Is hij een zielige, trieste oudere man die vanuit zijn appartement wanhopig naar wat menselijke warmte zoekt op het internet? Die zich in de virtuele wereld graag voordoet als iemand die hij aantoonbaar niet is?
Of is hij een pedofiele jager met enige kennis van het recht en is hij welbewust op zoek naar jong vlees om daar op slimme wijze misbruik van te maken? Een stalker die het internet misbruikt om het leven van zijn slachtoffers zuur te maken?
Het is maar net aan wie je het vraagt.
Als je het aan justitie vraagt, dan is het antwoord niet meteen duidelijk. Er ligt een zweem van pedoseksualiteit over het dossier dat onlangs aan de rechtbank is aangeboden.
Want wat moet je denken van een oudere man die zich op het internet presenteert als een jong kind? Die als bewijs een foto van zijn neefje stuurt aan een kind van veertien? Wat te denken van een man die wacht tot het kind zestien is, om haar dan op te zoeken? Die zijn haren verft om niet al te oud te lijken?
En wat te denken van een man die het kind na haar zestiende overhaalt tot seks, met de belofte dat hij haar vader zwart zal maken als ze niet doet wat hij wil? Een man die na het beeindigen van de ‘relatie’ het kind bestookt met rare, intimiderende en bedreigende berichten op MSN, Hyves en Hotmail? Die een mes trekt om het kind even te laten schrikken?
Wie is hij?
Of moeten we het vragen aan de man zelf?
Een man die meent dat hij slechts verliefd was. Eindelijk een keer echt contact. Iemand die alleen maar vragen beantwoord wilde zien.
Wie is hij?
Moeten we het soms vragen aan zijn advocaat?
Een man die een ander beeld schetst. Die meent dat de officier van justitie niet moet zeuren over seksueel misbruik als hij dat misbruik niet in de dagvaarding heeft gezet. Die eigenlijk meent dat justitie het recht op vervolging niet zou mogen hebben omdat er procedurele fouten zijn gemaakt.
Wie is hij?