Op 5 september 2008 slaat de 64-jarige Elzelien K. met een bijl haar echtgenoot (61) en dochter (22) uit het leven.
Moord en dus een lange gevangenisstraf, zou u zeggen.
Dat valt nog maar te bezien.
Haar advocaat bracht tijdens de rechtszaak naar voren dat niet K. de fatale slagen met de bijl toebracht, maar het middel Seroxat.
Seroxat behoort tot de groep van antidepressiva. Volgens de advocaat is de vrouw, normaal keurig en vriendelijk, specifiek door dit middel agressief geworden.
Ach, zult u zeggen. Het is de taak van de advocaat om te proberen de schuld af te schuiven. Daar gaat een rechtbank vast niet in mee.
Dat zou kunnen, ware het niet dat de advocaat in kwestie steun krijgt uit onverdachte hoek. Desgevraagd laat de klinisch farmacoloog professor Anton Loonen weten het ‘waarschijnlijk te achten dat er agressieve reacties kunnen zijn opgeroepen door een verkeerd gebruik van seroxat’.
Een dergelijke conclusie kan grote gevolgen hebben. In Nederland is het namelijk zo dat niet alleen de daad strafbaar moet zijn (als je iets doet wat niet onder een wet valt, dan is het ook niet strafbaar), maar ook de dader.
Een persoon die in een psychose een moord pleegt, is niet strafbaar. Er volgt ontslag van rechtsvervolging. Geen straf dus, maar er kan wel een maatregel worden opgelegd. Tbs bijvoorbeeld.
Een psychose is echter niet hetzelfde als het innemen van middelen.
Bij de inname van alcohol bijvoorbeeld heeft een dader geen poot om op te staan. Rechters redeneren dat het algemeen bekend is dat alcohol ontremmend werkt. Als je dat vantevoren weet, ben je ook verantwoordelijk voor de gevolgen. Juridisch gezegd: culpa in causa.
Seroxat lijkt een ander verhaal, hoewel agressie als bijwerking wel beschreven is.
Kern van de zaak is de specifieke verwachting die K. kon hebben van het middel. Als zij wist dat de inname van Seroxat zou leiden tot agressie, dan is ze schuldig.
Als ze dit niet wist, dan zou er heel goed sprake kunnen zijn van een niet strafbare dader.
Maar er spelen meer zaken.
Heeft K. bijvoorbeeld wel de juiste dosering genomen of met een te grote hoeveelheid pillen een onnodig risico genomen? Haar dokter schreef haar een iets zwaardere dosering voor, omdat hij dacht dat ze het middel al een tijdje op doktersrecept slikte. Dat bleek niet het geval. K. had haar eerste recept niet ingenomen.
Opvallend genoeg kan de uitspraak van de rechtbank (over twee weken) grote gevolgen hebben voor gebruikers van Seroxat. Als een rechter namelijk vaststelt dat Seroxat de oorzaak is van agressie, dan zouden toekomstige daders wel eens wat meer moeite kunnen hebben om zich te ‘verschuilen’ achter dit ‘excuus’.
Er zijn een aantal bijwerkingen die welleswaar zeer zeldzaam zijn zoals: stemmingsverandering, toename van depressieve gedachten, vijandige gevoelens naar zichzelf of anderen (agressie).
Was de vrouw zelf ook verantwoordelijk in deze?
Zij had mogelijk eerder aan de bel moeten trekken dat het middel seroxat niet de gewenste uitwerking op haar had.
De arts zou een andere medicatie voor kunnen schrijven en/of haar doorverwijzen naar de psychische hulpverlening.
Ik denk dat het achtergrondverhaal in dit drama ook een belangrijke rol zal gaan spelen.
Mia,
Het middel was al eerder voorgeschreven, maar toen heeft ze de pillen niet geslikt. Ze is dus begonnen met een hogere dosis, waarna het al vrij snel fout ging.
Chris, ik vind “de kwaal” belangrijker dan het middel.
Wat had zij gedaan wanneer ze het middel niet had gebruikt?
Daarvoor moet je dus haar achtergronden weten.
Dat snap ik. Maar dat is een andere discussie. Ze heeft het middel wel genomen en de vraag is nu of dat van invloed is geweest op de dubbele moord.
Daarom vind ik ook het achtergrondverhaal belangrijk en de handelingen welke ze heeft gedaan voor/tijdens/na de verschrikkelijk daad.
Kun je hetgeen alleen toeschrijven aan seroxat of had het ook met haar karakter en kwaal te maken?
Voor mij staan er dus meer mogelijkheden open.
Hieronder een gedeelte uit het Parool.
De agenten treffen in het vrijstaande huis de lichamen aan van Cyril en Daphne. In bed, het hoofd onder het bloed. Er liggen afscheidsbriefjes. ‘Je moeder is gek geworden” heeft ze aan Daphne geschreven. In de keuken ligt nog een briefje, waarin staat dat de depressie ‘een hel’ is geworden. ‘De twee waar ik zo veel van hou, zullen hier niet bovenop komen. Ik moet ze dat besparen.’
Elzelien is dan spoorloos. Kort na de vondst in Badhoevedorp klapt een auto op de Elswoutslaan in Overveen tegen een boom. Een agent ziet later een bebloede vrouw uit het struikgewas komen: Elzelien.
Eerst was ze nog naar de flat in Haarlem gereden waar ze vroeger heeft gewoond. Daar wilde ze van het dak springen. Maar de toegangsdeur was afgesloten.
In haar jas vindt de politie onder meer een gefrankeerde brief aan de Informatie Beheer Groep, waarin zij laat weten dat haar dochter vermoord is en dus geen lening meer nodig heeft.
Op de een of andere manier typisch Elzelien. Altijd bezig zaken tot in de puntjes te regelen.
Het waarom is vooralsnog een raadsel. Vast staat dat ze last had van depressies. De dood van zoon Jamie in 1998 komt aan als een mokerslag. De jongen overlijdt door een scooterongeluk in Amstelveen.
Het gezin raakt ernstig ontregeld. Cyril wordt afgekeurd als piloot.
Elzelien stopt met haar werk als stewardess. Meer nog dan tevoren bekommert ze zich om man en dochter Daphne, met wie ze een goede band heeft.
Elzelien is een vrouw met perfectionistische trekken, druk met het huishouden en geregel. Voor haar in Trinidad geboren Cyril bijvoorbeeld, die niet goed Nederlands spreekt. Daphne blijft ze bemoederen, ook al studeert die rechten in Maastricht. Moeder doet de was en koopt kleding voor haar.
De relatie met Cyril, vrijwilliger bij de Tennisvereniging Badhoevedorp, is niet probleemloos. Er zijn soms spanningen tussen de rustige, religieuze man en de door sommigen als ‘pittig’ omschreven Elzelien. Het stel gaat in 2008 enige tijd in therapie, nadat Cyril haar tijdens een ruzie zou hebben geslagen.
Elzelien slaapt slecht en denkt aan zelfmoord. Een plaatsvervangend huisarts schrijft het antidepressivum seroxat voor: één tablet van twintig milligram per dag. Maar ze haalt de pillen niet op. Als haar eigen huisarts terug is, meldt zij zich opnieuw. De dokter schrijft een dosis van twee maal twintig milligram voor, vermoedelijk in de veronderstelling dat Elzelien al begonnen is met de lichtere dosis.
Ze slikt de pillen nu wel.
Die avond haalt zij haar dochter met de auto af van NS-station Schiphol, nadat Daphne in Amsterdam heeft geborreld. Er moet ruzie zijn ontstaan. Daphne vindt dat haar depressieve moeder naar een psycholoog moet, in plaats van alleen pillen te slikken. Thuis spreken ze er met z’n drieën over. Cyril gaat naar bed, later Daphne ook. Elzelien kan niet slapen.
Die nacht gebeurt het.
Dank je wel Mia voor het hele verhaal.
1. De familie, die actief deelneemt aan het maatschappelijk gebeuren, raakt getraumatiseerd door de dood van de zoon.
2.Door de afstandelijke cultuur waarin zij wonen en aan deelnemen waar compassie eerder uitzondering is dan regel, ontwricht de familie en de familiebanden verdwijnen in een collectieve familiale depressie waar niemand op let.
3.De verantwoordelijke huisarts en andere nooit ingeschakelde hulpverleners, ontbreken op belangrijke momenten en verschaffen te laat hulp, waarbij de huisarts een fout maakt en waarschijnlijk een verkeerd medicijn voorschrijft maar in ieder geval een te hoge dosis van de seroxat. Waarschijnlijk had hij moeten aandringen op een tijdelijke opname in een rusthuis/kliniek. Ook had de arts beter moeten controleren hoe het ging met zijn patient.
4. Het door de hulpverleners volkomen verkeerd/niet ingrijpen wordt de familie, die zich niet gesteund voelt door de gemeenschap, fataal.
Wie is schuldig?
De zoon die overleed?
De vader die zo flipte dat hij arbeidsongeschikt werd?
De arts die zo nonchalant voorschreef en afstandelijk zijn werk deed?
De hulpverleners die er niet waren?
De afstandelijke cultuur waar we in leven waarin de afstandelijkheid door o.a. medici nog eens wordt benadrukt door de manier waarop ze werken en waarmee ze veel slachtoffers maken?
De moeder die wanhopig werd en naar de drugs greep en tot moord overging?
Wat moet een rechter nou met zo een zaak als deze, daar begrijpt hij/zij helemaal niets van en die moet zich er ook helemaal niet mee bemoeien, hij/zij is nog een god, nog een medicus/psycholoog/hulpverlener en kent alleen geweldadige maatregelen. Het wordt tijd dat rechters ophouden op de stoel van de arts te gaan zitten en mensen daarmee in de vernieling helpen. De rechter die haar in een cel stopt is een barbaar en dit maakt hem/haar mede schuldig aan verdere geestelijke mishandeling van de ontoerekeningsvatbare dader.
Antoni,
Achteraf praten is makkelijk natuurlijk.
De rechter dient slechts te kijken naar de schuldvraag en een voor iedereen passende straf op te leggen.
Dat rechters alleen gewelddadige straffen kennen, is natuurlijk onzin. Een rechter kan ook een behandeling opleggen.
Achteraf zeg ik nog dit dan met permissie:
1. De rechter kijkt inderdaad alleen naar het schuldig zijn of niet, maar dat vind ik juist een simplistische kijk op de zaak. Het is duidelijk en overtuigend bewezen dat de vrouw de moorden pleegde. Makkelijk zat. Eis: 11 jaar opsluiting, vindt de officier wel aannemelijk, niks ontoerekeningsvatbaar, seroxat, falende dokters etc. terwijl toch echt heel duidelijk is dat de vrouw ziek is. Haar leven is verwoest, het zou mij niet verbazen als ze er zelf ook uitstapt.
2. Alleen behandeling zonder gevangenisstraf? Ik ben niet “statistisch” op de hoogte maar dat lijkt me eerder uitzondering dan regel. Behandeling tijdens de straf is al een uitzondering.
3.De kwaliteit van de behandelingen is ruim onvoldoende en maken artsen gebruik van psychische geweld, bijvoorbeeld in het geval van de niet bekennende patient, waar het geweld van de falende rechter in de kliniek terecht komt. maar er zijn andere voorbeelden te geven van verkeerde diagnoses en medicatie etc. Geen geweld?.
Alle stoffen die na 1987 met het nieuwe amfetaminepatroon, als SSRI werden genoemd, zijn eigenlijk amfetamines.
Maar om commerciele redenen vermeed men om zoiets publiek te maken, ook nog om te vermijden dat ze eignlijk onder een opiumwetgeving zouden moeten gebracht worden.
Bekijk even het palmares van die dingen: http://www.ssristories.com
Meer uitleg over mijn stelling daarover staat op mijn blog.
http://www.adhdfraude.net/blog
nietes
Bij een latente PTSS die door de huisarts niet is onderkend, kreeg ik Seroxat voorgeschreven. Ik kreeg rare stemmingen en werd agressief. Dat dit nog net niet tot strafbare feiten heeft geleid is een wonder.
(zie ook http://www.ssristories.com) . Huisartsen, apothekers maar ook psychiaters weten weinig van farmacologie en gaan af op informatie van het College Beoordeling Geneesmiddelen (CBG) dat soms zelf niet weet waar ze het over heeft. Als je vraagt naar de wetenschappelijk vastgestelde effectiviteit van de anti-depressiva is deze er niet en/of de samenstelling van de “medicatie” mag niet worden bekendgemaakt.
Vraag je op basis van fabrieksgegevens van de medicatie naar bevestiging van de onderzoeksresultaten bij je apotheker of arts dan zeggen ze de fabriekgegevens niet te kennen en verwijzen wederom naar het CBG en houden zodoende de geheimhouding en kwakzalverij in stand.
Als apotheker leg ik wel uit hoe die dingen werken.
Precies daarom ook noem ik CBG een corrupte bende, omdat ze weigeren info daarover bekend te maken.
Het was ook CBG, die in 2008 de belangen verdedigde van Lilly, om de Stratterageheimen te blijven verbergen.
Het verwondert mij trouwens waarom een eerder berichtje, dat ik hier plaatste daarvor, hier niet verschijnt.
Fernand,
Dat komt omdat er twee linkjes in stonden. Ter voorkoming van spam komen dergelijke reacties eerst in een beoordelingsbak terecht.
@ Fernand, speelde de Scientology Kerk daar ook een rol in?
Tenminste zoiets staat mij bij.
Ja, het is het Nederlands comitee voor de rechten van de mens, die bij de bestuursrechtbank een vraag had ingediend, om openbaar te maken, wat het bedrijf wil geheim houden in verband met Strattera.
De rechtbank besloot tot openbaarmaking, en daarop is CBG meteen in beroep gegaan bij de Raad van State.
Pas toen ik opmerkte dat men daarmee helemaal niet meer de belangen van Volksgezondheid, maar wel die van het bedrijf behartigde, heeft men dat beroep ingetrokken.
Men was beducht voor een beschuldiging van corruptie.
Intussen is een heel grappig zaakje hangende waarover CBG nu zwijgt als vermoord.
Sinds maart 2009 loopt bij hen de vraag waarom fluoxetine (de generische naam van Prozac) van het bedrijf Lilly, de makers ervan en de eigenaar van Prozac, door Europa is toegelaten om voorgeschreven te worden aan kinderen, maar waarom dezelfde fluoxetine, maar dan van een generisch bedrijf, door Europa verboden is om toe te dienen onder de 18 jaar.
Dat is nu waarlijk Kafka op zijn best.
Lilly slaagde erin om Europa zoiets te laten beslissen, precies omdat ik bekend had gemaakt, dat Strattera (ADHD bij kinderen) een vermomde Prozac is.
EMEA en CBG zijn nu heel verveeld met die ‘grap’ en heel onlangs kreeg ik een vraag van een van de ondervoorzitters van de Raad van Europa, om de puzzelstukjes waarover ik beschik in verband met dat bedrijf te willen overmaken.
Men zou een onderzoek willen starten in verband met een en ander.
Toen ik alles bijeen had gebracht, leek het lezen van alles in een ruk, zo bloedstollend dat ik niet meteen geneigd ben om zoiets aan de politiek toe te vertrouwen.
Ik overweeg om dit te bundelen in een boek.
Een klein voorbeeldje van de tentakels van de macht die Lilly op de politiek uitoefent, staat te lezen, in het stukje dat ik deze morgen nog op mijn blog heb geplaatst.
En in mijn (eerste) boek leg ik ook uit op welke manier Lilly op het idee is gebracht om Strattera in de handel te brengen als een ADHD-medicijn.
Ze hadden die stof immers al sinds 1985 ongebruikt als een ‘bijproduct’ van Prozac bij hen in de rekken liggen.
Bewijs daarvan zijn de vele generische varianten ervan die momenteel in de VS en ook op internet verkrijgbaar zijn.
De meeste politici beseffen inderdaad jammer genoeg, dat niet zij meester zijn over een groot deel van de politieke besluitvorming maar wel … healthcare.
En het bedrijf Lilly is daar een zeer notoire speler in.
Trouwens jullie Koningshuis is er een van de belangrijkste aandeelhouders.
Remember ook de aanslag op 30/04 door een vermeende Prozac-gebruiker.
Maar is dat geen Staatsgeheim?
Althans te oordelen aan de frekwenties van de bezoekjes aan mijn blog door het Nederlands Ministerie van Justitie.
Dit Ministerie is op dit ogenblik nog steeds de drukste bezoeker van mijn blog met meer dan 1900 bezoeken, sinds begin mei 2009.
wel wel, onze gekke apotheker is ook hier te vinden.
En dat de justitie jou zoveel bezoekt?? HAHAHA dat is niet omdat dingen staatsgeheim zijn, maar omdat jij stelselmatig beschuldigingen uit,waarvan jij beweerd bewijzen te hebben, maar waarvan niemand ze nog gezien heeft. Trouwens iemand valselijk beschuldigen(zonder bewijs) is laster. Dus euhmmmm strafbaar…. dus …. veelvuldig bezoekjes van ministerie??
Bovendien beschuldig jij de pharmaceutische industrie van geldklopperij, maar jij bent zelf de gene die zogenaamde belangrijke informatie niet prijs geeft, en ipv wilt gaan bundelen in een boek. (wat klopt hier niet). Als jij dan zo begaan bent met de gezondheid van de mens, had jij deze informatie allang blootgegeven.
We hebben elkaar al eens ontmoet, maar uitspraken van hier, bewijzen dat jij wel degelijk meer weet van de CoS en NCRM dan dat jij zegt te weten.
Bovendien eerst je geld verdienen aan medicijnen, om vervolgens de bron van jou inkomen aan te vallen getuigd van enige wraak gevoelens, zal me niets verbazen als hier iets heel anders aan ten grondslag ligt.
Ach rebecca,
je reageert weer als een junk die bang is dat haar dope wordt afgepakt.
ach lieve poes,
Ga terug in je mandje, of zet je nagels in de daarvoor bestemde krabpaal.
Het enige wat ik hier neergezet heb zijn feiten, die overal te lezen zijn omtrent deze apotheker.
Bovendien ging het in dit stuk over seroxat. Niet over dope. Wel bij de les blijven he?? 😉
Jouw comment tav Dhr Haesbrouck?
Ik lees daar niets over seroxat.
Wat jij een feit noemt zijn slechts de hersenspinsels van een betweterig vrouwtje dat na 1 haal van een kat
bevestigd te reageren als een junk die bang is dat zn dope wordt afgepakt.
Wat zijn trouwens de gevolgen op lange termijn van Seroxat. En dan bedoel ik als je er al tijden mee gestopt bent. Ik heb zelf namelijk een aantal jaren achter elkaar Seroxat gekregen. 2 Per dag van mijn 18e tot mijn 27e. Ik ben er nu al jaren vanaf (ik ben 39), maar merk wel wat dingen. Zo ben ik echt behoorlijk agressief geworden (meer dan vroeger dus)en heb ik echt totaal geen libido meer. Is dit nou ook door Seroxat? Ik slik nu helemaal niks meer en dat gaat eigenlijk wel heel goed, maar ik vind het wel raar dat ik voor mijn gevoel intern echt onherstelbaar veranderd ben.
Bent u op zoek naar een legit lening? Moe van het zoeken Leningen en Hypotheken? Ben je al afgewezen door uw bank, omdat u slecht krediet? je niet weet wat te doen? God heeft een man om u te helpen met financiële assistance.you kan ons contacteren via rev.louisjackloancompany10 @ gmail.com als je in nood moet je het formulier in te vullen.
Leners INFORMATIE:
Kredietnemer NAAM :………….
Kredietnemer LOCATIE :……..
Plaats van het werk :………
Bedrag dat nodig is ……
Lening duur :…….
Next of Kin :……
TELEFOONNUMMER ;…….
Je moet BANK AAN GET US Met de informatie
Met vriendelijke groet
Rev.louis Jack
e-mail via rev.louisjackloancompany10 @ gmail.com
ik heb ook seroxat gebruikt het ontremt je hersens ik was ineens heel anders niet meer verlegen begon rare dingen de doen nooit ben ik in justitie in aanraking geweest tot dat ik serozax gebruikte ik stal een heleboel spullen weg in een winkel de winkel uit pieper ging en bewaker kwam in de winkel heb ik het spul teruggegeven maar de politie moest er bij het meisje dat er werkte pakte me aan mijn arm ik heb me losgerukt verder kan ik me niet veel herinneren ze kregen me wel steeds te pakken maar hoe ik in het kankoortje ben terecht gekomen weet ik niet ik werd behoorlijk brutaal toen ik daar zat begon te schelden te schreeuwen en stond op wou weg het meisje hield me tegen ging op haar af en trok aan haar haar we vielen op de grond de politie kwam het was heel overdreven wat dat meisje zei ik werd in de boeien geslagen alsof ik heel gevaarlijk was ik heb nu 2jaar voorwaardelijk een proeftijd anders ktijg ik 2 weken de justitie gelooft me niet er zijn geen bewijzen over die pillen. ze kijken alleen maar naar je slechte kant in mijn hele leven heb ik nooit iemand aangeraakt ik haat geweld! ik kon 2 weken in hoger beroep gaan maar ik was op na die 2 weken kreeg mijn vriend een brief van justitia mijn vriend is in zijn gezicht gestoken met een mes door een turk van capadocia een restuarant en dat werd afgewezen!!!! nee ik geloof niet meer in justitia dit is onmenselijk ik slik die pillen niet en nooit meer deze hele maatschappij stinkt. syl