Nieuw
De psyche van complotdenkers
Er wordt mij best vaak gevraagd waarom complotdenkers eigenlijk doen wat ze doen. Ik heb daar ook al over geschreven, maar het kan geen kwaad om er weer wat aandacht aan te schenken. Het is uiteraard niet zo dat ik een witte jas aan heb, maar ik heb wel al zeker vijftien jaar te maken...Lees verder→
Eerder verschenen
De wereld even stil
Ik moet de laatste tijd veel denken aan iemand die voor een onmogelijk zware opgave staat. Die nog niet zo lang geleden dat te horen kreeg wat niemand wil horen. Niet nu al. Niet zo ontzettend oneerlijk vroeg. De wereld staat voor haar stil. Ook al denkt de wereld daar anders over. Haar strijd doet...Lees verder→
Minder straf en meer begrip
Meer straf en minder begrip voor criminelen. Het is serieus een slogan van de VVD. Klinkt goed. Zou je denken. Wie kan kordaat optreden tegen criminelen nu bestrijden? Toch is dat schijn. Want wat als we door harder optreden meer criminaliteit krijgen? Er lijkt in Nederland inmiddels consensus te bestaan. We kiezen schreeuwend voor strenger...Lees verder→
‘Succes, jongen’
Hij doet zelf open. Met een lach. Maar een echt antwoord op mijn vraag of zijn vader of broer er ook is, krijg ik niet. Milad van vier hangt wat aan de deur. Wringt zijn lijfje in allerlei bochten. Zoals kinderen doen als ze niet helemaal weten wat ze moeten doen of zeggen. Ik herhaal...Lees verder→
De olifant die er altijd is
Ergens in 2002 werd ik gevraagd om voor de krant de rechtbank te doen. ‘Denk er maar even over na. Je moet er namelijk wel tegen kunnen’ Sinds die tijd krijg ik met enige regelmaat de vraag hoe ik dat doe. En wat het met me doet. Steeds maar weer luisteren naar het leed van...Lees verder→
Angstig sterven
Hij zit op het oog kalm te luisteren naar de man die bijna een einde maakte aan het leven van zijn zoon. Armen over elkaar. Defensief. Maar zonder agressie. Wie niet beter weet zou misschien wel denken aan berusting. Ik weet niet waar hij aan denkt. Hoe hij zich voelt. Wat gaat er eigenlijk door...Lees verder→
Regen van binnen
Ik heb een zoon van zes. Hij fietst. En wel zo goed dat hij moeiteloos de hoek van onze straat bereikt. En verder. Hij verdwijnt met een paar simpele slagen van zijn beentjes uit mijn zicht. Ergens een paar honderd meter verder woont een van zijn vriendjes. Daar is hij veilig. Denk ik. Wat er...Lees verder→