Als een man zegt dat een meisje van acht seks met hem wil, dan geloven wij dat niet. Een meisje van acht vraagt mannen niet om seks.
Maar wat als het meisje van acht het syndroom van Down heeft? En eigenlijk een kalenderleeftijd van 35? En dus het lichaam van een volwassen vrouw. Wie geloven we dan?
Arend is stiefvader en persoonlijk begeleider tegelijkertijd. Hij krijgt van de overheid geld om zijn 35-jarige stiefdochter Sandra te begeleiden. Maar Arend is ook een verdachte. Van seksueel misbruik. Sandra is het slachtoffer. Beffen, pijpen, friemelen.
Arend is een ‘normale’ man van 57. Sandra een vrouw van 35 met het syndroom van Down. De rapporten van de deskundigen zijn niet eensluidend, maar ze functioneert zo ruwweg op een leeftijd van tussen de 6 en 8 jaar. Kinderlijk niveau.
Het verhaal van Arend schuurt op het eerste oog. Hij beweert stellig nooit het initiatief te hebben genomen. Het was Sandra die hem in het kruis greep. Zij pakte zijn hand en duwde die in haar broekje. Zij wilde met hem spelen. In de bijkeuken. Onder de douche op een camping in Frankrijk. ‘Even lekker spelen’.
De juridische kogel begint te rollen als Arend en Sandra ‘lekker’ spelen op de camping in Frankrijk en ineens oog in oog staan met een vrouw. De moeder van Sandra. Echtgenoot van Arend.
De bal rolt door. Kinderlijke Sandra krijgt een studioverhoor. Waar ze vertelt dat hij in haar is geweest. Dat er spul uit zijn piemel kwam en dat zij moest pijpen. Dat er naar porno is gekeken.
Arend weet niet wat hij hoort. Dit heeft hij nooit gedaan. Hij is fout geweest. Absoluut. Hij had beter moeten weten. Maar meer dan friemelen is het nooit geweest. En even bij de borsten pakken. Op haar initiatief.
Dit is wat de advocaat van Arend er over zegt:
Ook al heeft Sandra de kinderlijke vermogens van een kind van 8 jaar, dan wil dat nog niet zeggen dat zij geen seksuele behoeftes zou hebben, of in ieder geval niet nieuwsgierig zou zijn naar seks. Sandra is tenslotte lichamelijk een volwassen vrouw. Arend heeft antwoord gegeven op de vragen die Sandra aan hem over sex stelde. Ook heb ik van Arend begrepen dat Sandra actief op het internet sites bezocht met seksfoto’s.
Volgens de advocaat is er meer aan de hand. Sandra heeft het verhaal groter gemaakt dan het is. Onder invloed van de wraakzuchtige – inmiddels ex-vrouw – van Arend.
Getuigen lijken dit beeld wat te bevestigen: ‘We twijfelden eerst wel aan het verhaal en of het geen actie was van de moeder van Sandra om van Arend af te komen. Het zou niet de eerste keer zijn als zij iets verdraaid om van iemand af te komen’ (letterlijk uit strafdossier – ck)
Ook justitie gaat niet mee in het uitgebreide verhaal van het slachtoffer. ‘Haar kennis gaat verder dan wat hij haar heeft aangedaan. Ik kan niet uitsluiten dat iemand met Down seksuele gevoelens heeft en dat ze hier als onderdeel van een therapie iets mee wil. Het is echter aan de verdachte om haar te beschermen’.
Uiteindelijk draait de juridische vertaling om de wil van het slachtoffer. Ontucht of gemeenschap met een wilsonbekwame. Seks met iemand die niet in staat is om haar wil afdoende kenbaar te maken.
En die zinnen fascineren mij. Ik wil namelijk best geloven dat een 8-jarig meisje niet in staat is om haar wil te bepalen als het gaat om seks met een oude man. Maar hoe zit dat met een 8-jarig meisje met het syndroom van Down en het lichaam van een volwassen vrouw? Is zij op alle fronten kinderlijk? Kunnen wij met zijn allen zeggen dat ze niet in staat is om altijd haar wil te bepalen omdat ze nu eenmaal het syndroom van Down heeft?
En moeten wij dat achteraf bepalen op basis van een studioverhoor en de vermeende invloed van een wellicht wraakzuchtige moeder?
Poeh Chris een heel moeilijke.
Ik denk dat de begeleider beter had moeten weten door hier niet op in te gaan.
Gehandicapte mensen hebben wel degelijk gevoelens maar omdat ze vaak niet duidelijk aan kunnen geven of ze wel of niet iets leuk vinden is het ‘gewoon’ beter om die gevoelens niet aan te wakkeren en duidelijk grenzen te houden.
Op de meeste dagbestedingscentra wordt dat ook geleerd aan de clienten dus lijkt het mij ook logisch dat het voor niet clienten ook opgaat.
Het verhaal komt verder op mij over dat er idd meer aan de hand is maar waar en wie en hoe?? Daar heb je rechters voor.
Liefs Sophie
De vraag die je opwerpt over lustbeleving of seksbehoefte van iemand met syndroom van Down is interessant. Ik neig er naar om die behoefte EN de uiting daarvan serieus te nemen. In die zin zouden 2 mensen (waarvan 1 met downsyndroom) ongestraft seks moeten kunnen hebben.
Echter; het gaat hier klaarblijkelijk om de stiefvader. Niet een willekeurige man, maar hoeder van haar belangen. Op velerlei vlak. Wat ik mis in jouw bloq is de belichting van die extra lading.
Ik heb in het verleden wel eens voorleesmiddagjes gehouden op een groot antroposofisch instituut. Na een aantal keren wordt je, wanneer je binnen komt, bedolven onder de kinderlijke knuffels die met verstandelijk volwassen vrouwen nooit zouden kunnen. Bij een aantal vrouwen zit er een duidelijke seksuele lading achter die niet strookt met hun verstandelijke leeftijd.
Je gaat daar weliswaar niet op in maar wilt het ook niet bruusk afwijzen dus bepaal je voor jezelf een grens. In mijn rol als voorlezer was dat niet zo ingewikkeld maar als stiefvader ligt dat ongetwijfeld een stuk gecompliceerder en is het niet aan mij om daar een oordeel over te vellen.
In dat instituut weet ik dat over dit vraagstuk werd nagedacht en er stemmen waren om onder geconditioneerde voorwaarden ruimte te bieden aan de seksuele behoeftes van de vrouwen met Down. Het grappige of vreemde misschien was dat er wel al jaren mannen met Down waren waarvan de ouders een prostitiue inhuurden. Dat dezelfde service ook voor vrouwen toegankelijk zou worden gemaakt, lag toch een stuk moeilijker.
“Arend is stiefvader en persoonlijk begeleider tegelijkertijd. Hij krijgt van de overheid geld om zijn 35-jarige stiefdochter Sandra te begeleiden’
‘Geld krijgen’ zijn andere woorden voor een vergoeding of salaris. Dat brengt verplichtingen met zich mee. De vraag die je stelt of iemand met de geestelijke vermogens van een kind van tussen de 6 en de 8,, maar het lichaam van een vrouw van 35 seksuele verlangens kan hebben is daarmee eigenlijk niet meer relevant. Net zoals het ook eigenlijk niet meer relevant is dat verdachte de stiefvader van het meisje is. Hij ontvangt een vergoeding om Sandra te begeleiden en daarmee mag een bepaalde professionaliteit (en dus distantie) verwacht worden. Als deze zaak zich in een gezinsvervangend tehuis afgespeeld had, dan was de wereld te klein geweest. Van pupillen blijf je af, ook al vragen/eisen ze nog zo hard.
@Mark heeft gelijk, vrouwen en mannen met Down hebben natuurlijk hun seksuele behoeften, masturbatie is in een beetje modern gezinsvervangend tehuis daarom al jaren geen taboe meer. Maar behoeften hebben en de consequenties van die behoeften overzien zijn twee hele verschillende zaken. Dat laatste kan je van iemand die geestelijk ergens tussen de 6 en de 8 jaar bivakkeert niet verwachten. Zoals ik dus al in mijn tweet zei, de stiefvader had haar zoals de rechter ook aangaf, moeten beschermen. Ingaan op avances van iemand met Down is een NO NO!
Chris,
Over de rol van Arend kan veel gezegd worden,…
Maar gelet op die volwassen vrouw van acht;
Hebben wij (of namens ons justitie) het recht om voor haar te bepalen dat iedereen die ook maar ooit seks met haar heeft daarmee strafbaar is?
Want daar komt die onmenselijke redenatie van het OM op neer. Ze wordt veroordeeld voor haar leven om elke eventuele minnaar in het gevang te brengen.
Als die OVJ op die vraag geen antwoord weet te geven en toch een strafeis tegen Arend durft te formuleren op basis van deze redenering, dan hoort er een OVJ achter de tralies te verdwijnen wegens het schenden van de mensenrechten van Sandra.
Een lomp stuk vreten wat zo recht toe recht aan een wet meent te mogen interpreteren zonder verantwoording te nemen voor de consequenties van zijn/haar daden hoort niet vrij rond te lopen in onze maatschappij.
Klinkt misschien hard en absurd maar dat kan me niet bommen. Het feit dat seksualiteit en het syndroom van Down enorme moeilijke vragen oplevert geeft niemand het recht om een levend wezen voor het hele leven tot a-seksualiteit te veroordelen. Dat hier een maatschappij weg-ijlt voor haar verantwoordelijkheid is heel erg. We tonen ons de grote lafaards die we zijn.
Maar dat iemand die de verantwoording willens en wetens zelf tot beroep heeft gekozen hier zo met Sandra’s belangen omgaat hoort wat mij betreft daadwerkelijk tot strafvervolging te leiden. Die OVJ in het beklaagdenbankje graag dus. Die heeft een voorbeeld functie en hoort zeker de belangen van het slachtoffer te wegen.
***Ontucht of gemeenschap met een wilsonbekwame***
Mijn betoog stoelt op het gebruik of in dit geval misbruik van die woorden.
Als Arend was verweten dat uitgerekend hij in de situatie van verzorger, stiefvader, betaald begeleider etc in een positie stond dat er sprake was van een duidelijke afhankelijkheids relatie, dan had men dit ***ontucht met misbruik van gezag*** mogen heten en had het thuis gehoord bij art 249 Maar daarin schuilt een hiaat en is de situatie van Arend ten onrechte niet te plaatsen onder lid 2 van dat artikel.
Het zou absoluut een goede zaak zijn als Arend duidelijk werd gemaakt dat uitgerekend hij in een positie staat waarin hij met het oog op de noden van Sandra eerder een begeleidende rol hoort te spelen dan er zelf invulling aan te geven. Zijn handelen mag men van mij uiterst laakbaar noemen.
Maar dan niet over de rug van het slachtoffer door haar elk legaal seksueel contact te ontzeggen……………
Een kind van 8 van 35 kan seksuele verlangens hebben waar in bepaalde omstandigheden aan tegemoet gekomen kan worden.
Een gewoon kind van 8 kan die verlangens ook hebben.
Maar ik denk toch dat die lichamelijk gezien anders zijn.
Maar wat betekent in zo’n geval dan nog dat iemand (verstandelijk gezien) op 8-jarig niveau functioneert?
Is het een zuiver juridische materie vanwege de kalenderleeftijd?
Moeilijke materie.
Want er zijn belangen van mensen die er over moeten oordelen.
PS: er is een vereniging die voorziet in sexuele dienstverlening aan gehandicapten.
Een goed ding maar wel moeilijke materie.
Arend had haar (via de instelling waar ze verblijft) moeten doorverwijzen naar die vereniging ofzo misschien?
@annette: ik denk dat je teveel hangt aan de term begeleider. Ik krijg ook geld van de overheid voor mijn kinderen. Hier ging het om PGB.
Wat belangrijker is: de term begeleider speelt in deze zaak geen rol. Zoals ook in het verhaal te lezen is: de zaak draait om seks met een wilsonbekwame. Om tot een veroordeling te komen, dien je dus te bewijzen dat het slachtoffer haar wil niet goed kenbaar kon maken of kon bepalen.
Ik roep slechts de vraag op of deze vrouw haar wil wel of niet zelf kon bepalen.
tevens opiniemaker bij joop.nl ? Nou bye bye
Nee, iemand die als vader fungeert en als begeleider, MAG die grens niet overgaan! Incest heeft meer met macht te maken dan met sexualiteit. Het is en blijft misbruik van macht en daar moeten maatregelen voor genomen worden als iemand toch die grens passeert. Ik denk dat hij het in een vroeg stadium open had moeten gooien i.p.v. op haar vragen in te gaan en het stiekem te houden. Dat stiekeme is verwoestend voor een gezond emotioneel leven…… Als hij de moeder erbij had betrokken en met haar en het meisje zelf had besproken wat er gedaan kon worden aan haar sexuele verlangens, was het een hele andere zaak geweest…….
@Martin,
een minnetje van mij. Als je er graag 100 hebt meld dat maar even, kan zo geregeld worden.
Dat je een mening hebt is prima, maar die zo lullig en inhoudloos spuien slaat de plank volkomen mis.
Als je het met oneliners probeert, zoek er dan die iets zeggen
@Chris @JMG @Anita
Het gaat inderdaad om een wilsonbekwame. De wet heeft het in artikel 247 niet over iemand die zijn wil zonder meer niet kan bepalen, maar over “met iemand van wie de verdachte weet dat hij/zij … aan een zodanige gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens lijdt dat hij/zij niet of onvolkomen in staat is zijn/haar wil DAAROMTRENT te bepalen (dit slaat op de ontuchtige handelingen) of kenbaar te maken of daartegen weerstand te bieden … buiten echt ontuchtige handelingen plegen …”
De ratio van dit artikel is het “beschermen van jeugdigen of anderszins kwetsbaren tegen (in vergelijking met de artikelen 243-245 (seksueel binnendringen bij verschillende ‘categorieën slachtoffers)) ‘minder ernstige’ seksuele handelingen”.
Het gaat niet om een stoornis in het algemeen, maar om een stoornis, stoornis waardoor de wil omtrent het seksuele handelen niet goed kan worden bepaald.
In zoverre moet de term “wilsonbekwame” m.i. worden genuanceerd.
@Dee
Dat die wetsteksten zijn gewijzigd is me bekend
art 247 – 1. Hij die met iemand van wie hij weet dat hij in staat van bewusteloosheid of lichamelijk onmacht verkeert, dan wel aan een zodanige gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van zijn geestvermogens lijdt dat hij niet of onvolkomen in staat is zijn wil daaromtrent te bepalen of kenbaar te maken of daartegen weerstand te bieden
Het onbenul van de moderne schrijvers van nieuwe wetten maakt dat dit soort situaties zo vreselijk scheef komen te liggen. Ze constateren een maatschappelijk probleem en schrijven de oplossing even weg in een nieuw wetje. De kwaliteit wordt er zeker niet beter op.
Als je goed leest wat daar staat en je realiseert wat mensen die met patiënten o.a. met het SvDown te maken hebben over die personen vertellen…. dan zijn deze mensen vaak heel goed in staat om te bepalen wat ze willen en ze maken dat ook nog wel eens pijnlijk duidelijk. De kans dat je een hengst krijgt of dat ze een berg lawaai maken als je tegen hun zin….
Waar het om gaat is dat ze mogelijk de gevolgen niet goed kunnen inschatten. En dat de mogelijkheid aanwezig is dat ze niet weten hoe weerstand te bieden als ze het niet willen. Mocht er inmiddels jurispudentie over zijn, dan geeft dat aan dat de teksten toch niet zo compleet waren.
En dit soort wetten schrijven in die kwaliteit is ook geen enkele oplossing in de richting van de noden van zulke zwakkeren in onze samenleving. Dit zijn ad-hock veranderingen in wetten die het gebulder uit de samenleving moeten sussen. Over de rug van degenen die zogenaamd beschermd worden.
En nee, ik keur hiermee dus het gedrag van Arend niet goed. Zeker niet. Maar men had zijn soort situaties heel goed kunnen inpassen in lid twee van het oude artikel 249 zonder daarmee de rechten van geestelijk zwakkeren op enige vorm van seksualiteit bij de letter van de wet tot nul te reduceren.
Als onze huidige minister met de steun van blondie door kan ploegen, dan krijgen we nog heel wat van zulke “verbeteringen” te zien
Ik zie ook van niemand een antwoord op die stelling dat het niet aan ons, nog aan de rechterlijke macht hoort te zijn om die zwakkere medemens elke seksualiteit buite zelfbevrediging te ontzeggen. Vooral als je bekijkt dat het middels een tongzoen al tot seksueel binnendringen kan gaan…..
Lul er eens niet omheen met zijn allen en geef antwoord op die vraag:
Wie zijn wij om zo’n immens belangrijke beslissing dwingend op te leggen terwijl er duidelijk is dat we vanuit ons taboe denken gewoon te bot zijn geweest om eens echt bij onze beslissing stil te staan.
Daarmee geef ik niet aan of die seksualiteit nu wel of niet moet kunnen, ik stel alleen dat onze lompigheid middels dit ongenuanceed voorschrijven van wetten behoorlijk boven komt drijven
@jgm; ik wil absoluut niet badinerend doen nav jouw appel, maar is de opgeworpen vraag niet geldend voor al het recht/rechtspraak. Ik ben zelf absoluut niet juridisch onderlegd,en sterker nog, ik vind “de letter van de wet” vaak boring.
Waar het om gaat is dat wij, als samenleving, klaarblijkelijk behoefte hebben aan regel en wetgeving. Een maat. Dat is altijd statisch en biedt niet veel ruimte voor emotionele, morele of spirituele nuances.
Wilsonbekwaam (in welke betekenis dan ook)stelt volgens mij dat een bepaald individu niet in staat is de totale reikwijdte van een beslissing te overzien. En dus t.o.v. zichzelf en anderen in bescherming moet worden genomen. Wellicht is dit middel erger dan de kwaal (kan dat juridisch gezien niet overzien). Echter het laat onverlet dat mensen, in de positie van een Arend, niet de aangewezen mensen zijn om dit te toetsen. Zijn waarde als hoeder van belangen van deze vrouw zou ten alle tijden zwaarder moeten wegen dan het wel of niet vervullen van (bewust of onbewust) uitgezonden seksuele behoeften.
@Anita
De letter van de wet “boring”
Ik begrijp het gevoel. Ik weet dat ik één van de weinige idioten ben die dat die boeken jaren op zijn nachtkastje had liggen.
Maar als je goed kijkt, dan denk en spreek jij al in de richting van de OPZET van die orginele wetgeving.
En dat zonder die boeken te kennen of doorgronden.
Arend heeft in feite een positie gekozen/ingenomen waarin hij de beschermende en begeleidende taak dient te vervullen die Sandra niet zelfstandig aankan.
Hij hoort eerder toe te zien dat hierin over de verlangens/gevoelens van zijn stiefdochter overleg en begeleiding plaatsvindt. Dat is even heel wat anders dan zelf invulling geven aan haar behoeftes.
Was hij daarmee middels een wetswijziging geplaatst onder Art. 249
– 1. Hij die ontucht pleegt met zijn minderjarig kind, stiefkind of pleegkind, zijn pupil, een aan zijn zorg, opleiding of waakzaamheid toevertrouwde minderjarige of zijn minderjarige bediende of ondergeschikte, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vierde categorie.
– 2. Met dezelfde straf wordt gestraft:
1° de ambtenaar die ontucht pleegt met een persoon aan zijn gezag onderworpen of aan zijn waakzaamheid toevertrouwd of aanbevolen;
2° de bestuurder, arts, onderwijzer, beambte, opzichter of bediende in een gevangenis, rijksinrichting voor kinderbescherming, weeshuis, ziekenhuis, of instelling van weldadigheid, die ontucht pleegt met een persoon daarin opgenomen;
3° degene die, werkzaam in de gezondheidszorg of maatschappelijke zorg, ontucht pleegt met iemand die zich als patiënt of cliënt aan zijn hulp of zorg heeft toevertrouwd.
dan zie je in lid2 3e hoe dicht deze situaties:
werkzaam in de gezondheidszorg & patiënt of cliënt aan zijn hulp of zorg toevertrouwd, komen bij de omstandigheden van Arend en Sandra.
Had men deze situatie daar onder gebracht, dan konden vervolgens de mensen die haar belangen behartigen (o.a. Arend dus)zorgen dat Sandra kansen had op keuzes die bij haar pasten.
Ik weet het, juridisch is niet altijd leuk, maar mensen als Sandra zijn het wel waard dat daar op een fatsoenlijke manier naar wordt gekeken en niet dat en stel regelrechte sufkutten (sorry) in een tijdperk van een hetze de gemoederen tevreden gaat stellen met wetten waar(alweer jouw correcte woorden) het middel erger is dan de kwaal.
Dus nu de vraag even niet naar Arend, maar naar jou, op een manier dat je daar het wetboek niet bij nodig hebt:
Vind jij dat onze behoefte aan regel en wetgeving,
(ons belang blijkbaar en niet die van het slachtoffer) zover mag gaan dat we daarmee een levend persoon MET gevoelens en noden, mogen veroordelen tot een leven waarin nooit plaats kan en mag zijn voor legale seksualiteit.
Lul er niet omheen vroeg ik al, kom eens to the point please, beken kleur….
Gewoon eerlijk jouw kleur!!!
Die van dat wetboek, mits ze dat steken waar ik het aanbeveel is me namelijk bekend…
@Chris
Eigenlijk zeg ik hier niets minder dan dat we nu al geruime tijd opgezadeld zitten met mensen die wetswijzingen zien als een middel om kritiek vanuit de maatschappij te pareren en stemmen te redden.
Daar is onze wetgeving niet voor bedoeld en de kwaliteit wordt met hoogtempo ondermijnd. Zelfs een eerste kamer die wikt en beschikt (goedkeurt) heeft blijkbaar stront in de ogen en ziet alleen of “het” doel gediend wordt, zonder voldoende oog voor strekking en gevolgen
Ik ben ook eens op Joop.nl gaan kijken…. mis eigenlijk een link vandaar naar hier,…
kan misschien echte discussie brengen
Of zouden die opiniemakers zich verheven voelen boven je blog
@jmg Die vraag is voor mij niet moeilijk te beantwoorden.NEE, ik vind niet dat wij(in het algemeen) een levend wezen dusdanig kunnen beperken (juridisch of anderzins) dat er in haar/zijn leven geen plek is voor seksbeleving. Dat gaf ik in mijn 1e commentaar (helemaal bovenin) al min of meer aan.
Voorwaarde is wel dat de uitvoering van dat verlangen recht doet aan het welzijn en welbevinden van alle betrokkenen.
Om dan maar meteen mijn grens te stellen; ik vind pedofilie in alle opzichten niet acceptabel. Om de doodeenvoudige reden dat de seksbeleving van een volwassenen echt anders is en andere vormen zoekt dan die van een kind.Terwijl ieder kind van jongsaf aan een eigen seksdrive heeft betekent dat nog niet dat die vorm en richting moet krijgen met een volwassene.
Andere werelden, andere paradigma’s.
Om het overigens helemaal persoonlijk te maken; in mijn directe omgeving is er sprake van een vrouw van 37 met syndroom van down.Zij heeft absoluut lustgevoelens. Toen ze die 2 jaar geleden uitleefde met een medebewoner was ze na afloop vrij ernstig getraumatiseerd. Dat wat ze uiteindelijk ervoer was dus niet hetgeen ze kon overzien toen ze het, obv lust,aanging. Het heeft heel wat therapie, aandacht en liefde van haar omgeving gekost om het te overstijgen. Waarmee ik maar wil zeggen hoe complex seks, wil en bescherming is. En hoe zwaar verantwoordelijkheid weegt voor degenen die hierover moeten oordelen.
@Chris ik hoop dat de discussie enigzins recht doet aan het oordeel van die advocate die jou “beschuldigde” van een hoogopgeleid lezerspubliek 😉 #twitter!
***Om dan maar meteen mijn grens te stellen; ik vind pedofilie in alle opzichten niet acceptabel. Om de doodeenvoudige reden dat de seksbeleving van een volwassenen echt anders is en andere vormen zoekt dan die van een kind.Terwijl ieder kind van jongsaf aan een eigen seksdrive heeft betekent dat nog niet dat die vorm en richting moet krijgen met een volwassene.***
Dat is een mooie. Je weet dat ik veroordeeld pedoseksueel ben????
Als je zoals ik als kind geheel verstoken bent gebleven van elke lichamelijkheid en voorlichting, dan kan het goed zijn dat je een dusdanige achterstand oploopt dat je tegen de tijd dat men je volwassen acht niet als zodanig kunt functioneren.
Voor mij komt er nog eens bij dat ik heel weinig op heb met de echte harde volwassen seksualiteit. Ik voel me als eunuch echt meer op zijn plek. Met dat laatste ben ik vast een uitzondering, met dat eerste aspect beslist niet. Ook door kinderen op dat gebied alle aandacht te onthouden lopen ze schade op, uitersten zijn niet snel de goede oplossing.
Dat ik mijn fouten heb gemaakt, daar sta ik voor. Maar die zijn naar mij toe ook gemaakt. Dat ik me nu, zoveel jaren later vergaand kan verenigen met jouw woorden, dat geeft eigenlijk aan dat die verandering mogelijk is. En het mooiste, ik kan ook nog altijd gewoon lekker spontaan van kinderen genieten, ermee omgaan.
Misschien een eigenwijze, brutale en onvoorspelbare zet van me om die openheid te kiezen…..
Ik zal echter ten volle proberen om Chris schuldig te krijgen in dat laatste puntje.
Van mij mogen de discussies best wat meer slagkracht krijgen.
Als Chris daarin schuldig wordt heeft hij dat ook aan zichzelf te danken. Zijn voorzetjes hebben toch net even wat meer inhoud dan de draadjes zoals op nu.jij
Mijn dank voor je antwoord op de vraag trouwens. Ik voelde het al wel, maar ook fijn om even vast te kunnen stellen dat de strekking van die nieuwe wet ook niet past bij jouw rechtvaardigheidsgevoel.
Ze zijn er wangedrochten van onze wetten aan het maken….
Je voorbeeld geeft aan wat we weten, ze kunnen de gevolgen moeilijk zelf inschatten. Misschien juist een reden om het uit die taboe sfeer te halen en te zorgen dat dingen met hele kleine stapjes gebeuren zoals dat ook bij die ontwikkeling van een kind past,…
In een duik in het diepe zullen ze zeer wel(emotioneel) kunnen verdrinken
@jgm Nee, ik wist niet dat jij een veroordeeld pedosexueel bent. Had ik het geweten, dan had ik het benoemd. Probeer altijd zoveel mogelijk om helder te zijn, in de mist gaan zitten (discussieren) levert over het algemeen niet veel op.
Ik blijf bij mijn mening. Die overigens niet lichtvaardig tot stand is gekomen. Heb me in een vorig leven (opleiding journalistiek) o.l.v. Theo Schouw (pro-pedosexualiteit) uitvoerig in dit thema verdiept. Ik was toen overigens toleranter dan ik nu ben aangaande dit onderwerp. Mijn ervaringen als coach en counselor hebben mijn perspectief veranderd.
Je hebt aan mij dus inderdaad niets als pleitbevechter voor nieuwe wetgeving op dit gebied.
En ook jij dank voor jouw openheid, moed en respectvolle manier van formuleren!
@Anita
Misschien kan ook ik nog duidelijker zijn.
Glashard: Kinderen hebben ruimte nodig voor hun seksuele ontwikkeling. Misschien hoort daarin meer openheid en aandacht van volwassenen en in elk geval minder taboes. Maar de begeleiding van kinderen naar een volwaardige seksualiteit op volwassen leeftijd overlaten aan een groep (Pedo’s)die zelf niet op die volwassen manier in het leven staan lijkt me nou toch echt het paard achter de wagen spannen.
Ik heb lang genoeg staan roepen om hun rechten, om daarmee mezelf te kunnen rechtvaardigen.
Nu vecht ik voor hun rechten voor hun recht op een goede ontwikkeling en omdat ik vind dat ze niet in hetzelfde schuitje horen te belanden als wat mij overkwam.
Het lijkt hetzelfde gevecht, maar de persoon erachter is totaal veranderd.
Ik krijg daarin van mijn real life omgeving onverwacht veel steun. Ik wil dus niet alleen laten zien dat die verandering mogelijk is, als iemand daar echt voor knokt, maar ook dat er in onze maatschappij volop nieuwe kansen zijn en dat men kan staan voor die fouten uit het verleden. Dat is wat anders dan die schanpaal figuren zo hard van de daken schreeuwden.
Vonne gaat zelf maar onder haar stoeptegel zitten.
Als je over een weekje of twee veel tijd hebt neem je maar eens een kijkje op brokentulip.nl Misschien dat we dan eindelijk een keer een wat duidelijker indeling op onze site voor elkaar hebben…
slachtoffers en daders samen op één site, een ander geluid. We willen oplossingen, geen geschreeuw….
Voor veel mensen helaas nog moeilijk te vatten
@jgm Ik heb zelden heel veel tijd ;-). Heb de site echter wel letterlijk in mijn agenda gezet. Op 28 september om precies te zijn.
Ik houd niet van geschreeuw, wel van andere geluiden. En daar waar mensen samen oplossingen zoeken voor complexe problemen klinkt wat mij betreft in ieder geval een goede frequentie!!
Het valt me op dat de “douche op een camping in Frankrijk” meermaals terugkeert 🙂
@ Wuffles:
En daar moeten per keer heel wat muntjes in om tot resultaat te komen.