Zou het in Nederland mogelijk zijn om ouders verplicht een opvoedtest te laten ondergaan?
Om te kijken of ze wel goed in kunnen schatten wat hun kinderen nodig hebben?
Het antwoord is zeer verrassend.
De test is er al.
Corina is een alleenstaande moeder. Hulpverleners vermoeden dat ze psychiatrische problemen heeft. Haar 13-jarige zoon Richard heeft een verstandelijke beperking en het syndroom van Down.
De beperkingen van Richard zijn voor Corina geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten. Zij wil het beste voor hem en probeert dan ook het beste uit hem te halen. Er zijn regels thuis en Corina wil dat Richard genoeg bagage meekrijgt om later ‘redelijk zelfstandig’ te kunnen leven. Ze is dan ook streng voor de jongen.
Je zou kunnen zeggen dat Corina hoge eisen stelt aan Richard. Zij ziet wat andere mensen weigeren te zien. Potentie.
Toen de anderen haar vertelden dat Richard nooit zou leren zwemmen, kwam zij in actie. Inmiddels kan Richard prima zwemmen.
De houding van Corina liep in de gaten bij de hulpverleners. Die vonden en vinden dat het risico van overvraging op de loer ligt. Weet Corina eigenlijk wel wat Richard aan kan en wat hij nodig heeft? Heeft zij voldoende opvoedcapaciteiten om Richard te geven wat hij echt nodig heeft? Is ze niet veel te streng voor de jongen, die net als ieder kind ook gebaat is bij positieve aandacht en niet altijd maar geconfronteerd dient te worden met wat hij niet kan of niet goed doet?
Inmiddels vertoont Richard wat afwijkend gedrag op school. Dom en negatief. De vraag rijst of dat komt door de overvraging van de moeder of de al aanwezige handicap van Richard.
De hulpverlening heeft niet alle antwoorden, maar denkt wel dat de ontwikkeling van de jongen in gevaar komt door de hoge eisen die de moeder aan hem stelt. Een onderzoek naar de opvoedcapaciteiten van de moeder zou dan ook aangewezen zijn.
Op 27 januari beveelt de rechtbank in Groningen het onderzoek (ambulant) naar de opvoedcapaciteiten van de moeder.
De opvoedtest bestaat.