Slachtofferverklaringen zijn doorgaans geen pretje om aan te horen. Er zijn slachtoffers die je in woord en beeld akelig kunnen treffen. En doorleefde emotie doet iets met je. Ook na drieduizend rechtszaken. Vandaag had ik een ander gevoel bij een slachtofferverklaring. Rare mix van ongeloof en mededogen. Voor me zat een nog jonge agente...Lees verder→

  U bent hypocriet.  U meet met twee maten. De verontwaardiging die u bijna dagelijks uit, is uiterst selectief. U omringt een minderjarig slachtoffer van seksueel misbruik met begrip en vreest oprecht voor zijn latere (seksuele) ontwikkeling, maar negeert zijn verleden en breekt hem bij de enkels af als hij – eenmaal volwassen- zelf de fout in gaat....Lees verder→

  Ik hoor mensen wel eens zeggen dat de wet niets te maken heeft met menselijk gedrag. Dat het maar een dode letter is. Waar juristen zich desgewenst achter verschuilen. Dat is niet zo. De wet volgt verrassend vaak het gevoel. Door bijvoorbeeld toe te staan dat mensen uit emotie doden. Dat zit zo. Op 9 november...Lees verder→

  Als een man zegt dat een meisje van acht seks met hem wil, dan geloven wij dat niet. Een meisje van acht vraagt mannen niet om seks. Maar wat als het meisje van acht het syndroom van Down heeft? En eigenlijk een kalenderleeftijd van 35? En dus het lichaam van een volwassen vrouw. Wie geloven we dan?...Lees verder→

  Bert zit te huilen terwijl hij zijn verhaal doet. Over zijn dochter die met zuurstofgebrek op de wereld kwam. Over zijn vrouw met wie hij al zoveel heeft meegemaakt. Dertig jaar strijd. Dertig jaar problemen. Omdat ze de kinderen slaat als ze het niet meer ziet zitten. Alles van de muren afmept als ze boos...Lees verder→