Sinds ik drievoudig vader ben, ben ik nog genuanceerder gaan denken over de rechtspraak.
Vaak denk ik bij een verdachte: het zal mijn kind maar wezen. Zoiets zet zaken voor mij in een prettig perspectief.
Maar hoe ver ga je als ouder eigenlijk om je eigen kind te beschermen? Ben je bijvoorbeeld bereid om eenmaal voor een rechter te liegen over de oorzaak van een afschuwelijk verkeersongeluk?
In de nazomer van 2008 gaat het gruwelijk fout op een boerderij ergens in de provincie Groningen. Zo rond een uur of acht, als het al donker is, begint een scene waar een horrorfilm zich niet voor hoeft te schamen.
Gapende borstwonden, gebroken kaak en neus, gebroken bovenbeen, doorboorde longen. Blindheid.
Het resultaat van een aanrijding tussen een bromfietser en de vlijmscherpe achterzijde van een mestkar. Het slachtoffer van de crash gaat meer dood dan levend naar het ziekenhuis, waar hij drie worstelende maanden lang op de intensive care vecht voor zijn leven.
Als de politie op de plek des onheils verschijnt, beginnen ze meteen met het onderzoek. Al snel valt op dat de kar die op de weg staat en betrokken zou zijn bij het ongeluk, helemaal niet beschadigd is. Na verloop van tijd vinden ze elders op het erf de boosdoener.
Uit getuigenverklaringen doemt langzaam een beeld op van de werkelijkheid. Het 11-jarige zoontje van de melkveehouder en zijn kameraadje rijden op die dag zo rond een uur of acht in een hele oude onverlichte trekker met daarachter de mestkar. In opdracht van de melkveehouder zetten ze de combinatie in de schuur.
Althans. Dat willen ze.
Omdat er een bus in de weg staat, parkeren ze de combinatie eerst half op de weg, half op de berm.
Vrijwel meteen gaat het mis. Boem. Paniek. Gesleep met karren.
Zestien maanden later vult zittingszaal 14 zich met belangstellenden, familie en politie.
Melkveehouder Hendrik-Jan maakt het stereotype vooroordeel meer dan waar. Verweerde handen waar de aarde nog aan kleeft. Stugge kop. Zwijgzaam.
Hendrik-Jan is niet van plan veel te zeggen. Zijn verhaal is duidelijk. Hij reed op de trekker en niet zijn zoon en dat is dat. Het was een ongeluk. Geen opzet. Een verschrikkelijk ongeluk. Hij zou willen dat hij het allemaal terug kon draaien. Maar dat kan hij niet.
Even denk ik met een man te maken te hebben die uit vaderliefde zijn 11-jarige zoontje in bescherming neemt. Hier zit een vader die het opneemt voor zijn zoon. Wat er ook gebeurt, hij neemt de volle verantwoordelijkheid.
Justitie formuleert de eis. Vijf maanden celstraf. Het jongetje bestuurde de trekker, maar vader had toezicht moeten houden. En er voor moeten zorgen dat de scherpe mestkar licht voerde en afgedekt was.
De vader neemt de straf waar zijn zoon een rol in had. Dan begin ik te twijfelen. Ergens laat iemand het woord verzekering vallen. Was er voor de mestkar een verzekering aangevraagd? En wat te denken van het gesprek wat Hendrik-Jan met de verzekeraar had. Een gesprek waar hij wel alle informatie gaf.
Des te langer de zaak duurt en des te harder rechter Edzard van Weringh de druk opvoert, des te geslotener reageert Hendrik-Jan. Op indrukwekkende vragen volgt een donderend zwijgen.
Een laatste poging van de rechter na het voorlezen van de indrukwekkende slachtofferverklaring.
Heeft een dergelijk slachtoffer niet het recht op de waarheid?
En de boer, hij zweeg voort.
Absoluut heeft dat slachtoffer recht op de waarheid.
Maar wat te denken van dat 11 jarige manneke. Als hij het was, dan is hij daar gezien zijn leeftijd niet verantwoordelijk voor. Pa had zulks nooit mogen toestaan.
Staat die pa ook stil bij wat zijn kind gezien heeft, waar hij zich schuldig aan zal voelen en nu zijn mond niet over open kan doen.
Hoe gaat dat kind dat verwerken, in gedwongen stilte…
Een hele trieste zaak, en nog triester dat ze blijkbaar nooit leren dat dat spul geen speelgoed is.
Hier is geprobeerd na het verkeersongeluk de waarheid te verdoezelen door het betrokken voertuig te verwisselen met een ander voertuig. Het is volgens mij meer dan het kind beschermen. Verder kun je als rechtbank ook het kind en/of zijn kameraadje als getuige laten horen.
Vooropgesteld dat niemand dit heeft gewild en dat het voor het zoontje van de landbouwer en zijn ouders ook een traumatische gebeurtenis is geweest, die op hun netvlies zal blijven staan. De gevolgen voor het slachtoffer zijn zeer ingrijpend, zo lees ik uit het verhaal van Chris. Het is voor de verwerking van slachtoffers en zeker van dit slachtoffer en zijn naasten van heel erg groot belang hoe dit ongeval precies is verlopen en wie hierin betrokken zijn. Voor slachtoffers is het zo vreselijk belangrijk dat de film van het drama volledig en juist is. Verwerking met grote vraagtekens en een ontkennende verdachte is veel moeilijker dan de waarheid weten. Om die reden heeft het slachtoffer recht op de volledige waarheid, die de landbouwer had kunnen geven, maar die hoeft niet mee te werken aan zijn eigen veroordeling. Als uiteindelijk toch uit het vonnis blijkt wat er is voorgevallen, dan helpt dat het slachtoffer wel, maar of dat voldoende is, zal moeten blijken. De verdachte kiest er kennelijk voor om zijn zoon in bescherming te nemen en de schuld op hem zelf te laden, maar daar bewijst hij dit slachtoffer geen dienst mee (integendeel!) en mogelijk uiteindelijk zichzelf ook niet!
Pardon? Vijf maanden voor een MOORD? Echt weer Nederland hoor. Wanneer zien we eens in dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken? Een kind dat zo jong al zo’n gruweldaad begaat mag NOOIT meer in de samenleving. En die vader die geen greintje respect heeft voor de nabestaanden en de boel verdraait en aan mekaar liegt zouden ze ook kei- en keihard moeten aanpakken.
Ik ben dit land zo zat met het pappen en nathouden van de PvdA-rechters, maar die komen nog wel aan de beurt als Geert de volgende verkiezingen wint!
@WB: waar zie jij een moord dan?
WB. Is het ook mogelijk om eerst na te denken voor je iets op het internet zet? Hoe krijg je het voor elkaar om in zo’n korte reactie zo vaak de plank grondig mis te slaan? Je past goed bij die Wilders
Vroeg of laat moest het een keer misgaan op het vlakkeriet bij deze melkveehouder, al jaren ergeren veel mensen zich er aan dat vaak machines en landbouwgereedschap half op de weg staat en in de berm. Het allerergste vind ik nu in deze situatie dat deze meneer waarschijnlijk met hulp van collega boer die de kilverbak terugbracht de situatie van het ongeval zodanig te veranderen dat het moest lijken dat het slachtoffer zijn eigen schuld was. Dus eerst aan zijn verantwoording onttrekken door een ander voertuig er neer te zetten en dan 112 te bellen want je weet nooit hoe vlug die ter plaatse zijn en het slachtoffer moest maar even wachten, die zou het waarschijnlijk toch niet overleven. En nu maar zwijgen.Dat je daar mee leven kunt!!! Dit is echt zwaar crimineel gedrag. De eis die de rechtbank heeft gesteld vind ik veel te laag. Het enige wat hij heeft geleerd van dit ongeluk is dat zijn spullen uit de berm en van de weg zijn.
Als ik het goed begrijp zijn de beelden van google streetview van afgelopen jaar, dus na het zware ongeval…. wat hebben we dan van het ongeluk geleerd vraag ik me dan af als je naar de streetview beelden kijkt?