Ik ben een fan van ons rechtssysteem. Wie de moeite neemt om zich op de hoogte stellen van het stelsel, ziet hoe mooi al die regeltjes en wetten soms aansluiten bij de menselijke natuur.
Prachtig.
Maar soms klopt er iets niet.
Een van de grondbeginselen van onze rechtspraak is dat je als verdachte niet mee hoeft te werken aan je veroordeling. Je hebt zelfs het recht om te zwijgen en daar mag een rechtbank geen consequenties aan verbinden.
Maar er is een opmerkelijke uitzondering.
Mensen die een hennepkwekerij runnen en van een uitkering genieten, zijn verplicht om het geld uit hun illegale activiteiten op te geven aan de sociale dienst. Doe je dit niet, dan pleeg je steunfraude.
Met deze gekke regel ben je als verdachte altijd de bok.
Als je het wel doet, ben je automatisch schuldig aan overtreding van de Opiumwet. En als je het niet doet, dan pleeg je steunfraude.
Het is een beetje als een moordenaar die voor zijn moord een wapenvergunning aan moet vragen en keurig in moet vullen waar hij het wapen precies voor wil gebruiken.
Ach, zult u zeggen. Vast een dode letter in de wet. Komt niets van.
Dus wel. Er worden mensen daadwerkelijk veroordeeld omdat ze weigeren de inkomsten van een hennepkwekerij op te geven.
Nu heb ik niet zo heel veel medelijden met steunfraudeurs of hennepkwekers. Maar verwachten we nu werkelijk van kwekers dat ze de inkomsten van hun illegale activiteiten keurig opgeven aan de sociale dienst? Pssst…dit heb ik overgehouden aan mijn hennepavontuur, maar niet verder vertellen, he?
Staat dat niet op gespannen voet met het recht om niet aan je eigen vervolging mee te werken?