Verpatste puppy

 

Dit krantenverhaal zou best in een krant hebben kunnen staan:

Laffe overval op feestgangers
GRONINGEN – Een groep feestgangers uit de stad Groningen is gisteren op laffe wijze door een dronken man overvallen.
Hij sloeg een van de feestgangers zomaar op straat neer en bedreigde zes anderen met een mes. De woeste man vroeg  op dringende toon om geld, bier en sigaretten. De angstige feestgangers gaven meteen hun waardevolle spullen weg en renden vervolgens in paniek de binnenstad in.
Een van de leden van de groep liep door het plotselinge en zinloze geweld een bloedende hoofdwond op. Het slachtoffer heeft geen idee wat hem is overkomen. ”Zo zit je rustig je verjaardag te vieren en ineens staat er een of andere gek voor je te zwaaien met een mes. Ik was doodsbang.’ , aldus Marcel in het Veld.

Het zou mij niets verbazen als bepaalde politici op basis van dit soort artikelen opnieuw van zich laten horen. Dat het een schande is dat mensen niet meer normaal over straat kunnen. En dat we dit soort straatterorristen keihard af moeten straffen. En laten we de slachtoffers van dit geweld niet geweldig in de steek?

Vandaag stond de straatterrorist in kwestie voor de rechter. Zijn naam is Erik (21) en hij krijgt gedurende de rechtszaak de lachers op zijn hand.

Erik is ontwapenend eerlijk. Authentiek, zegt zijn advocaat. Hij praat met de rechters alsof hij met zijn vrienden praat en doet zich niet beter of slechter voor dan hij is.

Zijn kant van het verhaal maakt indruk. Niet in de laatste plaats op de officier van justitie.

Want zo laf was die straatroof nu ook weer niet. Om maar te zwijgen over de onschuld van het slachtoffer.

Erik kent slachtoffer Marcel maar al te goed. Van het project Vast en Verder. Een behandeltraject na detentie. De relatie tussen de twee is niet bepaald goed te noemen. Het gerucht gaat dat Marcel Erik er ooit bij lapte, waardoor Erik alles verloor. Toen Erik in de cel zat, stal Marcel al zijn spullen en verpatste hij zijn puppy. Volgens Erik.

Die was daar niet erg blij mee. Erik hield van dat beest en staat nog elke dag op met de gedachte aan zijn puppy. Wie verpatst er nu een hond? Dan spoor je toch niet?

En dus deed Erik aangifte. Belde hij alle politiebureau’s in de stad af. Maar nergens wilden ze zijn aangifte opnemen. Zomaar bestolen en niemand die er iets aan wil doen.

Dus wat doe je dan als je op een kwade dag met je dronken kop Marcel tegenkomt, die net met zijn vrienden feest aan het vieren is? Je spreekt hem aan en eist je spullen terug. En je hond.

Marcel is bang en geeft zijn zilverkleurige mobieltje af. Erik neemt hem aan (naar eigen zeggen als onderpand) en geeft Marcel  in zijn woede een klap op zijn kop, notabene met zijn eigen telefoon.

De vrienden van Marcel zien in de flikkerende Sony Ericsson een mes. En doen aangifte.

Gelukkkig voor Erik is officier van justitie Fred Janssens genuanceerder dan de meeste politici. Hij heeft niet de overtuiging dat Erik met een mes heeft staan zwaaien en hij denkt ook niet dat het de bedoeling van Erik was om de hele groep te overvallen.

Janssens meent wel dat Erik voor eigen rechter is gaan spelen door op deze manier zijn spullen terug te eisen. En dat mag niet.

De officier zat voor de rechtszaak nog te denken aan een celstraf van vijftien maanden, waarvan vijf voorwaardelijk. Maar is inmiddels onder de indruk geraakt van het verhaal van Erik. En tot de overtuiging gekomen dat hij zo snel mogelijk een behandeling (minder impulsief handelen) moet ondergaan. Beter voor hem en dus uiteindelijk beter voor de maatschappij.

Wat rest is een strafeis van 12 maanden, waarvan 6 voorwaardelijk. Omdat Erik al vier maanden in voorarrest zit, zou dat een snel vertrek uit de cel betekenen.

Ik ben er vrij zeker van dat deze nuance de meeste kranten niet zal halen.

Delen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *