De verhalen op mijn weblog gaan meestal over de rechtspraak en steeds vaker over mijn mening. Maar nu even niet. Ik fietste deze morgen op weg naar de rechtbank langs een sigarenboer in Groningen. Benieuwd naar een verhaal dat ik samen met een journaliste van het Algemeen Dagblad heb gemaakt over  chemische zelfdoding. Het verhaal zou op de voorpagina staan. Daar...Lees verder→

  Het zijn barre tijden voor de elite. Geert Wilders is in opmars en hij is rabiaat duidelijk. De linkse elites zijn ‘losgeslagen van de werkelijkheid’. De ‘gewone hardwerkende burger’ eist de macht in Den Haag. Weg met die ‘knettergekke’ wetenschappers. Heeft hij een punt of is hij bang? Ik beschouw mezelf als onderdeel van...Lees verder→

  Kasem M. (62) woont in Siddeburen en zit al sinds begin januari vast. Volgens de politie heeft hij zijn 36-jarige vrouw Ilham Benchelh om het leven gebracht. Daar zijn bewijzen voor. Ilham wilde scheiden. Aan het bed van het stel zit haar bloed. Op de rand een uitgesmeerde bloedvlek. Kasem zocht een dag na de verdwijning op zijn...Lees verder→

  Paul is jong en bang. Zijn grote lijf past nog maar net in de rechtbankstoel. Hij heeft vandaag een vriend meegenomen en dat kan geen toeval zijn. De vriend is breed en draagt luid en duidelijk een jas van de plaatselijke boksclub. Paul is zijn leven naar eigen zeggen niet zeker. Schulden. Bij drugsmannen die geen...Lees verder→

    Ik schrijf sinds 2002 als rechtbankverslaggever over de misdaad. In die tijd heb ik duizenden verdachten voorbij zien komen.  Jong, oud. Begaafd, zwakbegaafd. Normaal, gestoord. Gevaarlijk, onschuldig. Drieduizend rechtszaken. Drieduizend verhalen. Die verhalen hebben mij geleerd dat daders soms helemaal niet zulke vervelende mensen zijn. Dat ze meestal een reden hebben om te doen wat ze doen en dat die reden soms best te begrijpen valt. Door mij. Door justitie. Door de rechtbank. En zelfs door slachtoffers en nabestaanden. En begrip is niet hetzelfde als goedkeuring. Er zijn mensen die...Lees verder→

  Zelfs mijn meest genuanceerde vrienden kijken mij meewarig aan als ik ze vertel dat sommige moordenaars hele normale mensen zijn. Een pijnlijke en angstige waarheid. Maar daarom niet minder waar.  Heftige gebeurtenissen roepen heftige emoties op. Gezinsdrama’s, moord en doodslag. De journalistiek rukt uit, bedenkt bijnamen en gaat driftig op zoek naar een oorzaak. En...Lees verder→