Het is een zonnige zondag als ik koers zet naar een treffen van andersdenkenden in Tilburg. Een dag georganiseerd door alternatieve media, met kraampjes, muziek, lezingen en workshops. Wie komen daar eigenlijk op af en wat zijn hun denkbeelden? Een middag in het hol van de leeuw.
Al ver voor de locatie van ‘De Andere Wereld Dag’ staan auto’s slordig in de berm geparkeerd. Een voorbode van de drukte. Als ik mijn eigen auto op een bospad onder een boom zet en rustig naar de ingang loop, valt op dat er inderdaad veel mensen onderweg zijn.
Bij de ingang van het terrein vraagt de organisatie om emailadressen van bezoekers, ook staan er doosjes klaar om een vrijwillige – contante – bijdrage te schenken voor ‘De Andere Krant’, een tamelijk hitsende exponent van de alternatieve media, met schreeuwende koppen over hoe we massaal worden bedrogen.
Ik loop ongestoord het terrein op via de achteruitgang.
Gezellig
Het festival van de andersdenkenden is in een klein, maar gezellig parkje in Tilburg. Er is een springkussen voor kinderen die nog geloven in de zwaartekracht en er zijn standjes met alternatieve snuisterijen en behandelmethoden. Een uit de kluiten gewassen man bakt hamburgers van ‘ongevaccineerde vrolijke varkens’ op twee grote BBQ’s.
Er is van alles te doen en te koop. Boeken over de groeipijnen van het ontwakingsproces bijvoorbeeld. Folders maken de bezoekers wijs dat een banklening helemaal geen schuld is.
Op het centrale grasveld staan zeker honderd witte stoelen. Allemaal bezet. Bij een van de eerste standjes wordt trauma release ‘met behulp van handoplegging’ aangeboden. Door energetisch therapeut Carla.
Wellicht iets voor na mijn bezoek aan het festival.
Cash
Digitaal betalen is uit den boze vandaag. Op het terrein staan bordjes met ‘Cash only’. Alleen wie harde knaken verruilt voor papieren bonnen kan iets te eten of te drinken halen. Alles om te voorkomen dat de machthebbers ontdekken weten wie hier een frikandel verorbert en wie er kiest voor de burger van zwijnenvlees.
De veranda van een soort houten clubhuis doet dienst als podium voor mensen die iets te zeggen hebben. En dat zijn best veel mensen.
Moordend
In een moordend tempo pakken sprekers de microfoon en delen ze in een paar minuten hun visie. Over hoe je kunt internetten zonder je gegevens achter te laten. Dat we afscheid moeten nemen van Windows, omdat het besturingssysteem voortdurend screenshots maakt van de activiteiten die je verricht op je computer.
Een spreker koppelt moeiteloos de ‘seksualisering van de zogenaamde LHBTQ-community’ aan het ‘slachtofferschap van het Coca-Cola-communisme’ en een voormalig lid van het Korps Mariniers roept de ‘wakkere vaderlandslievende wappies’ op massaal te posten op sites van ‘de andere kant’, NOS en RTL Nieuws.
Weer een andere spreker heet alle ‘wakkere wappies’ welkom en roept enthousiast in de microfoon dat ‘de dagen van de machthebbers geteld zijn’.
‘We verwijderen deze parasieten van de wereld! Op naar een betere wereld!’
Gemoedelijk
Ondanks de stevige, licht alarmerende en ietwat paranoïde teksten gaat het er gemoedelijk aan toe in het park. De zon schijnt, mensen kletsen, er wordt gegeten en (veel) bier gedronken. De bezoekers zijn overwegend van middelbare leeftijd en iets ouder, niet zelden alternatief gekleed. Ernst Jansz (voormalig Doe Maar) zingt over de naakte waarheid die hij zo node mist.
Er heerst een soort hippie-vibe.
Ondertoon
Het lijkt voor wie door zijn oogharen kijkt een normale bijeenkomst, met mensen die genieten van het mooie weer. Maar wie wat beter luistert, hoort overal een ondertoon. Een toon van wantrouwen en ongenoegen. Van mensen die tegen elkaar zeggen dat ze het licht hebben gezien, leven op hun gevoel, de overheid niet vertrouwen en de medische wereld het liefst links laten liggen.
En die mensen die nog steeds luisteren naar hun huisarts? Die staan nog niet sterk genoeg in hun schoenen, zo vertelt een dame hooghartig aan het naar bevestiging hongerige gezelschap waarmee ze staat te kletsen. Pal naast een ‘prik-kritisch’ kraampje waar een rad van bijwerkingen van vaccinaties staat. Autisme bijvoorbeeld. En de dood.
Wantrouwen
Wantrouwen is deze dag een terugkerend fenomeen. Als ik met een biertje in de hand naast twee vrouwen van middelbare leeftijd ga zitten en plagerig vraag of ik hier te maken heb met twee echte wappies, branden ze los. In alle vriendelijkheid vertelt een van de dames mij dat ze wappie als een geuzennaam ziet. Ze zijn niet gevaccineerd.
‘Ik had corona en dacht: dit is het dan. Ik ga dood. Maar het was maar een griepje. Als je dan later hoort dat ze hebben zitten klooien met die prikken. In sommige batches zat gewoon alleen maar zout’
De andere dame, al net zo vriendelijk, had naar eigen zeggen het gevoel dat er iets niet klopt. ‘Huisartsen mochten mensen niet helpen met Ivermectine. Dat klopt niet. Pfizer is wereldwijd misdadig bezig geweest. Dit was een experiment’
Patat
Als ik na drie uurtjes kijken en luisteren besluit om even wat te gaan eten, stuit ik op lange rijen. Het weigeren van pinbetalingen mag dan principieel zijn, erg handig is het allemaal niet. Als ik voor een frietkraam verzucht dat pinnen toch wel wat makkelijker zou zijn geweest, levert mij dat meteen een boze blik op van een medewachtende.
‘Wil jij je vrijheid kwijt ofzo!!’, bijt hij mij toe. ‘We moeten af van dat digitale geld!’.
Een andere man kijkt hem rustig aan en valt mij onverwacht bij. ‘Wat een onzin zeg, wil jij soms de hele dag met een pak biljetten rondlopen ofzo? Iedereen die hier vandaag is, heeft vanochtend dat geld gewoon uit de pinautomaat gehaald hoor’
Herkenning
Als fervent bestrijder van gevaarlijke wappie-retoriek kan ik uren rondlopen zonder herkenning. Maar dat verandert als iemand luid mijn naam roept.
‘CHRIS KLOMP!’
Ik kijk in het gezicht van een man, die een bolderkar voorttrekt met daarin een van zijn nakomelingen. Zijn vrouw naast hem kijkt mij vriendelijk aan, een tweede nakomeling aan de hand. Als ik vraag waar de man mij van meent te kennen, spuugt hij een paar zinnen uit.
‘Wie kent Chris Klomp nou niet! Van het framen en polariseren. En van uw goed onderbouwde stukken! Haha. Dat laatste was een grapje!’
Camera
Ik wens de beste man nog een fijne dag en loop door. Soms heeft een gesprek bij voorbaat geen zin. Als ik dertig meter verder ben springt een man ineens op mijn pad, naast hem richt een andere man snel een camera op mijn gezicht. Twee vrouwen filmen mij ongevraagd met hun mobiele telefoons. De alternatieve media hebben mij ook ontdekt.
Wat volgt is een bijzonder vraaggesprek, waarbij de interviewer zijn vragen giet in een ellenlang eigen betoog. Over honderdduizend wetenschappers die gecanceld worden en zijn mening dat ik geld verdien door het ‘heersende narratief’ te volgen.
Ik moet de beste man meerdere keren onderbreken met de vraag of er nog een vraag komt, maar al met al gaat het best aardig. Al kan ik niet zeggen dat de instelling van de interviewer erg open is.
Hij: ‘Jij vindt zeker ook dat Marc van Ranst een held is?’ Ik: ‘Ja, mede door die man zijn wij uit de pandemie gehaald’. Hij: ‘Weet je wel dat Fauci binnenkort achter de tralies gaat?’ Ik: ‘Welnee. Gaat niet gebeuren. Je krijgt 1000 euro van mij als het wel zo is’. Hij: ‘Dat is een fooi’. Ik: ‘Oké, 5000 euro’
QR-code
Als het interview voorbij is, meld ik mij maar eens bij een stand waar drie grote QR-codes op tafel liggen. Op de hoek van het tafelblad staat een bord met de tekst:
‘Heb je een vraag? Ik test het!’
Ik had wel een vraag.
Was het niet zo dat QR-codes niet deugen?
De vrouw achter de tafel is even stil, maar stelt dat deze code nou toevallig wel goed is en verwijst mij dan ietwat kribbig naar een brede man, die met een donkere zonnebril achter het standje zit. Kennelijk verwijst de QR-code naar een nieuw media-platform. Het enige platform wereldwijd zelfs waar volgens de man geen censuur op wordt toegepast.
Als ik hem vraag waar de censuur dan nu is in Nederland, verwijst hij mij door naar de toekomst. ‘Dat ga je nog wel merken’
Hart voor Humor
Dan is het tijd voor Hart voor Humor, een klein collectief van rechtse grappenmakers, aangevoerd door Ongehoord Nederland-verslaggever Jonathan Krispijn. Hoewel er op het terrein zeker 2000 mensen rondlopen, weten de grappenmakers nog geen honderd mensen naar het podium te lokken.
Dat blijkt geen toeval te zijn. Veel valt er niet te lachen. Er komen flauwe grappen voorbij over gevaccineerden. De grappenmakers vinden gevaccineerden namelijk ‘geweldig publiek’ omdat ze ‘zo makkelijk te hypnotiseren zijn’. Een vrouw met lang blond haar slaat zichzelf op de dijen van plezier. Als een bezoekster aangeeft dat ze is gevaccineerd tegen tyfus, vertelt de grappenmaker haar dat tyfus helemaal niet bestaat.
‘Neem nog twintig prikken!’
De cabaretier van dienst vervolgt zijn betoog met een croissanttang die hij anaal in wil brengen bij linkse deugers die achter de coronamaatregelen stonden.
Hilarisch.
Oncomfortabel
De mensen die ik op deze dag ontmoet en waar ik een praatje mee maak, zijn grotendeels helemaal niet vervelend. Ze schelden niet, ze dreigen niet en staan je rustig te woord.
En toch voelt het ergens niet comfortabel aan. Op de weg terug naar het huis laat ik mijn gedachten eens gaan over hoe dat nou kan. En ik denk dat ik het antwoord wel weet.
In de meeste gesprekken die ik normaal gesproken voer met mensen zit een soort collectieve afspraak dat je in een discussie uitgaat van feiten. Dat je werkt met argumenten die terugslaan op een zekere onderbouwing.
En dat ontbrak op het wappie-festival, waar de meeste mensen die ik sprak immuun bleken voor valide argumenten. Omdat hun wantrouwen in de weg stond.
Wetenschappers? Die zijn gekocht en praten louter in het voordeel van geldschieters. Artsen? Onder invloed van Big Pharma. Journalisten? In dienst van de macht. Minister-president Schoof door Wilders naar voren geschoven? Nee hoor, dat is de Deep State die aan het werk is.
Bedreiging
De wappie-wereld is onder normale omstandigheden niet serieus als een bedreiging te zien.
Maar tijdens een noodsituatie, zoals bijvoorbeeld een pandemie, is en blijft het oppassen geblazen. Dan kan de sekte van de andersdenkenden snel groeien en tractie krijgen. Een sekte die niet met rede en rationaliteit te benaderen en te overtuigen is.
Dan krijg je een groep die een geheel eigen werkelijkheid najaagt. Een groep die zonder problemen juicht als iemand stelt dat we de parasieten van deze wereld moeten verwijderen.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.