Op papier lijkt het zo mooi. Rechters oordelen op basis van feiten. De logica maakt van een verdachte een dader. Maar is dat eigenlijk allemaal wel zo logisch?
Wettig en overtuigend bewezen. Daar draait het om in de rechtspraak. Het klinkt als een dubbele garantie. Klinkt.
In de praktijk valt het tegen. Een simpele aangifte is al wettig bewijs. Een korte verklaring van een getuige ook. De overtuiging is niets meer of minder dan de mening van een rechter. Het idee dat de verdachte de dader is. Omdat de aangifte overeenkomt met de verklaring van een getuige. Ook al strookt het niet met het verhaal van een andere getuige.
De rechter veroordeelde onlangs een illegale asielzoeker uit Utrecht. Hij zou een jonge studente hebben betast op haar fiets.
Hij ontkent. Liep aangeschoten op het fietspad. In gedachten verzonken. Ineens dook de fietsende studente op. Om een botsing te voorkomen stak hij zijn handen uit. Hij raakte haar op haar bovenlichaam en tussen de benen.
De rechtbank had niet bijster veel bewijs. De verklaring van de vrouw. Zij was al bang toen ze die nacht vanuit de binnenstad naar huis fietste. Zij voelde zijn handen op haar lichaam.
De verklaring van een taxichauffeur. Die had niets gezien, maar de dronken studente wel aangehoord. Ze was nogal overstuur. Bovendien zag hij haar fiets liggen. Op het fietspad.
De man zelf ontkent. Maar hij liep wel weg toen agenten hem die nacht wilden arresteren. En hij is eerder veroordeeld. Voor schennis van de eerbaarheid. Volgens zijn advocaat omdat hij zijn broek liet zakken in het openbaar.
De rechtbank kwam met het volgende vonnis.
De verdachte is de dader. Omdat de verklaring van de studente gedetailleerd is en dus betrouwbaar. Omdat de taxichauffeur de emotie zag en de verdachte wegliep van de politie.
Bovendien:
Het verhaal van de man dat hij een botsing probeerde te voorkomen is ongeloofwaardig. Want wie het gevaar van een fietser af wil wenden, zou de fiets hebben gepakt. En niet de fietsster.
Dat is logisch.
De rechtspraak lijkt te draaien om wettig en overtuigend bewijs. Feiten. Maar wat is er eigenlijk zo feitelijk aan de volgende stellingen?
Dat wat niet logisch is, is fout.
Emotie toont de waarheid.
En details overtuigen.