus ik zou zeggen justitie doe uw plicht in deze.
Want zie bvb: Artikel 32. 1. De Staten die partij zijn, erkennen het recht van het kind te worden beschermd tegen economische exploitatie en tegen het verrichten van werk dat naar alle waarschijnlijkheid gevaarlijk is of de opvoeding van het kind zal hinderen, of schadelijk zal zijn voor de gezondheid of de lichamelijke, geestelijke, intellectuele, zedelijke of sociale ontwikkeling van het kind, en Art.36: Het recht van het kind op bescherming tegen alle vormen van uitbuiting die niet vermeld zijn in art.32, 33, 34 en 35 (verkoop, handel en ontvoering).
Bron: http://kinderombudsman.web-log.nl/kinderombudsman/ivrkinternationaal_verdrag_rechten_kind/index.html
Oplossing: Pas desnoods de Privacy wet aan Bvb Privacy voor zeker minderjarigen slachtoffers ..
En dan geen boete, want vooral de commerciële zenders/ media wikt en weegt het dan tegen elkaar af en als het meer opbrengt dan de boete doen ze het alsnog, dus gewoon een gevangenisstraf op zetten.
Want hier blijkt maar weer eens dat het steeds erger word. De media kan er toch over schrijven en beelden van getuigen laten zien. Dat moet toch genoeg zijn. Later kan men altijd nog met de volwassen slachtoffers spreken van een drama, mits ze dat ook willen. Maar kinderen moet men gewoon met rust laten, verbieden zelfs als ouders toestemming willen geven. Ik heb het in deze allemaal even aangezien en gruwel eigenlijk hoe men respectloos omging met het drama en het jongetje. Men bracht het overal in zelfs in koffietijd werd dit drama gebracht om dan vervolgens met lachende gezichten door te gaan naar het volgende. En dat is iets waar ook ik mij eigenlijk al een hele tijd aan stoor.
Zo ook slachtoffertjes die bvb misbruikt zijn, worden door media maar ook door stichtingen vaak volop in beeld gebracht. En daar ziet men ook iets over het hoofd,want deze kinderen worden ouder en zullen er veelal niet blij mee zijn als ze later op de hogeschool bvb worden geconfronteerd met die oude beelden. En eigenlijk zou het heel niet mogen, want zie het ivrk er op na. Kinderen moeten wij ook daar tegen beschermen, maar men gaat gewoon door en niemand die er wat van zegt. Ik schreef er al eerder klachten over, ook naar stichtingen en dat word mij dan veelal niet in dank afgenomen. Maar daar lig ik niet zo wakker van.
Waar ik wel wakker van lig is dat het nog steeds gebeurd.
Ik vind dat de Telegraaf in de zaak van Milly Boelen al helemaal stemmingmakend bezig is. Enige tijd geleden berichten ze nog dat Milly gezegd zou hebben dat “de politieman” aan de deur zou staan ipv de buurman.
Ze begeleiden dat standaard met de zin “volgens bronnen dicht tegen het onderzoek.” Blijkt dat hele verhaal weer niet te kloppen en kan dezelfde familie, waar ze het nu voor opnemen, opdraven om dat verhaal te ontkrachten.
Al die roddel, achterklap en suggestieve berichtgeveing zou mij als ouder alleen maar pijn doen.
Ondertussen hoor je niks uit de mond van de advocaat van de verdachte. Volgens mij leest hij met een glimlach om zijn mond de Telegraaf om het straks te gebruiken. “In de media is mijn client enz enz.”
@kinderombudsman: het aanpakken van journalisten is (gelukkig) niet zo simpel als u nu stelt. U haalt een wetsartikel aan dat gaat over economische exploitatie. Ik denk persoonlijk dat een rechter journalistieke werkzaamheden in zijn algemeenheid niet zal zien als economische exploitatie. Vrijheid van pers is een groot goed en rechters hebben tot nu toe altijd laten zien veel vrijheden toe te kennen aan de beroepsgroep.
Ik vind dat een situatie waar we ook niet aan moeten tornen. En met name omdat het nu weliswaar om kinderen gaat, maar morgen wellicht om multinationals of overheden die niet staan te springen om verhalen in de pers.
Het is de beroepsgroep zelf die hier maatregelen moet nemen.
Ik vond het een zeer goed interview. Normaal koop ik altoos de krant -samen met de “BILD” Zeitung- maar deze keer -ik hoorde al dat Ruben geinterviewd was en dat dat in de krant stond- keek ik speciaal uit naar het korte vraaggesprek.
Welks een diepe warmte overviel mij bij het lezen van de liefe woordjes die de knaap tegen de verslaggeefster openbaarde.
Ikzelf ben nog nooit met een vliegtuig naar beneden gevallen, laat staan dat ik er levend uit gekomen ben, maar dit jongetje is een echt godswonder, en ik kan haast niet wachten tot het eerstvolgende volledige interview dat de Telegraaf, deze fantastische publiciteitskrant, in haar krant publiceert.
Chapeau!!!
Beste Chris,
Iedere dag neem ik vol nieuwsgier een kijkje op je website, in de hoop mijn voyeuristische neigingen te temperen middels een door jou geschreven rechtbankverslag. Ze zijn fantastisch. Ik hoop dat je de titel van deze blog eer aan doet, en hier binnenkort weer wat meer rechtbankverslagen te lezen zijn.