Het is al weer een tijdje geleden dat ik over stalking schreef.
Het stelselmatig lastigvallen van een ander.
Ik werd getriggerd om er weer eens een verhaal over te schrijven door een stuitende reactie op het weblog van gewaardeerde collega Nanko Kiel.
Journalist/rechtbankverslaggever Kiel sprak zijn ergernis en ongenoegen uit over het fenomeen stalking op het internet. Een van zijn reageerders kwam vervolgens met deze mededeling:
Jan en de pet
Ik denk zelf dat stalken niet bestaat, maar een benaming is voor een veel voorkomend probleem. Wie is de mens die denkt slachtoffer te zijn van een stalker, wat is de toedracht van het geheel?
Ik verwacht wanneer men de stalkingslachtoffers zou analyseren dat men de conclusie zal trekken dat het mensen zijn uit zeer zwakke gezinssituaties en vaak uit eenouder gezinnen.
Die weigeren zijn of haar mannetje te staan en daarom belasten zij ons peperdure justitie apparaat. Zij zijn zelf te lui om maatregelen te nemen. Ik zal het woord lafbekken maar niet in de mond nemen, maar ze zijn het wel. Zij hebben nooit van thuis meegekregen dat je terug mag slaan als iemand je slaat.
Die hippiekinderen hebben het woord stalken bedacht, door gebrek aan zelfvertrouwen.
Persoonlijk vind ik deze ondoordachte reactie eigenlijk te schrijnend voor woorden. Een complete en flagrante miskenning van het misdrijf stalking. Ik word niet zo snel kwaad, maar hier begon mijn bloed van te koken.
Ik heb veel geschreven over (cyber)stalking en op die verhalen kreeg ik honderden reacties. Uit die reacties en e-mails doemt een zeer zorgelijk beeld op. Een beeld van mensen die om wat voor reden dan ook (verbroken relatie, jaloezie of gewoon pure haat) ineens veranderen van zorgzame burgers in complete psychopaten.
Ik neem u even mee naar een aantal concrete zaken. Echte mensen met echte verhalen.
Wat te denken van Marja. De dappere vrouw zag het niet meer zitten en verbrak haar relatie. Vanaf dat moment begon de ellende. Het achtervolgen. De angst. Bij Marja werd de dagelijkse angst helaas werkelijkheid. Ze werd midden op straat op een afschuwelijke manier door haar stalker in elkaar getrapt. Letterlijk.
Ze is nog steeds aan het revalideren.
Marja is beslist geen zielige vrouw uit een moeilijk gezin. Maar ze loopt inmiddels wel constant rond met een alarmknop. Ze durft het huis niet meer uit en sluit zichzelf op. Ramen en deuren dicht. Een gevangene van een situatie waar ze zelf niet om gevraagd heeft.
Of wat te denken van Petra?
Ook zij is slachtoffer van stalking en haar verhaal illustreert perfect op welke misselijke manier stalkers te werk kunnen gaan. Zo krijgt Petra uitgerekend op het moment dat zij de kinderen in bad doet een sms’je waar zonneklaar uit blijkt dat de stalker dondersgoed weet dat zij op dat moment de kinderen aan het wassen is.
En dat is heel erg eng. Het toont precies aan waar slachtoffers elke dag weer mee te maken krijgen. Ze voelen zich nergens veilig en zijn letterlijk opgejaagd wild.
Begrijp me goed. Ik vind dat iedereen van alles mag vinden op het internet. Maar sommige reacties zijn zo ontzettend kortzichtig en dom dat ik er oprecht kwaad om kan worden.
Ik heb woordridder Jan en de pet inmiddels verzocht om eens een keer samen met mij een echte stalkingszaak bij te wonen.
Kijken wat het met hem doet.