Daar stonden ze dan. In alle vrijheid. Een clubje door en door verwende Nederlandse demonstranten met in elkaar geknutselde Jodensterren. Trots zwaaiend met misselijkmakende teksten over concentratiekampen en Anne Frank. Nog nooit in de coronacrisis werd ongeremde domheid zo smakeloos gecombineerd met walgelijk ongepast gedrag.
Een crisis doet iets met mensen, dat werd al eerder pijnlijk duidelijk. De meeste mensen stropen de mouwen op, volgen licht mopperend de noodzakelijke en tijdelijke regels of werken aan een oplossing. Anderen schreeuwen schuimbekkend op een plein dat we in een dictatuur leven of spelen verzetssoldaatje met slecht passende legerkleding van de plaatselijke legerdump. Weer anderen praatzingen ‘stoer’ over een opstand voor een gehoor van dertig mentaal uitgedaagden, zes rollators en drie honden.
En dan heb je nog de buitencategorie: de totaalidioten.
Het spijt mij donders (not), maar ik heb er echt geen andere woorden voor: totaalidioten. Hoe haal je het in godsnaam in je botte leeghoofdige harses om tijdens een demonstratie tegen coronamaatregelen in alle vrijheid jezelf te vergelijken met de slachtoffers van de grootste misdaad aller tijden?
Op welk moment was dat ooit iets van een begin van een redelijk idee? Hoe ver moet je wel niet afgedreven zijn van de realiteit om hier ook maar enige rechtvaardiging in te zien? Hoe stuitend kan je gebrek aan historisch besef in hemelsnaam zijn?
Jodensterren
De goed doorvoede demonstranten hadden er vorige week in Rotterdam duidelijk werk van gemaakt. Met spandoeken, gele Jodensterren en gestoken in guitig gestreepte gevangenispakjes zouden ze de Nederlandse samenleving wel even duidelijk maken dat het echt niet zo verder kan. Dat we zuchten onder het tirannieke juk van verregaande beperkingen, waardoor we als ware gevangenen moeten leven.
Sterker nog: kennelijk als heuse bewoners van een concentratiekamp.
Voor de gelegenheid poseerden de deelnemers gewillig, lachend en geheel uit vrije wil achter hekken, om duidelijk te maken hoe enorm gevangen ze wel niet waren op deze zonovergoten zaterdagmiddag in Rotterdam. In de meegebrachte rugtassen ongetwijfeld een paar zelf gesmeerde bammetjes en pakjes appelsap. Keurig in de tas gestopt door moeder de vrouw, want je heldhaftig verzetten maakt hongerig immers.
Kennelijk voelen de deelnemers zich in een van de meest vrije landen op deze aardkloot buitengesloten. Op spandoeken werd in quarantaine gaan letterlijk vergeleken met een concentratiekamp, ze voelden zich allemaal minstens zo opgejaagd en buitengesloten als Anne Frank. Lachend stonden ze achter simpele afzethekken, vrolijk poserend voor de foto. Kijk ons eens dappere dodo’s zijn.
Verstandsverbijstering
De foto’s van de demonstratie gingen na afloop rap over het internet en ik dacht alleen maar: hoe kan het zo vreselijk mis gaan in iemands leven? In iemands hoofd? Hoe kom je überhaupt om te beginnen al op het onzalige idee om een omgebouwde Jodenster te dragen?
En wat dacht je toen je met zwarte verf schaamteloos de meest stompzinnige letters op een bord kalkte? Een vlaag van verstandsverbijstering kon het niet zijn, want uren nadat je in de garage op je knietjes je spandoekje of tekstbordje vormgaf, stond je er nog trots mee in de openbaarheid ook. Alsof je een heldhaftige strijder bent tegen de talrijke brute schendingen van mensenrechten in een tijdperk waarin de versoepelingen ons om de oren vliegen.
Je vraagt je af of ergens in een van die rijtjeshuizen niet iemand iets gezegd heeft. Zo van: ‘Zeg, Gerda, prima dat je op je vrije zaterdagmiddag even de grote verzetsheld uit gaat hangen, maar die Jodenster op je muts slaat natuurlijk helemaal nergens op. Misschien kun je gewoon even normaal doen’
De Joden waren geen mensen die even tijdelijk een zeer geringe beperking kregen opgelegd in een verder vrije wereld. In september 1935 werden de rassenwetten van Neurenberg aangenomen in Duitsland. Het werd voor Duitsers verboden om te trouwen met Joden en Duitse Joden werd hun staatsburgerschap ontnomen. Exit burgerrechten. Tijdens de bezetting moesten Joden in heel Europa verplicht in speciale Joodse wijken en getto’s wonen. Buurten of kleine steden waar ze onder erbarmelijke omstandigheden leefden en die ze zonder toestemming niet mochten verlaten.
Regels
In Nederland werden de duivelse teugels langzaam maar zeker aangetrokken. Op 21 november 1940 worden alle Joden ontheven uit overheidsfuncties, op 12 maart 1941 worden alle Joodse bedrijven in beslag genomen, op 8 augustus moeten de Joden hun geld inleveren, op 22 oktober mogen ze geen lid meer zijn van verenigingen, op 3 mei 1942 moeten alle Joden vanaf zes jaar een Jodenster dragen, op 5 juni volgt een volledig reisverbod en in de herfst van 1942 begint de jacht en worden ze uit hun huizen gehaald. Op transport naar de dood.
De Joden werden niet tijdelijk zeer licht beperkt om een besmettelijke en potentieel dodelijke ziekte te beteugelen. Om zichzelf en anderen te kunnen beschermen. Ze werden met groot sadisme uit de samenleving gedrukt en uiteindelijk gedood.
Auschwitz
Begin 2020 lieten enkele nog levende overlevers van Auschwitz-Birkenau zich interviewen. De 91-jarige Igor Malickij gaf aan het nog steeds moeilijk te kunnen geloven dat een beschaafde cultuur met geschoolde mensen zo kan veranderen in een groep monsters. Hij heeft nog steeds slapeloze nachten van zijn ervaringen in Auschwitz.
‘Onze barak stond vlak bij de ovens van de crematoria. ’s Nachts hoorde ik gegil van kinderen die levend in het vuur werden gegooid’.
Overlevende Freddie Knoller (93) vertelde ooit aan de Britse krant The Guardian over de gruwelen in het concentratiekamp Bergen-Belsen.
‘Het was het laatste kamp naar waar ik gedeporteerd werd, maar ook het ergste. Er was een kraan met water, maar we hadden geen eten. Ik herinner me dat ik in de aarde aan het woelen was op zoek naar wortels om te eten. Mensen stortten in elkaar en stierven van de honger. Kannibalisme was schering en inslag. Ik heb dat nooit gedaan, maar zag het gebeuren rondom mij’
Mengele
In mei 1943 stapt dokter Jozef Mengele het concentratiekamp Auschwitz binnen. Hij voert gruwelijke medische experimenten uit op mensen, naait een tweeling aan elkaar, zet lichaamsdelen af, probeerde haar en ogen met diverse chemische stoffen aan het Arische ideaal te laten voldoen en steriliseerde mensen. De meeste chirurgische ingrepen werden zonder verdoving uitgevoerd.
Eind 2006 reisde ik tijdens een trip naar Polen zelf af naar Auschwitz-Birkenau. Een concentratiekamp waar nog akelig veel is zoals het ooit was, maar waar ook moderne meterslange vitrines in alle stilte de ongekende gruwelijkheden laten zien. Van stapels ontheemde reiskoffers tot misselijkmakend hoge bulten afgeschoren haar. Het is een plek waar je vooral leert om heel erg stil te zijn. Nederig bij het aanschouwen van onrecht dat zo groot is dat je je nauwelijks voor kan stellen dat mensen ooit tot zoiets in staat zijn geweest. En in de stilte komt het besef hoe goed mensen het nu hebben. Hoe vrij en veilig we nu zijn.
Anne Frank
En dan Anne Frank. Op 6 juli 1942 duikt ze onder in Amsterdam. Niet omdat ze even afstand moet houden, een hedonistische vakantie om moet boeken of in de trein een mondkapje moet dragen, maar omdat ze anders uit haar huis gesleurd zal worden door mensen die haar haten om wie ze is en daarna onvermijdelijk de dood in zal worden gejaagd.
Overdag moet ze muisstil zijn om zichzelf niet te verraden, ze kan niet naar buiten, alleen vanuit een raam heeft ze een beperkte blik op de buitenwereld. Op een kastanjeboom in de tuin. Ruim twee jaar leeft ze een opgesloten leven, tot ze ontdekt wordt en op transport gezet. In maart 1945 sterft ze in het concentratiekamp Bergen-Belsen.
Vernietiging
De Joden werd niet verzocht om een simpel en snel testje voor ze in alle vrijheid van een koel biertje konden genieten op een festival, er werd hen ook al niet geheel vrijwillig op een datum naar keuze aangeboden om zich gratis in te enten tegen een besmettelijke ziekte. De Joden werden buitengesloten, opgejaagd, aangehouden en op transport gezet in veewagens om vervolgens als weerloze beesten op een systematische manier vernietigd te worden in dodenkampen. Zes miljoen keer.
Eenieder die zichzelf of zijn of haar leed vergelijkt met de slachtoffers van deze grootste misdaad in de geschiedenis van de mensheid dient zich jarenlang kapot te schamen.
Als domheid pijn zou doen, dan zouden deze mensen de rest van hun leven met een enorme morfinepomp rond moeten zeulen en alsnog dagelijks gebukt gaan onder helse pijnen.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.