Als de automobilist haar fietsende zoon raakt en hij als een lappenpop door de lucht vliegt, slaat ze haar handen geschrokken voor haar mond. Op een groot scherm zien we tot twee keer toe hoe haar kind in luttele seconden invalide wordt gereden. Dit is een verhaal over hoe wreed het lot kan zijn.
Hij was vanuit Italië naar Nederland gekomen omdat ‘alles in dit land zo goed geregeld is’ en hij in Amsterdam zo fijn met de fiets ‘overal kon komen’ .
Die nacht in september 2019 is hij om kwart over twee op weg naar huis, vanaf het restaurant waar hij als kok werkt. Op de Stadhouderskade, vlak voor het Marriot Hotel, wacht hij geduldig op het verkeerslicht om weer verder te kunnen.
Als het verkeerslicht hem voorrang geeft door op groen te springen, trapt hij zijn fiets in beweging en rijdt hij rustig het kruispunt op. Een seconde later zien we twee autolampen snel naderen, waarna een elektrische leenauto van Car2Go in volle vaart en zonder te remmen op hem in knalt. Op de beelden die zijn gemaakt vanaf een dashcam van een taxichauffeur is te zien hoe het slachtoffer geen schijn van kans maakt. Zijn fiets en lichaam worden misselijkmakend hard door de lucht gesmeten terwijl de filmende taxichauffeur machteloos een kreet van ontzetting slaakt.
Delirium
Als de ambulance de 28-jarige man met spoed naar het ziekenhuis brengt, blijkt dat hij zwaargewond is. Zijn heup en schedel zijn gebroken, zijn hersenen bloeden op meerdere plaatsen. De onfortuinlijke fietser verkeert in een staat van delirium, compleet in verwarring omdat zijn hersenen niet meer in staat zijn om van prikkels een samenhangend geheel te maken.
Ondanks de zware verwondingen en het hersenletsel blijft de Italiaanse kok in leven. Als hij weer enigszins stabiel is, rijdt een ambulance hem naar het huis van zijn moeder in Italië. Dezelfde zorgzame moeder die op 9 juni 2021 samen met haar invalide zoon in alle vroegte naar Schiphol vliegt om de rechtszaak tegen de automobilist bij te kunnen wonen.
Bestuurder
Tijdens die strafzaak komt het verhaal van de automobilist tot leven. De 34-jarige man uit Purmerend blijkt een pokerspeler die nog nooit een vaste baan heeft gehad, maar zijn inkomen haalt uit casino’s. In die bijna fatale nacht komt hij uit een gokpaleis in Amsterdam en is hij met de elektrische leenauto op weg naar zijn eigen auto, die geparkeerd staat in Amsterdam-Noord.
Hij vertelt de rechter vrijwel emotieloos dat hij de fietser pas opmerkte toen zijn voorruit werd verbrijzeld door de impact. Pas op dat moment stapt hij op de rem. Een rood verkeerslicht had hij nooit gezien, achteraf denkt hij dat dit komt omdat een reclamebord van Booking.com aan de rechterkant in het zicht stond. Voor zijn gevoel reed hij vijftig kilometer per uur.
Onderzoek
Uit onderzoek van de politie blijkt dat zijn gevoel niet klopt. Op het moment van de verwoestende klap moet hij tussen de 62 en 68 kilometer per uur hebben gereden. Bovendien is duidelijk dat zowel aan de rechter- als linkerkant van de weg een op dat moment knalrood verkeerslicht staat. De rode kleur staat al 32 seconden de donkere nacht in te stralen.
Daar komt nog eens bij dat een taxichauffeur op het moment van de botsing netjes voor het rode verkeerslicht staat te wachten om ook rechtdoor te kunnen. De pokerende automobilist moet de op de rijbaan wachtende taxi letterlijk rechts passeren om ongehinderd door rood te kunnen rijden.
De rechtbank stelt zich kritisch op naar de verdachte. Want hoe kon hij twee duidelijk rode verkeerslichten missen? Hoe kon hij niet gevoeld hebben dat hij in het centrum van een grote stad te hard reed? En stel dat er nou helemaal geen verkeerslichten hadden gestaan, is het zelfs dan wel zo verstandig om met een dergelijke hoge snelheid, zonder vaart te minderen een kruispunt op te rijden? Wat als een voetganger besloot om gebruik te maken van het zebrapad dat daar loopt? En zag hij niet dat de volgende set verkeerslichten ook op rood stond? Dat er al een taxi stond te wachten voor de verkeerslichten?
De automobilist bleef bij zijn verhaal. Hij had geen verkeerslichten gezien. En hij wist ook niet te verklaren hoe het kan dat hij na het ongeluk door opnieuw een setje rode verkeerslichten was geschoven. Misschien lag het wel aan zijn ogen, want na een operatie moest hij een bril dragen. Welke sterkte hij had? ‘Dat weet mijn moeder wel’.
Slachtoffer
Als het de beurt is aan het slachtoffer om in de rechtszaal zijn verhaal te doen, blijkt opnieuw hoe groot de schade is. ‘Ik hou het kort. Mijn leven is nu tegenovergesteld van wat het was. Ik was een actief mens. Nu heb ik moeite met alles wat ik doe..’
De Italiaanse kok had een paar zinnen in zijn hoofd gezet, maar halverwege is hij de draad al kwijt. Zijn moeder maakt zijn zinnen voor hem af en vertelt emotioneel dat haar zoon na vijf minuten alweer vergeet wat in zijn hoofd eventjes was opgeslagen.
Haar kind was volwassen, maar heeft nu constante zorg nodig. Hij kan niet eens zijn eigen recepten onthouden en moet in een schriftje lezen wat ooit zijn tweede natuur was. Met iedere blik steeds maar weer de confrontatie met een triest verhaal over hoe een actieve man in een paar seconden tijd voor altijd hulpbehoeftig werd.
Risico’s
De rechtszaak rond haar zoon moet door het tonen van de beelden al een heftige ervaring voor de moeder zijn geweest, maar werd nog erger toen de advocaat van de automobilist sprak. Volgens de raadsman zal het best vervelend zijn voor het slachtoffer om te horen, maar ‘deelnemen aan het verkeer brengt nu eenmaal risico’s met zich mee’.
Volgens de advocaat was het allemaal toch echt ‘een noodlottig ongeval’ met twee slachtoffers, al gaf hij wel toe dat de fietser ‘het grootste slachtoffer’ was. Het pleidooi van de verdediging bestond voor een groot deel uit een karakterschets van zijn cliënt. Een keurige, rustige man die niet liegt en al jaren zonder problemen deelnam aan het verkeer. ‘Geen wildebras’.
De raadsman wilde wel aannamen dat het strafdossier klopt en dat de automobilist daadwerkelijk te hard door het rode licht reed, maar wellicht kwam dat ook omdat zijn cliënt niet gewend was aan een stille elektrische auto en oogproblemen heeft. Opvallend genoeg verzwakte de raadsman meteen zijn eigen standpunt op dit gebied. ‘Hij heeft nooit eerder fouten gemaakt in het verkeer ten gevolge van dit probleem’.
Wat de advocaat betreft is een milde straf aan de orde. En bepaald geen rijontzegging, anders kan zijn cliënt immers niet meer in de nachtelijke uren naar het casino, op de momenten dat er geen openbaar vervoer meer is.
Wegpiraterij
De officier van justitie dacht er anders over. Hij sprak over een automobilist die bekend was met de route en door rode verkeerslichten reed die goed te zien waren (in ieder geval de linker).
‘Door rood rijden en te hard rijden zijn twee nare onderdelen van schuld. Hij heeft zeer onvoorzichtig gereden en reed midden in de nacht een fietser aan die nog braaf stond te wachten op groen en daarna opreed. Hij werd genadeloos geschept door de verdachte. Dit is wegpiraterij-gedrag, bewuste schuld. Het slachtoffer is voor het leven invalide gereden’
Verkeerszaken worden zelden bestraft met een celstraf omdat de opzet ontbreekt, maar voor deze gelegenheid had de aanklager er geen enkele moeite mee. Hij eiste een celstraf van drie maanden en een rijontzegging van een jaar.
In een reactie gaf de advocaat van de automobilist aan geschrokken te zijn van de in zijn ogen ‘onterechte en ongepaste’ eis van een celstraf en een rijontzegging.
Hoewel ik als rechtbankverslaggever geen mening heb, heb ik wel zo mijn gedachten. En dan kan ik niet ontkennen dat een bepaald zinnetje opnieuw door mijn hoofd schoot.
Deelnemen aan het verkeer brengt risico’s met zich mee.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.