Complotadvocate Henriëtte Nakad-Weststrate mag van de tuchtrechter geen rechtsbijstand meer verlenen in jeugdzorgzaken. Het ‘beroepsverbod’ voor onbepaalde tijd is een zeer ingrijpende maatregel, maar Nakad heeft er ironisch genoeg met haar eigen gebrekkige verdediging zelf een aandeel in.
Het was op 23 maart tijdens de tuchtzaak tegen de door complotten bevangen raadsvrouw een opvallend incident. De tuchtraad had – kennelijk per ongeluk – een standaard antwoordmail (soort nieuwsbrief) over de zaak Nakad gekregen, waaruit bleek dat er bewust een grote mailcampagne was opgezet om de Raad van Discipline te beïnvloeden.
Dat bleek het gevolg van een door Nakad ondersteunde actie, waarbij een al ingevulde lap tekst met een simpele druk op de knop verzonden kon worden naar de raad. Handig voor boze ouders, niet zo handig als je bedenkt dat de tuchtraad zich nu juist moest buigen over de manier waarop Nakad haar grenzeloze strijd tegen de instanties vorm wenst te geven.
Complotdenker
Voor de lezers die de casus Nakad niet op het netvlies hebben staan; volgens de deken functioneert de raadsvrouw onder meer niet omdat zij ‘onvoldoende professionele distantie’ bewaart tot haar cliënten.
‘Daarbij lijkt sprake te zijn van een tunnelvisie en een zekere mate van complotdenken’. De deken verwees daarbij onder meer naar filmpjes op YouTube. In één van die filmpjes stelt Nakad dat er ‘mogelijke pedofielen’ zitten in de regering en het parlement die het systeem van jeugdzorg ‘infiltreren’.
QAnon
Dat Nakad bevangen is door complotdenken is duidelijk. Eerder was ze kort lijsttrekker van de dubieuze en door een PGB-fraudeur geleide Partij voor de Kinderbelangen, samen met de volledig doorgeslagen complotwappie, QAnon-fan en ex-voetbalinternational Bryan Roy.
De raadsvrouw beschuldigt in het wilde weg journalisten en ‘aan Den Haag gelieerde’ collega’s ervan in innige samenwerking haar pootje te willen lichten en zelfs geobsedeerd te zijn door pedofilie. Bovendien stelt ze dat minister-president Mark Rutte hoogstpersoonlijk achter de klacht tegen haar zou zitten.
Tijdens de behandeling van de tuchtzaak beschuldigde ze Jeugdzorg van een bijna-fietsongeluk van haar dochter (die simpel op een rotonde moest remmen omdat een onoplettende automobilist haar geen voorrang gaf), waarna ze politiebescherming eiste voor haar gezin, familie én vrienden en daarnaast ook nog eens de Europese Commissie vroeg om klokkenluidersbescherming.
De beschuldigingen van Nakad zijn talrijk. Zo stelde ze onomwonden dat Jeugdzorg ‘verkeerde vrienden’ op jongeren afstuurt om ze zo in het systeem te kunnen houden, kinderen foltert en seksueel misbruikt en ze aan medische experimenten blootstelt. Ze suggereerde zelfs dat de hulpverlening knokploegjes op ouders afstuurt als die dwarsliggen.
Haar paranoia was zelfs zo groot dat ze de aanwezigheid van internationale waarnemers eiste bij haar eigen zaak, omdat de rechtspraak in Nederland wat haar betreft medeschuldig is aan de misstanden en daardoor per definitie niet geschikt om haar te berechten.
Onprofessioneel
Hoe je daar verder ook over denkt, activistisch complotdenken is nog geen reden om een advocate die zich (na twintig jaar afwezigheid) op jeugdzorgzaken heeft gestort (sinds begin 2020) uit het ambt te stoten. Daar is meer voor nodig. Het tuchtrecht moet beoordelen of een advocaat zijn of haar praktijk goed uit kan oefenen. Of ze in staat is om op een professionele en effectieve wijze haar klanten bij te staan.
En daar komt opvallend genoeg het aandeel van Nakad zelf om de hoek kijken. De raadsvrouw probeerde zich namelijk te verdedigen tegen de bezwaren van de deken, maar bewees door haar klungelige verweren ongelukkig genoeg juist dat ze als advocate ongeschikt is.
Beslissing
De raad erkent ten eerste terecht dat Nakad het recht heeft om activistisch bezig te zijn, maar stelt dat de tuchtklacht daar helemaal niet over gaat. Er moet immers een oordeel gegeven worden over haar functioneren als advocaat.
Uit het dossier en hetgeen op de zittingen van de raad is besproken blijkt dat verweerster de mening van haar cliënten en andere belanghebbenden over jeugdzorg volledig tot de hare heeft gemaakt en dat zij geen, in ieder geval onvoldoende, professionele distantie bewaart tot haar cliënten. Verder interpreteert verweerster feiten, beslissingen en gebeurtenissen enkel in het licht, ‘door de bril’, van haar vaststaande oordeel over jeugdzorg (als een instantie die uit commerciële overwegingen is gericht op het zo lang mogelijk voortzetten van pleegzorg) en de rechterlijke macht en handelt zij daar ook naar. Hierdoor is sprake van tunnelvisie die een onafhankelijke oordeelsvorming en opstelling belemmert en botst met de kernwaarde onafhankelijkheid
Beschuldigingen
De raad zoomt vervolgens in op de manier waarop Nakad in haar strijd te werk gaat en stelt vast dat de raadsvrouw ‘veel praat in algemene betogen en grote woorden gebruikt, zoals institutioneel jeugdzorggeweld, bedreiging en intimidatie, bedrog, ontvoering, gijzeling en foltering..ze laat echter na deze ernstige beschuldigingen met concrete feiten en gegevens te onderbouwen’
De raad concludeert dus dat Nakad niet met een professionele, open blik en met oog voor alle betrokken belangen jeugdzorg-gerelateerde zaken kan behandelen en verwijst daarbij onder meer naar twee kansloze wrakingsverzoeken uit het recente verleden, ‘waaruit blijkt dat ze het fundamentele recht op hoor en wederhoor miskent’.
Door dit soort kansloze rechtsmiddelen en verzoeken in te zetten en die met grote (ook hier vaak weer: algemene) woorden voor het voetlicht te brengen, wekt verweerster naar het oordeel van de raad bovendien valse hoop bij haar cliënten
Kennis
Maar dat is nog niet alles. Tijdens de tuchtrechtzaak verklaarde Nakad niet lid te zijn van een specialisatievereniging, geen specialisatieopleiding of cursus jeugdrecht te hebben gedaan en ook niet aan intervisie doet met advocaten die werkzaam zijn op het gebied van jeugdzorg (dit is een verplichting).
Bovendien vertelde ze tussen neus en lippen door dat ze niet staat ingeschreven bij de Raad voor Rechtsbijstand voor jeugdzorgzaken. Best vervelend, want daardoor hebben armlastige ouders buiten hun schuld om geen recht op gefinancierde rechtsbijstand als ze Nakad in de arm nemen.
Zij heeft op zitting verklaard dat zij autodidact is. Ook dit getuigt niet van een professionele, open houding.
Ook hier stopt het oordeel niet. De raad wijst Nakad namelijk fijntjes op haar eigen verklaring tijdens de zitting dat ze binnen het huidige systeem geen rol meer voor zichzelf ziet als traditionele advocaat.
En tenslotte deze dodelijke constatering:
De conclusie uit het voorgaande is dat het (primaire) verzoek van de deken zal worden toegewezen. Hoewel de raad zich afvraagt of verweerster op andere rechtsgebieden wel in staat is tot een behoorlijke praktijkuitoefening, mede gezien de wijze waarop verweerster in deze procedure is opgetreden en de stukken die verweerster in het kader van deze procedure aan de raad heeft overgelegd, biedt het dossier daarvoor onvoldoende aanknopingspunten. Daarom zal niet worden overgegaan tot schorsing in de praktijkuitoefening
Samenvatting
Dat zijn een hoop woorden en een boel citaten, dus laat ik het samenvatten. We hebben het hier over een advocate die wordt verweten weggezonken te zijn in een moeras van complotten, die door haar activisme niet meer helder ziet wat haar rol is, haar klanten valse hoop geeft en niet in staat is om professionele bijstand te verlenen.
Met andere woorden: door haar rotsvaste, maar onbewezen en verregaande overtuigingen over alomvattende corruptie en misstanden ziet ze de individuele zaken en daaraan gekoppelde belangen niet meer voor wat ze zijn en jut ze ouders op een kansloze strijd aan te gaan die niet in het belang is van de kinderen.
Voorbeeld
Mocht u daar een voorbeeld bij wensen, lees dan even dit vonnis in een zaak van Nakad. Het gaat om de zorg over een sterk achtergebleven (en op een gegeven moment door de ouders ontvoerd) autistisch kind. De rechtbank verzucht in de uitspraak:
De rechtbank betreurt het overigens dat de advocaat en de ouders er telkens voor kiezen het conflict te zoeken op basis van ongefundeerde beschuldigingen en verdachtmakingen richting de GI, de Raad en andere instanties in plaats van, in het belang van [minderjarige], de samenwerking aan te gaan.
En wat doet die advocate in haar eigen verweer tegen een zware tuchtklacht?
Ze zorgt als medeverantwoordelijke voor een activistisch automatisch mailbombardement van boze ouders aan de raad, verwerkt complotten in haar pleidooi, spreekt boze demonstranten vlak buiten de rechtbank strijdbaar via een microfoon toe, geeft zelf aan dat ze als advocaat niet geschikt is binnen het huidige systeem en geeft toe dat ze geen erkende scholing heeft genoten op het gebied waar ze werkzaam is.
Daarnaast diende ze om tijd te rekken een gebrekkig wrakingsverzoek in tegen de tuchtraad, terwijl ze al eerder kritiek kreeg vanwege een kansloze wraking.
Zelden zal een tuchtrechtorgaan zo geholpen zijn in het oordeel door de advocaat die zich er effectief tegen zou moeten verdedigen.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.