U bent hypocriet. U meet met twee maten. De verontwaardiging die u bijna dagelijks uit, is uiterst selectief.
U omringt een minderjarig slachtoffer van seksueel misbruik met begrip en vreest oprecht voor zijn latere (seksuele) ontwikkeling, maar negeert zijn verleden en breekt hem bij de enkels af als hij – eenmaal volwassen- zelf de fout in gaat.
U meent dat u terug mag slaan als iemand u slaat, maar u noemt een taxichauffeur een moordenaar als hij in de praktijk brengt wat u meent te mogen.
U eist de doodstraf voor kinderverkrachters, maar vergeeft een kindermisbruiker omdat hij wereldberoemd is en verhalen zo mooi om kan zetten naar het witte doek.
U ontploft van woede als een puber met hoge snelheid een dodelijk ongeluk veroorzaakt, maar u verzet zich met overgave en brandbommen tegen snelheidscontroles en flitspalen.
U wilt geen tweede kans voor een crimineel die steelt van een weerloze spastische man, maar sluit haar in uw armen als ze mooi kan poseren in vrouwenbladen en stoer zegt schijt te hebben aan wat anderen zeggen.
U spreekt schande van gelukzoekers die hier een uitkering komen trekken, maar u tilt zelf voor duizenden euro ’s de Staat door in het geniep samen te wonen.
Maar bovenal.
U bedenkt een rechtvaardiging voor uw eigen fouten en legt de schuld graag bij anderen, terwijl een fout van de ander altijd bij die ander ligt. Het comfortabele verschil tussen extern en intern.
U bent hypocriet.
Maar ik ben het ook.
#schoen