Ik kan er niets aan doen, maar als ik het woord hoor wil ik spontaan emigreren. Trots op je vaderland. Op je eigen normen en waarden. Nationalisme. Met vlag en wimpel.
Steeds meer splinterpartijen in de politiek opereren onder de vrijblijvende vlag van het eigen land. Inclusief vlaggetje op de schouders. Trots op dit. Trots op dat. De ‘vrijheids’partijen streven vrijheid na zonder grenzen. Maar dan alleen voor de mensen in hun eigen beperkte kringetje. Volledige vrijheid voor jezelf. Ongekende verboden voor de rest.
De grote denkers van deze wereld hebben het wel door. Nationalisme is een pest. Het is een vreselijke vorm van navelstaren waarbij je vol de prioriteit zet op jezelf. Op hoe het was, hoe het zou moeten zijn en hoe het altijd zo zal moeten blijven.
God, wat heb ik er een hekel aan. Die arrogante, zelfgenoegzame hang naar vastigheid. Het onvermogen om te kijken naar de ander. Het rotsvaste geloof in de eigen waarheid.
Vaderlandsliefde heeft niets te maken met het land waar je in bent geboren. Het is een onredelijke angst voor de ander. Voor andere culturen.
Het is de angst om overvleugeld te worden door mensen die het wellicht wel eens beter zouden kunnen gaan doen in het leven dan jij ooit voor elkaar hebt gekregen. Het is een oorzaak van onderhuids racisme. Nationalisme sluit mensen uit. Het is geen instrument om je eigen land bij elkaar te houden. Het is een instrument om anderen geen kans te geven.
Er zijn mensen die mij wel eens vragen of ik dan niet trots ben op Nederland. Eigenlijk is het niet eens een vraag. Zelden klinken vragen zo verwijtend. Maar waar moet ik trots op zijn dan?
Op een elftal voetballers dat een prestatie levert waar ik nul aandeel in heb? Op oorlogsmisdaden in verre landen? Begaan door Nederlandse soldaten? Op het onvermogen van Nederland om slachtoffers van een burgeroorlog te beschermen? Op ons uitzetbeleid? Op het korten op ontwikkelingshulp omdat we het zelf zo vreselijk slecht hebben? Op een liberaal beleid waar de burger slechts een economisch instrument is? Op oorlogen waar we in gerommeld worden op basis van leugens? Op hoe effectief we de Joden ooit op transport wisten te zetten? Op zorgverzekeraars die winst boven gezondheid stellen?
Op asociale Nederlanders die door hun angst een stem geven aan xenofobe politici?
Ik weet het: als iets mij niet bevalt dan moet ik maar oprotten naar een ander land. Zo denken de nationalisten. Zij willen Nederland graag behouden zoals het is. Dat wat anders is, is fout.
Persoonlijk zie ik meer in verandering als nationalisme de oorzaak is van een ontevreden, klagende en gefrustreerde bevolking die verveeld op zijn gat zit en klaagt hoe het ooit was en zou moeten blijven.
Nationalism is an infantile disease. It is the measles of mankind
(Einstein)
‘Patriot: the person who can holler the loudest without knowing what he is hollering about’
(Twain)
‘Patriotisme is your conviction that this country is superior to all others because you were born in it’
(Shaw)