Afgelopen vrijdag werd het dode lichaam van vaccinatie-arts Lisa-Maria Kellermayr gevonden in haar praktijk in Oostenrijk. Ze was maandenlang doelwit van woedende antivaxxers, werd tot in haar werkruimte ernstig bedreigd en kon de haatlawine uiteindelijk niet meer aan. Ze pleegde zelfmoord. Het verhaal van Kellermayr zou bij iedereen tot bezinning moeten leiden. Haat is geen debat.
De 36-jarige Kellermayr verscheen tijdens de coronapandemie met enige regelmaat in het nieuws om uitleg te geven over het virus. Ze had een zeer uitgesproken en soms omstreden mening, zo stelde ze onder meer voor om ongevaccineerden zelf de rekening van hun behandeling te laten betalen als ze besmet zouden worden.
De ongeremde haat tegen haar begon toen ze op Twitter haar afkeuring uitspraak over complotdenkers die de ingang van een ziekenhuis blokkeerden. De politie reageerde en zei dat er geen sprake was van een echte blokkade, waardoor ze – onterecht – als leugenaar werd neergezet. Vanaf die tweet werd er op een bizarre en nietsontziende manier jacht gemaakt op haar.
Met name een persoon die zich ‘Claas’ noemde ging vol op het haatorgel. Hij omschreef hoe hij Kellermayr en haar personeel wilde martelen en vermoorden. Hij zou de muren van de operatiekamer wel eens even insmeren met de hersenen van de medewerkers.
Het bleef niet alleen bij online haat. Kwaadwillende Oostenrijkers deden zich volgens de arts voor als mensen die zorg nodig hadden, maar kwamen vervolgens alleen naar de praktijk om haar het werken onmogelijk te maken. Ze fotografeerden de vrouw en plaatsten de afbeeldingen vervolgens op het internet.
100.000
Het noopte de arts om zelf beveiliging in te huren, een actie die haar naar eigen zeggen na verloop van tijd meer dan 100.000 euro had gekost. Er was een particuliere beveiliger op de werkvloer, ze had alarmsystemen geïnstalleerd, bewegingsmelders, veiligheidsdeuren, een paniekknopsysteem en pepperspray voor haar team.
Overbodig was het ook zeker niet, een ingehuurde bewaker nam binnen een paar weken tijd minstens vier messen af van vermeende patiënten die met snode plannen naar haar praktijk waren gekomen.
Wat Kellermayr buitenmatig stoorde was de in haar ogen lakse houding van de politie. Zo verklaarden rechercheurs dat ze de identiteit van ‘Claas’ niet zouden kunnen vinden. Een ingehuurde hacker had er minder moeite mee en kwam zonder problemen achter de identiteit van de plaaggeest. Helaas had die actie verder geen zin, want toen de politie hem uitnodigde voor verhoor en hij kennelijk niet op kwam dagen liet de recherche het erbij zitten.
De arts sloot in juni haar praktijk omdat ze de beveiligingskosten niet meer kon dragen. Ze vertelde de krant Der Standard dat ze niet meer verder kon. ‘Ik ben mentaal uitgeput, ik dreig failliet te gaan’. Naar eigen zeggen nam de politie, de politiek en haar beroepsgroep de dreigementen niet serieus.
Bont
Je kunt haar daar ook niet helemaal ongelijk in geven. De politiebescherming waar de overheid mee schermde, bleek te bestaan uit een politiewagen die af en toe even langs de praktijk reed. Peter Niedermoser, voorzitter van de Opper-Oostenrijkse Medische Vereniging, maakte het wel heel erg bont. Hij gaf de bedreigde vrouw een nogal ongepast advies mee.
‘Ik zie dat je jezelf moet verdedigen, maar het is een andere vraag of je op Twitter overdreven moet praten over elk onderwerp. Soms is het beter om je terug te trekken’
Een politiewoordvoerder deed een duit in het giftige zakje door op landelijke televisie te claimen dat Kellermayr de politie alleen maar bekritiseerde om zichzelf in de openbaarheid te brengen.
Uiteindelijk deed Kellermayr een eerste zelfmoordpoging, die mislukte. Ze werd opgenomen in een psychiatrische instelling, maar de volgende dag kon ze weer gaan.
In een journalistiek commentaar sprak een journaliste van Der Standard nog voor het overlijden van de arts uit dat de autoriteiten solidariteit moeten tonen met de bedreigde arts. Dat zwijgen geen oplossing is als het gaat om bedreigingen. Niet het slachtoffer moet haar mond houden, maar de bedreigers.
Dat Kellermayr zelfmoord pleegde door de aanhoudende bedreigingen, staat als een paal boven water. Zo schreef ze onder meer het volgende in een afscheidsbrief:
‘Geen stress, je zult me waarschijnlijk niet meer levend vinden. Het is 2.30 uur. Ik heb me teruggetrokken in de paniekkamer en zal zelfmoord plegen. Ik kan niet meer… Er is veel gepraat maar niemand deed iets. Ik vervloek de staatspolitie!’
Beangstigend
Het is ongekend beangstigend dat een medicus die met behulp van kennis en feiten een rol probeert te spelen in de noodzakelijke bestrijding van een virus zo ernstig wordt belaagd dat ze geen andere uitweg ziet dan haar eigen leven te benemen.
En het is geen incident. Kijk daarvoor alleen al naar hoe de Belgische viroloog Marc van Ranst moet accepteren dat allerlei boze idioten hem online belagen. Hoe hij en zijn gezin onder moesten duiken omdat een geradicaliseerde militair hem wilde doden. Of kijk naar de bagger en drek die er dagelijks over de Nederlandse viroloog Marion Koopmans wordt uitgestort.
Hoewel de haters het zichzelf ongetwijfeld niet aan zullen trekken, zouden ze dat wel moeten doen. Opgejut door populistische politici voelen ze zich gerechtvaardigd om intense laster- en smaadcampagnes online te gooien. Uit wrok en haat worden de levens van mensen geraakt. Niet zelden achter een masker van laffe anonimiteit.
Worsteling
Journalist Florian Klenk sprak uren met de getraumatiseerde Kellermayr. Hij schetst een indringend beeld van de worsteling van de vrouw. ‘Ze was getraumatiseerd, geschokt, bang en gevangen in het horrorscenario dat haar achtervolgers voor haar schilderen’
De journalist concludeert dat het hier om meer gaat dan een tragische zelfmoord.
‘De zaak Kellermayr is niet zomaar een zelfmoord van een geesteszieke vrouw. Het zou voor de politie een gelegenheid moeten zijn om het werkelijke gevaar van haatmisdrijven te onderzoeken. Haatmisdrijven treffen hun slachtoffers meestal niet in reële termen, maar vooral in hun hoofd. Je verliest je innerlijke rust, je zekerheid, je leeft constant in paniek en angst’
Wijze woorden. Vergelijk ze gerust met de reactie van beroepsopjutter en beroepsleugenaar Willem Engel die na de dood van de vrouw stelde dat ze vast gewetenswroeging had gekregen door haar werk als vaccinatie-arts…
Rust
En dat is precies wat het is. Haatcampagnes halen de rust in je hoofd weg. Het vertrouwen dat je veilig en ongestoord kunt leven. We moeten af van het idee dat het maar woorden zijn. Dat het zou vallen onder de heilige vrijheid van meningsuiting. Dat is niet zo. Haat is geen mening. Haat is een laffe en gemakzuchtige manier om anderen de mond te snoeren.
Als de haat zich vervolgens ook nog fysiek manifesteert en de autoriteiten je niet serieus nemen, dan moet je sterk in je schoenen staan om er geen last van te krijgen. Niet iedereen kan er tegen en het werd een 36-jarige arts fataal.
Wappies en coronasceptici roeptoeteren al jaren over de ´kolossale´ fatale bijwerkingen van het coronavaccin. Maar met de dood van Kellermayr hebben we pas echt een tragische bijwerking. Een triest resultaat van de immense haatcampagne van idioten die menen dat ze het recht hebben om een ander gewetenloos de dood in te jagen.
Praten over zelfmoordgedachten kan anoniem: chat via 113.nl, bel 113 of bel gratis 0800-0113.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.