Ooit vroeg iemand mij: wat doet je werk eigenlijk met je? Hoe is het om bijna dagelijks omringd te worden door leed? Het valt niet altijd mee. Ik kan bepaald niet zeggen dat ik er een vrolijker persoon door ben geworden. En ik was al niet de meest optimistische mens op deze aarde. Op zich...Lees verder→

  Ik schreef laatst over een rechtszaak waarbij een vader zijn een maand oude babydochter mishandelde. Resultaat: vier gebrokken ribben en een dubbele onderarmfractuur. Bij zo’n klein hummeltje. Vandaag heeft de rechtbank gesproken. De vader is strafbaar, maar we leggen geen straf op. Tot zover genoeg reden voor de maatschappij om achterover te vallen van...Lees verder→

  Advocaten zijn gevoelloos. Ze verdienen bakken geld met het leed van anderen en verdedigen moordenaars die eigenlijk nooit meer vrij mogen komen. Ze zouden zelf veroordeeld moeten worden omdat ze de maatschappij onveiliger maken door voor daders op te komen. Veel tijd schenken ze niet aan de mensen waar ze voor door het vuur zouden moeten...Lees verder→

  Als journalist dien je afstand te bewaren. Altijd. Maar soms is dat niet zo makkelijk. Ik was ooit vlak voor een rechtszaak in gesprek met slachtoffers van een gewapende overval. Hier was geen twijfel mogelijk. Ze waren zeer hard getroffen. Doodsangst, geen zin meer in het leven, niet meer kunnen werken. Het was geen prettig...Lees verder→

  Er zijn mensen die beweren dat de politie in Groningen de regionale pers heeft gebruikt in de strijd tegen de vermeende pyromaan Johnny B. Het zijn mensen die het strafdossier van haver tot gort kennen. Ze hebben letterlijk recht van spreken. Mijn collega Rob Zijlstra heeft hier in de krant een interessante passage over opgenomen. Hij...Lees verder→