De politie slaat weer vol op de trom deze dagen. Het geweld tegen agenten moet stoppen. Genoeg is genoeg.
Laat ik voorop stellen dat ik geweld afkeur. Zeker tegen gezinsleden van agenten. In een ideale wereld blijft iedereen met zijn poten van iedereen af.
Maar we leven niet in een ideale wereld. Mensen zijn irrationale, emotionele wezens die kwaad worden als ze denken dat hen groot onrecht wordt aangedaan.
Of agressief als de drank de drempel van de redelijkheid weg heeft geslagen.
Agenten zitten dagelijks in het conflict. Ze rijden af en aan om onredelijke mensen tot de orde te roepen. Als agent weet je dat. Bij het tekenen van je arbeidscontract, tijdens de opleiding en als je aan het werk bent. Je zit niet bij de padvinderij. Een vuurwapen, handboeien en pepperspray draag je standaard bij je in actieve dienst. En dat is niet omdat het zo handig in de weg zit allemaal.
Het is tegenwoordig standaard beleid van de politie om overal aangifte van te doen. Belediging, bedreiging, mishandeling. Alles wordt aangebracht bij het Openbaar Ministerie. Inclusief schadevergoeding.Die aangiftes zorgen voor schrikbarende cijfers. Het geweld lijkt de pan uit te rijzen. De vraag is echter of de politie niet doorschiet in een onredelijke drift om te controleren wat niet te controleren valt.
De realiteit is dat veel rechtszaken rond geweld tegen de politie niet om aan te zien zijn. Rechters en officieren moeten zich dagelijks ten onrechte bezig houden met ordinaire scheldkanonnades als gevolg van conflicten met de politie.
Een arrestant die zich verzet omdat drie agenten met hun volle gewicht op zijn nek springen. Een onruststoker die beledigende taal uitslaat omdat zijn handboeien in zijn vlees snijden. Een dronken zwerver die tegen de kou in een auto is gekropen en er onverbiddelijk uit wordt gehaald en boos is. Een agent die een schadevergoeding eist van een man die hij zelf neerschoot. Een agent van twee meter in het kwadraat die niet meer met plezier en onbekommerd zijn werk kan doen omdat een jochie van veertien tegen hem aan liep.
De politie heeft overigens wel een oplossing. Harder straffen. Rechters hebben wat de politie betreft weinig inzicht in het werk op straat. Dat is aperte onzin. Rechters weten dat wel degelijk en houden er ook rekening mee. Het zijn alleen de rechters die wel afgewogen te werk gaan en ook de andere kant zien.
De mens zit vol emoties.
Het is aan de politie om daar ook een beetje weerbaarder mee om te gaan.
Volledig akkoord! Wanneer je kiest voor een job bij de veiligheidsdiensten weet je met wat je te maken kunt krijgen. En als je daar moeilijk mee kunt omgaan is zo’n job misschien niets voor jou. Al moet je dat geweld ook soms van een andere kant bekijken. Politiemensen krijgen ook te maken met geweld tegen hun persoon, gewoon omdat ze politiemensen zijn. Maar dat is een ander verhaal natuurlijk.
Oneens. De argumenatie heeft parallellen met het meisje dat verkracht werd omdat ze een te kort rokje droeg. Lokte ze het zelf uit? Ik denk van niet. Er zijn maatschappelijke grenzen en soms kan je die niet scherp genoeg aangeven. Bovendien is nultolerantiebeleid zeer effectief, zoals we in New York en Singapore zagen.
Dat een agent er meer kans op maakt geweld mee te maken rechtvaardigt het natuurlijk niet. Bovendien hoeft het helemaal niet zo te gaan als je bijvoorbeeld kijkt naar Engelse Bobbies, die geen vuurwapen dragen. Overbelasting van rechters lijkt me weer een heel afzonderlijk onderwerp.
Je blijft gewoon van agenten af, of van journalisten als Danny. Eigenlijk van iedereen.
@mrbrownfrombelgium
Je hoeft helemaal niet van slag te zijn van een misdrijf dat tegen je gepleegd werd om er toch aangifte van te doen. Lijkt mij dat het voor veel van die agenten (en ambulancepersoneel) een kwestie van principe is, dat verder losstaat van hun incasseringsvermogen.
Integendeel. Bij aangifte bedreiging/belediging is van de kaart zijn wettelijk vereiste voor bewijs strafbaar feit.
Echt waar? Wat een rechtsongelijkheid. Dus als je veel eelt op je ziel hebt moet je alles maar goedvinden? Bijvoorbeeld die smaad en laster tegen mij: ik moet er eerlijk gezegd soms best om lachen, maar het kan negatieve economische consequenties hebben.
Raar hoor. Het zou toch om het strafbare feit in zichzelf moeten gaan en niet hoe het slachtoffer dat beleeft?
Kern bij bv bedreiging is dat je daadwerkelijk de vrees voelt dat je iets aangedaan zal worden. Dit om niet iedere losse flodder strafwaardig te maken.
En hoe zit dat bij belediging? Van bedreiging kan ik dat begrijpen, hoewel het je natuurlijk niet emotioneel hoeft te raken als je verwacht dat iemand zijn bedreiging waar gaan maken. Gaat niet over je mate van angst, maar de risicoanalyse.
Maar goed, hoe meer je je aanstelt hoe hoger de kans op vervolging?
Bijvoorbeeld Anouk gisteren op P&W, die één van haar bedreigers zelfs haar adres doorgaf om zijn dreigementen waar te komen maken. Kan ze daar nou geen aangifte van meer doen? Ik vind dat sterk.
Ik heb alle respect voor hulpverleners en ook agenten.
Van verkeersslachtoffer tot de psychoot..
Kroeggevechten waar je de klok gelijk op kan zetten..
Ze moeten van alle markten thuis zijn..
Beter is ze niet nodig te hebben,wil niet zeggen dat ze de bureau`s moeten sluiten.
Het verhaal van Jan Petter vond ik wel opmerkelijk..
Net mensen, die agenten..
Kunnen ook doorslaan.
Geweld accepteren is eigenlijk een groot probleem.
Beledigen en afzeiken is bijna standaard geworden.
Het erge is dat sommigen niet eens in de gaten hebben wat ze zeggen, of dat ze beledigen of zoveel schelden.
Zijn ze niet bewust van.
Een collega van mij zat erg veel te vloeken.
Nu ben ik niet gelovig, maar het stoorde mij wel.
Vond dat hij zijn eigen God maar moest verdommen.
Heb hem daar ook op gewezen.
Hij vloekte niet in mijn bijzijn.
Het eerste wat nieuwe Nederlanders leren is vloeken..
Een keer uit je slof schieten mag, maar standaard vloeken is verloedering.
Ook gebrek aan opvoeding en respect.
Toch doen Tokkieachtige sensatie toestanden het goed in de Media.
Pingback: Molloy Vrijmibo | Swap I. Chou
Wie plaatst nou zo’n ongefundeerd artikel?