Het klonk zo mooi voor de mensen die zich lieten verleiden tot de keuze voor een radicaal rechts kabinet. Nederland zou weer van ons worden. Weg met die ‘asieltsunami’ en meer geld over in de portemonnee voor de hardwerkende Nederlander. En handen af van de boeren. Waar velen al hadden gewaarschuwd voor het enorme verschil tussen populisme en de werkelijkheid, is het nu steeds duidelijker geworden. Deze regering is van de loze beloftes.
Alles aan het huidige kabinet is op zijn zachtst gezegd bijzonder te noemen. De VVD die over het begrotingstekort van 3% gaat, de BBB die de veestapel wil verkleinen en het ‘rechtstatelijke’ NSC die met een noodwet de Tweede Kamer wil passeren. De wereld op zijn kop.
Maar laten we eens in de details duiken.
Migratie
Eerst maar eens de migratie. Het is de regering gelukt om alle problemen in Nederland terug te voeren op die overweldigende ‘asieltsunami’ van ‘gelukszoekers’ die hier onze welvaartsstaat leegvreten. De woningnood, de knelpunten in het onderwijs en zelfs de zorg. Alles om maar te verhullen dat jaren en jaren van liberaal beleid deze problemen in het leven hebben geroepen.
Waarbij men hardnekkig zwijgt over het harde gegeven dat migratie in Nederland vooral bestaat uit arbeidsmigratie. Mensen die binnen de EU hier gewoon mogen werken en werk vinden in de door BBB zo geliefde landbouw en fruitteelt. Expats die voor heel veel geld naar Nederland komen (en extra belastingvoordeel krijgen) en aan de slag gaan bij grote bedrijven waar de VVD nu juist de rode loper voor uitrolt.
Amsterdam
De hardwerkende Nederlander is niet zelden een buitenlandse ICT’er die met gezin en al de huurprijzen in Amsterdam opdrijft. Het zijn de mensen die met gemak 4500 euro neertellen voor een appartementje in wijken waar voorheen de echte Amsterdammer woonde. Die hardwerkende Nederlander die nu geen woning meer kan krijgen en uit arren moede naar Almere vertrekt.
Drie keer raden waar projectontwikkelaars hun energie in steken.
Maar goed, het zijn natuurlijk andere buitenlanders waar de regering op doelt. De asielzoekers, niet zelden al voor hun komst als kansloos bestempeld.
Crisis
Van de weeromstuit kreeg minister Schoof het dan ook voor elkaar om een asielcrisis uit te willen roepen ‘omdat mensen een asielcrisis ervaren’. Dat is je reinste populisme en goed te vergelijken met Donald Trump, die zijn warrige betogen steeds denkt te moeten onderbouwen met ‘many people say’.
Het grote onbehagen van de onderbuik als leidraad voor beleid.
Ik vind dat doodeng. Het is alsof je zegt dat straffen zwaarder moeten omdat mensen ‘dat zo voelen’ (terwijl Nederland in Europa behoorlijk zwaar straft) of stellen dat tbs weg moet omdat het een levensgevaarlijk systeem is (is het niet, het is levensreddend zelfs).
Weghorst
Binnen een democratie moet je uiteraard luisteren naar wat mensen willen, maar niet zelden is het verstandig om te luisteren naar mensen die ergens specifiek verstand van hebben. Je vraagt tijdens een voetbalwedstrijd van Oranje ook niet aan de fans of spits Wout Weghorst wel of niet buitenspel stond toen hij het winnende doelpunt maakte in de laatste minuut.
Ik sluit namelijk niet uit dat de meeste fans voelen dat hij niet buitenspel stond.
Noodwet
Omdat de regering heeft bedacht dat de mensen een asielcrisis ervaren, moet er ook een asielcrisis worden uitgesproken. Om zo wetten en regels buitenspel te kunnen zetten. Een noodwet zelfs, die van kracht kan gaan voor de Tweede Kamer er over heeft gesproken. Een oud-rechter, nu actief voor NSC, sprak er zelfs over dat ze alles zou doen om te bewijzen dat er een crisis is. Een opvallende carriereswitch, het is namelijk het werk van rechters om eerst het bewijs te zoeken en pas daarna tot een conclusie te komen.
En niet andersom.
Het kabinet gaat hiermee lijnrecht in tegen het advies van de eigen ambtenaren. Op 2 september 2024 rolt er een memo op de mat. De conclusie?
Onder de huidige omstandigheden kan het kabinet geen asielcrisis uitroepen. Daarmee wordt namelijk het parlement omzeild, en dat kan alleen in zeer urgente noodsituaties’en de motivering hiervoor ontbreekt. De inzet van dit staatsnoodrecht is democratisch en rechtsstatelijk niet aanvaardbaar’
Nog geen twee weken later presenteert het kabinet het het regeerprogramma waarin het uitroepen van een asielcrisis als een feit werd gepresenteerd….
Opt-out
Minister Faber van de PVV reed voor de zoveelste keer ook al een scheve schaats. In interviews beloofde ze plechtig dat Nederland weer over het eigen asielbeleid zou gaan. We moesten niet langer denken in ‘kan niet’. Ze zou de Europese Unie wel even overtuigen om een uitzondering te maken. De nood was hoog immers. Hoewel haar grote leider Geert Wilders zijn handen in adoratie vouwde voor deze ‘standvastige en vastberaden’ vrouw, wisten mensen met iets meer verstand natuurlijk al lang beter.
In de brief die Faber aan de Europese Commissie (die er niet over gaat) schreef, schemerde al snel door dat ook de ambtenaren die haar adviseren het anders zien. Ineens was de stoere taal over ‘eigen asielbeleid’ verdwenen en vroeg Faber voorzichtig om de mogelijkheid voor een opt-out-regeling ‘in case of Treaty amendment’
Wie niet meteen op het netvlies heeft staan, wat dit te betekenen heeft: het wil zeggen dat Faber het gaat vragen als er opnieuw over een verdrag moet worden gesproken.
Verdrag
Dat is ook niet zo gek, want zo zit het juridisch in elkaar. Binnen de Europese Unie zijn allerlei bindende afspraken gemaakt en daar kan alleen van worden afgeweken als die afspraken opnieuw ter discussie staan binnen de gehele EU. Een nieuw of gewijzigd verdrag moet immers door alle landen goedgekeurd worden.
De laatste keer dat een dergelijke procedure is voorgevallen, was vijftien jaar geleden. Denemarken kreeg het ooit voor elkaar, maar dat was dus wel voordat een verdrag (van Maastricht in dit geval) werd besproken en ondertekend.
Europa reageerde dan ook zoals verwacht op de brief van Faber. Beste minister, een opt-out kan alleen bij een nieuw of gewijzigd verdrag en een dergelijke gang van zaken staat simpel niet op de agenda.
Middenmoot
Mocht Faber het in een paar jaar tijd wel op de agenda krijgen, dan heeft ze alsnog een probleem. Als ze zich namelijk wil beroepen op een asielcrisis, dan zal ze op zeker te horen krijgen dat Nederland binnen Europa in de middenmoot bivakkeert als het gaat om opvang van asielzoekers. Procentueel gezien zijn er nogal wat landen die veel meer mensen opvangen. En als die allemaal een uitzonderingspositie willen, dan zal de rest dus onmetelijk veel meer mensen op moeten vangen.
Dat is niet de enige horde. De Raad van State zal een oordeel moeten vellen over de juridische houdbaarheid van het uitroepen van een crisis. Dat is immers nodig om wetten buiten werking te stellen.
Volksmond
En daar hebben ze ervaring mee. In een eerdere uitspraak stelde het hoogste bestuursrechtelijke orgaan al eens vast dat een ‘crisis in de volksmond’ nog geen juridische definitie van een crisis oplevert. Daar is echt veel meer voor nodig. En deskundigen weten het al jaren, er is geen asielcrisis, maar een opvangcrisis. Het kabinet schermt bovendien voortdurend met 75.000 jaarlijkse asielzoekers, terwijl de werkelijkheid is dat het gaat om nog geen 45.000 personen.
Waar je ook kijkt, deze regering belooft veel, maar levert weinig. Het eigen risico in de zorg, tijdens de verkiezingen door Wilders neergezet als iets wat meteen afgeschaft kon worden, blijft onverminderd hoog. Pas in 2027 gaat er iets af.
Boeren
Het weggooien van het stikstofbeleid en de bescherming van boeren, iets waar de BBB toch veel stemmen mee trok, is in geen velden of wegen te bekennen. Sterker: de eigen BBB-minister meent nu dat het mes in de veestapel moet. Iets wat de vorige regering ook wilde, maar wel vergezeld van een flinke som geld voor de boeren.
En laat nu juist de huidige regering die zak geld doorgeschoven hebben naar elders. Als ik een boer was, dan zou ik dat boerenbedrog noemen.
Spreidingswet
En dan de spreidingswet. Met veel bombarie werd die opzijgeschoven. Het zou immers neerkomen op dwang. Tot Ter Apel weer eens overstroomde en de regering asielzoekers gedwongen moest gaan verplaatsen naar elders. Iets wat de spreidingswet dus prima had kunnen regelen.
Dit verhaal lijkt op kritiek op de huidige regering, maar is dat eigenlijk niet eens. De regering doet namelijk – met veel gemor – wat de werkelijkheid ingeeft. Tijdens de verkiezingen zijn er allemaal beloftes gedaan, die voor velen al meteen vals bleken. En dat komt nu allemaal uit.
Hoewel deze regering het graag anders ziet, zal de woningnood niet snel opgelost gaan worden en zal het geld in de portemonnee van hardwerkend Nederland niet snel toenemen.
Uit recente berekeningen blijkt dat mensen met een modaal inkomen er door de kabinetsplannen nog geen vijftig euro per maand op vooruit gaan. Met een minimumloon krijg je er bij een 40-urige werkweek nog geen 25 euro bij en wie met een minimumloon vier uren minder werkt, gaat er zelfs op achteruit.
BTW
Aangezien de prijzen voor levensonderhoud bepaald niet gaan dalen en het kabinet de BTW voor sportclubs, theaters, kranten, musea en overnachtingen verhoogt, schiet je er per saldo dus nog niets mee op. Bedenk ook dat de maximale zorgtoeslag bij een laag inkomen 30 tot 40 euro per maand omlaag gaat.
Ook het stikstofbeleid zal doorgevoerd worden en de migratie zal niet snel geremd worden. Nederland is geen eiland en Den Haag zeker niet. Internationale wetten, regels en verdragen gaan niet zo lekker op populistische beloftes en rechters zullen blijven toetsen aan de gemaakte afspraken en wetgeving.
Democratie
Een zwakke plek van een democratie is dat je met populistische prietpraat aan de macht kunt komen. Eenmaal aan de macht blijkt echter dat gratis bier niet bestaat en Nederland geen eiland is.
Populisme klinkt voor velen helaas als muziek in de oren, maar in werkelijkheid is het een vals blazend orkest dat weinig tot niets bereikt.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast pbedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.
Zo goed geschreven dat zelfs de populistische stemmers het zouden moeten begrijpen.
En daar doemt de werkelijkheid op: Populisten zijn ook struisvogels.
Ik kom na de eerste dag van de algemene beschouwingen tot eenzelfde conclusie, maar jij kan het wel héél goed verwoorden. De PVV heeft al zijn wisselgeld aan de VVD gegeven en er een “dooie mus” (opt-out) voor terug gekregen. Wilders verkoopt deze “dooie mus” als een groot succes bij zijn aanhangers, maar die beseffen niet dat hen leugens woorden voorgehouden.
Weer een prima verhaal! Succes met het herstel van je oog.
En dat heb je letterlijk met één oog dicht geschreven. Gedoneerd 🙂
Scherp en helder verhaal en dat met 1 oog. Respect! Natuurlijk gedoneerd.
En die loze beloftes zijn een verrassing bij extreem rechts?
Voor mij niet
Goed artikel Chris, heb net gedoneerd. Ik lees graag dit soort reportages van je, zeker als ze over politiek gaan. Thanks!
Dank
Dankjewel. Gedoneerd. Beterschap
Ik denk dat de realiteit onder ogen gezien moet worden dat de politieke agenda door een enclave kansloze gevangenen wordt bepaald qua agendapunten maar dat de werkelijke macht hier geen last van heeft.
Met de kansloze gevangenen doel ik op een ieder in een gouden kooi, aan de staatstiet, met HRA of Toeslagen infuus, al dan niet gebonden aan gezin en werkzekerheid die geheel verhindert ooit elders proberen of durven invloed uit te oefenen of zich te vestigen. Daarmee zijn zij gebonden aan de ‘vendor lock-in’ van de Staat der Nederlanden. Succes met zuchten om alle nog armere stakkers.
Helder verhaal. Jammer dat het de aanhangers van populisten niet cal bereiken. Mocht het wel het geval zijn, dan wordt het toch niet aangenomen, want “links”…
Nou ja, mijn grootvader zei het 50 jaar geleden al…”de mens wil belazerd worden.”
Goed verhaal, zou in de Telegraaf moeten staan om de mensen te bereiken die het nog niet door hebben