Ik probeer wel eens wat nuance aan te brengen als het gaat om seksueel misbruik. Meestal levert me dat de hoon van velen op. Tot de affaire Lucassen. Ineens blijkt zelfs de Telegraaf-reaguurder het woord begrip te kennen.
Kamerlid Eric Lucassen (PVV) werd in 2002 veroordeeld tot een boete van 250 euro. Plus een week militaire detentie (geheel voorwaardelijk). Voor seksueel misbruik.
Hij zou als militair seks hebben gehad met een ondergeschikte. Hij dwong haar niet met geweld. Hij ‘dwong’ omdat ze niet in een gelijkwaardige relatie zaten. Hij was ouder, een meerdere en bovendien leraar.
Dat is ontucht. Een van de varianten van seksueel misbruik.
Bij ontucht draait het vaak om de wil van de verdachte. Kan iemand in volledige vrijheid beslissen seks te hebben? Kan iemand in vrijheid weerstand bieden? Of kan dat eigenlijk niet? Omdat de dader ouder is, bijvoorbeeld. Of omdat het slachtoffer afhankelijk is van de dader. Op wat voor manier dan ook. De wet probeert kwetsbaarheid te beschermen.
Er worden regelmatig mensen veroordeeld voor ontucht. Leraren. Stiefvaders. Sportinstructeurs. En wekelijks spreken we er schande van. Misbruik is misbruik. En moeten we dat niet keihard afstraffen? Ballen er af? Minimumstraffen? We zijn hard in ons oordeel.
Tot onze gekleurde bril ineens de nuance ziet. Een kleine bloemlezing uit de reacties op de site van de Telegraaf:
’Die meiden hebben het toch zelf gewilt, ze hadden ook nee kunnen zeggen’
‘Er zijn altijd 2 partijen bij betrokken. Maar gedaan en gestraft, dus…nieuwe start’
‘Slachtoffers?? Deze meiden boden zichzelf aan om weer gemakkelijk ( zonder leren ) aan een diploma te komen’
‘Dat het gegeven niet correct is moge duidelijk zijn, maar hoevelen in de maatschappij werken zich op binnen een bedrijf op deze wijze’
‘Zolang er in dit land krakers rechter kunnen worden, lijkt me dit vergrijp en niemendalletje’
‘wanneer we ons realiseren dat jonge mensen tegenwoordig vaak al hun eerste sexervaring achter de rug hebben wanneer ze 14 zijn, dan zullen de betrokkenen zich niet op obekend terrein bevonden hebben’
‘Wouter Bos wilde in 2007 een columnist van de Volkskrant laten ontslaan. Dat vind ik nog véél erger dan wat deze meneer heeft gedaan’
‘We hebben allemaal wel eens iets fout gedaan in het verleden, laat die man als hij zijn werk goed doet, de linkse moddergooiers zijn geen haar beter’
Het lijkt -tussen de regels- wel alsof de mensen die reageren pleiten voor een soort rechtspraak op maat. Misschien willen ze zelfs wel dat een rechter elke zaak afzonderlijk weegt. En afzonderlijk van een passende straf voorziet. Soms wat meer. Soms wat minder.
Een mooi idee.
Uiteindelijk krijgt zelfs de Telegraaf de nuance te pakken door een verhaal te plaatsen over een van de slachtoffers van Lucassen. De vrouw is vol lof over de man. Eric is ‘een lieve en zorgzame man’. De wakkere krant drukt het woord slachtoffer af als ‘ slachtoffer’.
Maar geeft geen antwoord op de vraag of dit misschien de zaak is waar Lucassen voor vrij is gesproken.
Ik vind het desondanks een prima verhaal. Ik hoor ze als rechtbankverslaggever vaker.
Ik lees ze alleen zelden in de krant.
Haha, het lijkt erop dat de Telegraaf in het licht van Lucassen aardig aan het ‘vernuanceren’ is!! Goed blog Chris!
Tja, dit is weer zo’n mediagedoe, waarin je niet precies weet, hoe iets nou werkelijk gegaan is. Blijft een beetje vaag…
Weer een leuke blog!
Ontucht naar maat?
Volgens mij (om maar eens een oud gezegde te gebruiken ):verdrijf je de duivel met Beëlzebub.
Wiens maat wil je gebruiken, de maat van naar willekeur heen en weer schuivende normen?
De maat van: dit komt nu even niet goed uit?
Of de maat van de misbruiker die het allemaal zo erg niet vindt “ze zeggen nee, maar bedoelen ja”?
@christina: alles moet naar maat. En zeker in de rechtspraak. Er zit nu eenmaal verschil tussen de enge man in de bosjes die met een mes een vrouw verkracht.
En de man die met instemming van een vrouw seks heeft, maar beter had moeten weten omdat de vrouw in kwestie kwetsbaar is.
Allebei strafbaar, maar een ieder zal begrijpen dat je hier moet varieren in strafmaat.
In een dergelijk geval van ontucht (leraar,baas enz) kan men er zelfs bij “instemming” niet van uitgaan dat het ook echt instemming is.
Dat is zo moeilijk te achterhalen, zelfs als bijv. de vrouw/het meisje later zegt dat “zij het ook wou”, dat met het “buigen vsn de rechtspraak” heel erg voorzichtig moet worden omgegaan.
Je hebt helemaal gelijk dat er een glijdende schaal is. Een veroordeling voor ontucht is een veroordeling voor ontucht. Punt.
Waar ik me wel aan erger is dat bepaalde (met name linkse) media graag de illusie in stand houden dat het een veroordeling is voor seks met minderjarigen. Dat is niet zo, je bent vanaf je 16e seksueel meerderjarig (in sommige gevallen ook vanaf je 14e, maar dat is bij seks met leeftijdgenoten). In dit geval waren de leerlingen minimaal 17. Het aspect ontucht heeft dus betrekking op seks met een leerling. De leeftijd doet er hier niet toe.
En daarmee bedoel ik niet dat het minder erg zou zijn. Zoals ik hierboven al aangeef: het is en blijft ontucht.
Het rare is, zoals ik heb gelezen in het vonnis is de man veroordeeld tot 2 weken voorwaardelijke celstraf. Dat is toch niet hetzelfde als 2 weken celstraf zoals iedereen zegt/roept?
Feit is en blijft dat je een voorbeeldfunctie hebt en daar geen misbruik van hoort te maken. Wie of wat zich dan ook makkelijk wil aanbieden.
Hij is er met een ” waarschuwing” van af gekomen…..klaar, dit is bewust oude koeien uit de sloot halen…..oh…jee, hij heeft een smetje, is daar voor veroordeeld, laten we dat nu eens heerlijk gaan aandikken en wat de man verder heeft betekent voor anderen ver weg schuiven.
Is hij een slechte politicus, moeten vrouwen in zijn omgeving bang voor hem zijn? Welnee….bewust iets openbaar gebruiken tegen een persoon van 8 jaar geleden, zegt meer over de persoon/personen die dat doet/doen.
Men gelooft wat men leest en hoort en dat is nu precies de opzet om mensen in diskrediet te brengen, daar maken politici, media en ook burgers gretig gebruik en misbruik van.
Ik ben voor rechtspraak op maat.
Het is toch niet zo gek dat De Telegraaf zeer
genuanceerd omgaat met de kwestie Lucassen van de PVV. De Telegraaf komt er openlijk voor uit dat ze een warme voorstander, zelfs pleitbezorger is (geweest) van dit kabinet met gedoogsteun van de PVV. Rechtspraak op maat is er altijd al geweest, ook bij seksueel misbruik. Ik ken het dossier van deze zaak niet, Chris ook niet, neem ik ik maar even aan. Lucassen is echter wel veroordeeld voor dit delict en dat had hij zelf, alleen al uit morele motieven, moeten melden. Overigens suggereert Wilders dat hij geen geld heeft om screening te doen bij kandidaat-kamerleden, maar het aanvragen van een bewijs van goed gedrag, kost nauwelijks iets.
@ christina: ik denk dat je de slachtoffers ban ontucht onderschat. De meeste kunnen voor zichzelf denken.
‘Zo wordt al wat recht is, kromgebogen en al wat krom is rechtgebogen’
Waarom zou er dwang zijn als er een verhouding meerdere – ondergeschikte is? Het kan wel! Indien dit begrip “ontucht” van de rechtbank komt is het ook niet meer dan een woord. Het woord ontucht kan van alles betekenen ontucht
Ontucht in deze context is dan inderdaad niet zo erg. Wel leven nu eenmaal niet in een wereld waar de rechtbank een claim kan leggen op de moraal.
Beroepsdeformatie treedt op bij mensen die te lang of te serieus met hun beroep bezig zijn, waardoor ze in hun vrije taal gaan gebruiken die doorgaans alleen op het werk gebruikt wordt
Zouden diezelfde lezers net zo coulant zijn geweest als het in dit geval niet om een PVV-er, maar om een kamerlid van het linkse blok zou gaan?
Bovendien, gaat er niet om waarvoor deze deze man is veroordeeld. Het gaat erom dat hij die veroordeling heeft verzwegen en dat Wilders opnieuw toerekenbaar tekortschiet in het onderzoek naar kandidaat-kamerleden.
In tegenstelling wat sommige mensen hier boven lijken te vinden, is ontucht zonder fysiek geweld ook gewoon ontucht. Weliswaar vond in dit geval geen fysieke dwang plaats, maar een meisje die op de defensieopleiding zit, wil gewoon dolgraag een diploma. Daardoor is zij wellicht eerder bereid grenzen over te gaan die zij niet over zou willen gaan, om dat diploma te krijgen. Zeker als ik lees dat meisjes die weigerden seks te hebben met de betrokken personen geen diploma kregen, vind ik dat er wel degelijk sprake is van psychische dwang. En dat is ook gewoon smerig.
Straffen op maat, ja. Maar laten we deze zaak niet bagatelliseren.
@Herman: Ik ben het helemaal met je eens….
Mij gaat het er om dat ik meestal iets toe te voegen denk te hebben maar in dit geval niet.
Prima verwoordt Chris. Hier heb ik niets aan toe te voegen.
Om toch nog even stiekem iets toe te voegen: wat je meldt, wisten we toch ook 100 jaren geleden al? En wie schrijft hier over 100 jaar over? En waarom blijft dit in stand? En is het wel nodig om hierover te blijven rapporteren?
Ja, horen en vooral ook zien dat het in het dagelijkse leven op een doodnormale vrijwillige manier kan, daar zijn het voortbestaan van vele gezinnen en generaties het bewijs van. Maar dan gaat de media zich ermee bemoeien en weldra wordt er weer een beeld van een man de ether in geslingerd die kant nog wal raakt en er voor de gemiddelde Nederlandse vrouw nauwelijks aan valt te ontkomen dat de gemiddelde man een potentiële zedendelinquent moet zijn. Op Hyves, facebook nujij e.d. is die man al 96 maal(schatting) gecastreerd en weet ik hoeveel keer opgehangen. Uiteraard, er hoeft helemaal niets aan de hand te zijn. Maar daar zorgt alleen al het veel te zwaar beladen woordje ‘ontucht’ voor in het geval als een ondergeschikte vrouwelijke rekruut een vrijwillige relatie met haar ‘meerdere’ wel mocht zien zitten. Zo heet dat dan ineens als er sprake is van een machtsverhouding die totaal los staat van een eventuele relatie. Ten overvloede op te merken dat die ontucht dan wel even voor de rekening van de meerdere komt. En uiteraard moet dat een man zijn want zij zijn de enigen die misbruik van een ‘hogere’ positie zouden kunnen maken! Dat had u toch zeker wel begrepen he?
Je kunt ook niet zomaar een vrouwelijke meerdere (of mindere) met zo’n zwaar beladen woord als ‘ontucht’ bestempelen, zeker niet in het geval het een mannelijke rekruut was geweest. Daar is immers een veel simpelere oplossing voor.. Sommige dames willen nu eenmaal heel graag het leger in. En sommige van die sommigen vinden het geweldig om een relatie te kunnen hebben met een meerdere. En waarom zouden ze nalaten om dat duidelijk kenbaar te maken? Er is immers niets mis mee zolang er geen zwaar beladen betekenissen aan worden gekoppeld die bij menig Nederlands brein noodzakelijke strafmaatregelen zal oproepen. En mocht dat wel gebeuren dan is de simpele oplossing zo uit de kast getrokken die alle dilemma’s als sneeuw voor de zon doen verdwijnen. Het alom bekende rugzakje van de man. Daar kunnen alle ontuchtzaken die we tegen beter weten in niet begrijpen of geen oplossing voor hebben in gedumpt worden zodat het vervolgens de gemiddelde Nederlandse man via de media platvoeten bezorgt. Bedankt weer Chris, schrijf vooral verder;)
Ontucht hoort niet in het strafrecht.
Nou, als ik jullie zo hoor, bestaat ontucht niet eens! Een aantal slachtoffers denkt daar toch echt anders over…..
Ik denk wel dat ontucht bestaat. Maar het bleek dat ik voorheen totaal niet wist wat het woord ontucht nu eigenlijk werkelijk betekende. Ik voelde me in de maling genomen. Ik dacht het is iets verschrikkelijks waarbij altijd ongewilde seksuele handelingen onder dwang aan te pas komen. Maar daar blijkt nauwelijks iets van waar te zijn. Het blijkt dat ik ten onrechte altijd heb gedacht dat zo iemand bij voorbaat zwaar bestraft zou moeten worden. En ik ben blij dat ik die gedachte in twijfel heb getrokken en sommige nonchalant uitgekozen benamingen die door de rechtelijke macht op hun plaats lijken te zijn, aan een rechtvaardig onderzoek bloot heb gesteld. Want als het mogelijk is dat mensen met een vrijwillige relatie met zo’n beladen woord bestempeld kunnen worden als er sprake blijkt te zijn van een machtsverhouding. Wat is dan nog meer mogelijk vraag ik me af? Misschien is een van de lezers getrouwd of heeft een partner met kinderen. Als ik vervolgens zou zeggen dat die relatie/kinderen het gevolg zijn van een ontuchtdaad zou menigeen mij voor gek verslijten. Toch moet ook in zo’n geval alleen al om het feit dat de man fysiek sterker is dan de vrouw, sprake zijn geweest van een machtsverhouding. De vrouw is immers kwetsbaarder. Maar gelukkig betreft het geen machtsverhouding m.b.t. een functie, want dan zou je zomaar van ontucht beschuldigd kunnen worden.
‘Ontucht’ is slechts een bedachte term om handelingen te duiden die de meesten niet dulden. Ofzo.
Wat eerst goed was kan ontucht worden als een ander er later aangifte van doet. Doet die ander dat niet dan is er geen ontucht.
Er is dus een juridische ‘ontucht’.
En die betekent niets meer of minder dan: ‘dat doe je niet’.
Wat niet wil zeggen dat als een OvJ zegt dat je iets niet moet doen dat je dat ook niet moet doen maar het betekent eigenlijk dat àls het misgaat wat je doet dat justitie dáárna gaat roepen dat je dat niet moet doen. Het is in ieder geval niet geheel duidelijk.
Het begrip ‘ontucht’ hoort niet in het strafrecht.
Alleen al niet door de onduidelijkheid maar ook omdat de ‘schade’ ervan enkel psychisch is en daar is ons strafrechts-systeem misschien niet op berekend.
‘enkel psychisch’ alsof dat geen schade is! Daar zijn toch hele batterijen psychologen voor om dat te bepalen en om te zetten in een strafmaat?
@ baasbral:
Psychische schade is zeker schadelijk!
Ik vraag me zelfs wel ‘ns af of niet elke schade uiteindelijk psychische schade is.
Want wat is de betekenis van materiële schade waar niemand last van ondervindt?
Wat ik bedoelde is dat -in tegenstelling tot goed meetbare materiële schade- psychische schade -en zeker de omvang ervan- zo slecht gemeten wordt of kan worden door de wetenschappers. En dat het daardoor vaak tot rommelige strafzaken leidt. En soms ook tot opmerkelijke vonnissen van rechters die proberen er nog maar iets van te bakken.
We weten dat er schade is maar de omvang ervan is simpelweg niet goed vast te stellen, bedoel ik.
Een huilend slachtoffer doet het ‘beter’ voor de rechter dan één die nuchter aangeeft er weinig last van te hebben. De omvang van de schade doet er dan blijkbaar wèl toe.
Het vaststellen van psychische schade is al lastig maar de omvang van die schade proberen in te schatten lijkt me vrijwel onmogelijk.
In de laatste zin moet voor ‘proberen’ staan: ‘op juiste wijze’.