Er zijn niet zo heel veel misdaadverslaggevers in Groningen.
Het Dagblad van het Noorden heeft een paar journalisten die, al dan niet structureel, schrijven over de criminaliteit.
En anderhalf rechtbankverslaggever.
Bij RTV Noord is de spoeling op het gebied van de misdaad iets dunner. Meestal bemoeit Peter Steinfort zich met criminele zaken. Ergens loopt ook nog een parttime rechtbankverslaggever rond.
Ik ken Steinfort nog van de studie. En van het leven in de kroeg. We hebben al die tijd contact gehouden. Bizar genoeg zijn we in de stad Groningen zowel collega’s (bij RTV Noord) als concurrenten (als ik werk voor DvhN).
Groningen is een kleine stad en als er iets gebeurt, roert iedere journalist in dezelfde ‘criminele’ vijver. Soms overleggen we. Soms zwijgen we.
Wat mij betreft zegt het genoeg dat we nog nooit een conflict hebben gehad. We zijn op dit moment al weer zeven jaar collega’s.
En nu zit ik met een probleem.
De nominaties voor de Groninger Persprijs zijn bekend en Peter Steinfort is een van de genomineerden. Ik gun hem die prijs van harte, maar er zit een kleine kink in de kabel.
Ook fotograaf Reyer Boxem heeft een nominatie te pakken.
En ik ben nogal fan van zijn werk. Dat zegt veel, want ik heb een broertje dood aan het woord fan. Er zijn niet zo veel mensen waar ik meteen bewondering voor heb.
Peter Steinfort is een gedreven verslaggever en bovendien een goede vriend.
Reyer Boxem is een zeer begaafde fotograaf en nog een prettig mens ook.
Ik stel dan ook voor om op 20 mei deze prijs op zijn minst aan twee mensen toe te kennen.
Een andere oplossing zou wat mij betreft ergens onbevredigend zijn.