Harm en Henk zijn melkboer. En buren.
Ze delen een 600 meter lange betonnen weg die de twee boerderijen in verbinding brengt met de openbare weg.
En dus met de onafscheidelijke en noodzakelijke melkwagen van de melkfabriek.
Harm en Henk zijn niet bepaald vrienden. Ze zwijgen al ruim twintig jaar hartgrondig tegen elkaar.
Het verleden heeft de boeren hard gemaakt.
De een had de boerderij van de ander gehad willen hebben. Toen die nog in handen was van de oude Henk.
Maar er is meer. Hij vergeeft het zijn buurman nooit dat hij ooit zijn moeder gewond achterliet op de oprijlaan. In die ijzige noordoostenwind.
Haat en nijd op het platteland.
De zwijgende boeren lijken elkaars aanwezigheid al die jaren te gedogen. Het is niet anders.
Maar dan laait de vete ineens weer op. Iets met de bomen langs het betonnen pad. Moeten die niet gesnoeid worden en wie moet dat dan doen?
De boeren komen er niet uit en trekken zich terug op het eigen land.
Tot er ineens, net na de uitrit van Harm, een hoge drempel verschijnt op het betonnen pad. Hoog genoeg om schade aan te richten aan de vrachtwagen van de melkfabriek.
De fabriek neemt een voor boer Henk dramatisch besluit. Door de moeilijke bereikbaarheid komt de vrachtwagen niet meer langs om de melk op te halen.
De koeien van Henk houden hier geen rekening mee. Zij blijven stoïcijns om de drie dagen 5000 liter melk produceren…
Als Henk ten einde raad een advocaat inschakelt, komt zijn buurman meteen in actie. Hij bouwt doodleuk een tweede drempel in de betonnen weg.
Voor Henk zit er dan nog maar één ding op. Hij sleept zijn buurman voor de rechter.
Waar hij zijn gehoor duidelijk maakt dat het zo echt niet langer kan. Niet alleen moet hij met veel kunst- en vliegwerk zelf zijn melk naar de openbare weg brengen, ook zijn koeien zijn het slachtoffer van de wraakzuchtige buurman. Als ze veilig en wel in de veewagen staan en over de hobbels gaan, vallen ze net zo snel weer om. Met alle nare gevolgen van dien.
Het zwijgen van Harm krijgt ook bij de rechter een vervolg. Sterker nog: hij komt helemaal niet opdagen. De deurwaarder die Harm de oproep voor de rechtbank had verzonden, kreeg de envelop per kerende post weer terug.
En die beslissing zou wel eens een dure geweest kunnen zijn.
De rechter vond het verhaal van Henk namelijk behoorlijk aannemelijk. Wat hem betreft maakt Harm misbruik van zijn eigendomsrecht. Hij gebruikt zijn recht namelijk puur om het zijn buurman lastig te maken.
En daar is het eigendomsrecht niet voor. Oud zeer of niet.
De rechter hoefde er vandaag dan ook niet lang over na te denken. Hij kwam na twintig minuten al tot een oordeel. Harm krijgt 48 uur de tijd om de hobbels in de weg te verwijderen.
Doet hij dit niet, dan kost hem dat 10.000 euro per overtreding/dag. Met een maximum van 100 duizend euro.
Ik ken Harm niet.
Maar het lijkt mij sterk dat hij zo veel geld wil betalen voor zijn eigen stijfkoppigheid.