Op 20 juli vindt de politie het lichaam van de 20-jarige Daniëlla Priscilla van Bergen. Het verstandelijk gehandicapte meisje is letterlijk kapotgeslagen. Haar gebroken lijf ligt in een hoekwoning in de Opaalstraat in de stad Groningen. Een dag later sterft ze. Volgens haar ouders is ze van de trap gevallen.
Op het eerste oog lijkt het een ongeluk, maar niets is minder waar. Haar lichaam is door haar moeder en stiefvader versleept en uit het dossier blijkt dat het weerloze meisje wekenlang zwaar werd mishandeld. Met honkbalknuppel, stoelen en broekriem. Haar nieuwe stiefvader Geert W. (44), die eerder twee dochters bruut verkrachtte, sloeg haar op de avond van de 20ste juli uiteindelijk letterlijk uit het leven.
Ook de lijkschouwer die haar koude lichaam onder handen krijgt, ziet geen lijf dat ‘per ongeluk’ van de trap is gevallen. Daniëlla heeft haar nek op twee plaatsen gebroken. De botten in haar neus, arm en jukbeen zijn doormidden. Veel van haar ribben zijn zowel links als rechts gebroken. Haar hele lichaam is bedekt met blauwe plekken en hevige zwellingen.
De stiefvader is niet de enige die voor het ‘ongelukje’ in de cel terechtkomt. Moeder Karin S. wordt ook gearresteerd. Haar vriendin Grietje Blauwbroek, die de verwaarloosde Daniëlla regelmatig in huis haalde, vertelt haar huiveringwekkende verhaal: ,,Karin had nooit moeder mogen zijn. Alle drie haar kinderen werden geestelijk en fysiek kapotgemaakt. Ook door haar. Ik heb het zelf gezien als ik daar op bezoek was. De arm van Geert zwaaide uit als ze niet deden wat hij wilde. Die kinderen aten bij mij omdat ze daar geen eten kregen. Ze liepen in hun pyjama op straat. Werden beneden aan een pornofilm gezet, terwijl moeder boven bezig was met Geert. Ze kregen geen liefde en geen opvoeding.”
Terwijl Grietje vertelt, breekt ze in tranen uit. ,,Ik zie het gezichtje van Daniëlla nog iedere dag voor me. Dit had nooit mogen gebeuren. Ik heb Karin er op aan gesproken. Heb zo vaak meldingen gedaan. Bij Jeugdzorg, meldpunt kindermishandeling, bij de politie. Ik denk dat ze door moeder en stiefvader seksueel werd misbruikt en ik hoop dat ze haar voor de rest van haar leven opsluiten. En anders stuur ik haar wel rattenkruid.”
Het is opmerkelijk dat W. opnieuw toe kon slaan. In 2006 werd hij tot zes jaar cel veroordeeld voor de mishandeling en verkrachting, met onder meer gebruik van een hond, van twee andere minderjarige stiefdochters in Steenwijk. Deskundigen ontdekken een ‘gebrekkige ontwikkeling van de geestesvermogens’, maar verklaren hem volledig toerekeningsvatbaar. Een van de slachtoffers in die tijd werd van haar zevende tot haar veertiende misbruikt. Bizar genoeg: ook toen keek de moeder van die meisjes toe. Ze hielp zelfs bij het seksueel misbruik. De rechtbank merkte toen op dat W. ‘langdurig misbruik heeft gemaakt van zijn beide stiefdochters die zich in de gezinssituatie veilig hadden moeten voelen’.
Helaas voor Daniëlla zou die onveilige familiegeschiedenis zich, nu wel met fatale afloop, herhalen. Toen hij vrijkwam en een nieuwe liefde vond bij haar moeder Karin S., begon alles gewoon weer opnieuw.
Daniëlla is volgens de moeder en andere direct betrokkenen in de laatste zes weken voor haar dood bijna dagelijks in elkaar geslagen. Haar stiefvader had haar ziek gemeld bij dierenweide Boerderijum, waar ze voor gehandicaptenzorg De Zijlen met de boerderijdieren mocht werken. Twee weken voor haar dood krijgt de buitenwereld een stukje van het leed te zien. Daniella staat huilend aan de deur bij een buurvrouw. Ze zou naar eigen zeggen slachtoffer zijn van groepsseks. Het doodsbange meisje laat al eerder een hint vallen. Er zou iets zijn voorgevallen. Iets seksueels. Met een hond.
Bizar genoeg kreeg de buitenwereld twee jaar geleden ook al een duidelijk signaal. De oma van Daniëlla luidt dan de noodklok bij Bureau Jeugdzorg. Ze is bang dat haar kleinkind gevaar loopt. Jeugdzorg bekijkt de situatie en ziet geen ‘directe aanleiding’ om hard in te grijpen. Samen met andere instanties wordt wel een ‘Veiligheidsplan’ opgesteld om het gezin in de gaten te kunnen houden.
Directeur Martin Sitalsing van Bureau Jeugdzorg, voormalig korpschef van de politie, laat in eerste instantie in een reactie weten dat er in overleg met alle hulpverleners besloten werd een veiligheidsplan in werking te stellen, ‘maar dat hulpverleners niet constant bij mensen achter de deur kunnen kijken’.
De instantie verstrekt nu echter geen commentaar meer aan de pers en heeft het onderzoek naar aanleiding van recente publiciteit in de zaak doorverwezen naar de Inspectie Jeugdzorg. Die is onlang een onafhankelijk onderzoek gestart naar de rol van alle instanties. Volgens woordvoerder Kees Paling zal de Inspectie ‘in de loop van deze maand’ bekend maken wat de volgende stappen zullen zijn. Ook de Inspectie voor de Kinderbescherming overweegt alsnog een onderzoek in te stellen naar de dood van Daniëlla.
Stiefvader Geert W. en moeder Karin S. zitten al ruim twee maanden in voorarrest, op verdenking van moord en medeplichtigheid aan moord. Officier van justitie Corien Fahner komt met een duidelijk antwoord op de verklaring van W, die blijft volhouden dat het een ongeluk was: ,,Gelet op het sporenonderzoek en op de sporen die aangetroffen zijn op het lichaam van het slachtoffer kan die verklaring niet waar zijn. Het Openbaar Ministerie verdenkt deze meneer van moord.”
Het onderzoek van het OM is in eerste instantie gericht op de moord. Eventueel seksueel misbruik is nog onderwerp van onderzoek. Begin november staan beide verdachten voor het eerst samen voor de rechter tijdens een zogeheten pro-formazitting. De advocaat van Geert W. wil niet inhoudelijk reageren. Advocaat Rob van Haarst van Karin S. wacht het onderzoek naar de persoonlijkheid van zijn cliënte eerst af. Hij erkent wel dat er eerder door derden melding is gedaan van mishandeling van Daniëlla. Van Haarst laat tevens weten dat S. aangifte heeft gedaan van ernstige en langdurige mishandeling tegen haar partner Geert W.
Daniëlla is inmiddels gecremeerd. De urn met haar as staat echter doelloos te wachten in het crematorium. Het is de bedoeling dat de helft van de as naar haar biologische vader gaat. Zolang de moeder haar handtekening echter niet verstrekt, mag de as niet reizen. Ook na haar dood blijft Daniëlla gekooid.
Dit verhaal verscheen eerder in het Algemeen Dagblad