Ik was helemaal niet van plan om een stuk te schrijven over de veroordeelde en gevallen heldin van kwetsbare kinderen Yvonne Brinkerink, maar deze week kondigde ze omstandig op sociale media aan aangifte tegen mij te doen. De wereld moest kennelijk weten dat ik mij schuldig maak aan ‘laster, smaad, doxing en gaslighting’. Een wel heel brisante omkering van de feiten en ook een goed voorbeeld van hoe ver rancuneuze activisten gaan.
De kans is groot dat u helemaal niet weet wie Brinkerink is. Ik heb als journalist ook alleen zijdelings over haar geschreven. Een introductie.
Yvonne Brinkerink werd ooit door media in Nederland op een voetstuk geplaatst. Als koene strijdster kwam ze op voor kwetsbare kinderen ‘die overal buiten de boot vallen’. Ze richtte de stichting ‘Vrienden van Tom’ op, vernoemd naar haar autistische zoon en verleende zorg aan 148 gezinnen met kinderen met een gedragsstoornis.
Meerdere interviews haalden de landelijke media en Brinkerink ging zelfs in het programma ‘Blootgewoon’ van de KRO uit de kleren om geld in te zamelen voor een naaktkalender. Ook werd ze genomineerd voor de titel ‘De Helpende Hollander’.
Arrestatie
De grote kindervriendin verdween op 12 april 2013 echter uit het felle licht van het podium toen ze werd gearresteerd op verdenking van het misbruiken van bijna driekwart miljoen euro aan PGB-gelden voor kwetsbare kinderen.
Volgens het Openbaar Ministerie had ze het voornamelijk gebruikt voor luxe vakanties en een gokverslaving. Wat op zich al opvallend was, omdat Brinkerink zelf een bescheiden uitkering van de Staat ontving. Tijdens de verhoren bekende Brinkerink letterlijk de fraude.
Vervalsing
Dat ging geraffineerd ook, als Brinkerink het vermoeden had dat er geld overbleef uit een PGB-budget, benaderde ze de ouders met het voorstel om dat aan haar over te maken en vervolgens onder elkaar te verdelen.
De ouders kregen dan van haar de helft terug, de andere helft hield ze zelf.
Om niet tegen de lamp te lopen vervalste Brinkerink daarvoor op grote schaal facturen en verantwoordingsformulieren. Er moest immers op papier staan dat er wel zorg was verleend aan kwetsbare kinderen, ook al was dat helemaal niet zo.
De toon in de media veranderde. Trouw schreef dat Brinkerink ‘geen bevlogen vrouw bleek die begaan is met het lot van gedragsgestoorde kinderen, maar vooral oog heeft voor de geneugten van het leven, met name aan de Turkse stranden’.
Veroordeling
Bijna precies een jaar na haar arrestatie werd ze door de rechtbank veroordeeld tot een celstraf van twintig maanden, waarvan vier maanden voorwaardelijk.
Haar partner Ramon B. werd voor zijn aandeel veroordeeld tot een werkstraf van 200 uur. Volgens de rechter was vast komen te staan dat Brinkerink bijna 700.000 euro achterover had gedrukt. In het vonnis valt te lezen dat uit haar eigen bankafschriften volgt dat er voor maar liefst 570.086 euro was overgemaakt naar online goksites.
‘Dit alles neemt de rechtbank verdachte bijzonder kwalijk. Te meer nu verdachte voor haar gedrag niet zelf de volle verantwoordelijkheid neemt, maar dit afschuift op anderen…evident is dat het opstellen van valse documenten niet is toegestaan en dat evenmin is toegestaan dat PGB wordt aangewend voor gokken en andere privé-uitgaven’
Het ontlopen van verantwoordelijkheid was zaaksofficier van justitie Eline Vermaseren ook al opgevallen.
‘Ze kon elke keer het verhaal net zo’n draai geven dat het net leek alsof ze er zelf heel goed uit sprong. Ze zette zichzelf zo neer als een weldoener die haar hele leven had gewijd aan de zorg voor kinderen. En ik geloof ook wel dat ze aanvankelijk zo erin is gestapt, maar toen ze kansen zag om te frauderen heeft ze die maximaal gebruikt’
Volgens de officier leefde Brinkerink ‘in een eigen werkelijkheid‘.
Ouders
Niet alleen Brinkerink kwam in de problemen. Ook kwetsbare ouders, die haar in goed vertrouwen hadden ingeschakeld om PGB te regelen, werden in ongeveer vijftig rechtszaken bestraft met onder meer taakstraffen of een boete.
En erger: sommige ouders werden uitgesloten van het verdere recht op PGB en moesten alles wat ze ooit kregen terugbetalen. In een van de schrijnende gevallen verloren ouders voor het betalen van slechts 2400 euro aan Brinkerink voor maar liefst 5 jaren aan PGB. Bovendien werden ze gedwongen om 90.000 euro terug te betalen.
In vijftig gevallen hadden ouders door toedoen van Brinkerink gefraudeerd met bedragen tot maximaal 60.000 euro. Tijdens de zittingen bij het OM bleek dat velen van hen boos waren. Ze gaven aan dat ze er door Brinkerink ‘in geluisd’ waren. Het was immers Brinkerink die zei dat het allemaal mocht en in orde was. Ook civiel volgden er veroordelingen.
Brinkerink zelf ging niet in hoger beroep, maar liet haar advocaat wel bezwaar aantekenen tegen het schadebedrag. De raadsvrouw becijferde het gestolen totaalbedrag uiteindelijk op netto een kwart miljoen euro.
In een latere aparte procedure over de ontnemingsvordering kwam de rechtbank volgens Brinkerink zelf uiteindelijk tot een bedrag van 350.000 euro.
Schaamte
De meeste mensen die worden veroordeeld voor het achteroverdrukken van gelden voor kwetsbare kinderen, zullen uit schaamte proberen om hun leven te beteren. Door hard te werken om het geld terug te betalen bijvoorbeeld.
Maar niet Yvonne Brinkerink.
De vrouw vertrok in 2015 met de staart tussen de benen naar Turkije, zonder een cent terugbetaald te hebben. Zelf noemde ze het op Facebook meerdere malen ‘onderduiken’ en had ze haar veroordeling te danken aan het door haar zelf bedachte gegeven dat ze ‘klokkenluider’ was.
Of zoals ze het zelf een omschreef:
‘Als ik mijn mond had gehouden was ik nu miljonair en leefde ik als God in Frankrijk’
Onzichtbaar
Ondanks een internationale signalering is ze nooit meer definitief teruggekeerd naar Nederland. Brinkerink maakte zelfs met advocate Nakad (inmiddels uitgeschreven als advocaat omdat ze geen jeugdzorgzaken meer mocht doen van de tuchtrechter) onder de noemer Onzichtbaar Anders (opgericht in 2011 en met hetzelfde vestigingsadres als de Partij voor de Kinderbelangen) plannen om Nederlandse gezinnen van wie een kind door de rechter uit huis zou worden geplaatst, naar het buitenland te helpen.
Stelt u het zich eens even voor: kinderen die in een gezin niet veilig zijn, worden even door activisten naar het buitenland gebracht. Zodat ze binnen het gezin onveilig kunnen blijven.
Belasteren
Veilig vanuit Turkije is Brinkerink alweer heel wat jaartjes in staat om Jan en Alleman te belagen en te belasteren. Ze klaagde op 11 november 2021 de Staat aan bij het International Criminal Court wegens ‘mensenrechtenschendingen, vrijheidsberoving en geestelijke marteling’ en deed aangifte tegen de officier van justitie die haar zaak behandelde. Ook diende ze een herzieningsverzoek in van haar strafzaak bij de Hoge Raad.
In het emotioneel opgesteld verzoek vol complotgedachten sprak Brinkerink van een ‘politiek showproces gestoeld op bedrog’.
Het zal u niet verbazen dat al haar klachten werden afgewezen. De Hoge Raad zag geen aanleiding om te veronderstellen dat het recht niet goed was toegepast en wees haar herzieningsverzoek af.
Donaties
Met grote regelmaat startte ze bovendien donatie-acties omdat er weer eens iemand ziek was. Zelf werd ze in haar leven op wonderbaarlijke wijze getroffen door een tsunami aan rampspoed, waarvoor ze haar volgelingen om hulp vroeg. Vertaling: geld.
Zo leed ze achtereenvolgens aan ‘recidiverende’ kanker, paniekaanvallen, spasmes, hartproblemen, de ziekte van Lyme, reuma, gewrichtspijn, nierfalen, suikerziekte, CPTSS, PTSS, astma, COPD en rugproblemen en was ze in 2021 tot overmaat van ramp ook nog eens ‘resistent voor antibiotica’.
Opvallend, want op dit moment beweert Brinkerink dat ze dagelijks een infuus nodig heeft met….antibiotica.
Ook haar kinderen werden ingezet. Zo vroeg ze 20.000 euro voor haar ‘ernstig zieke dochter’, die ‘vrijwel niets’ meer zou kunnen, maar getuige haar eigen Instagram volop genoot van het leven, onder meer door parachute te springen, terrasjes te pakken en een rondreis te maken door meerdere Europese landen.
Toen Brinkerink op Twitter kritiek kreeg op deze wel heel schaamteloze doneeractie, stopte ze die actie schielijk. Ook voor de door Brinkerink ooit zelf opgerichte Partij voor de Kinderbelangen werd er in 2020 hard op de donatiebel gedrukt. Er kwam ruim 10.000 euro binnen, maar de partij heeft nooit aan de verkiezingen meegedaan en werd door de Kiesraad geschrapt omdat er geen geldige kandidatenlijst in was geleverd.
Het is gissen naar waar het geld is gebleven.
Martelaarschap
Goedgelovige aanhangers die kennelijk oprecht denken dat Brinkerink opkomt voor de belangen van kinderen houden haar financieel op de been. Ze geloven in haar zelf aangenomen martelaarschap. Niets is de schuld van Yvonne, het ligt allemaal aan de rechtspraak, het Openbaar Ministerie, Jeugdzorg en de pers natuurlijk.
De rechtbank had het wat dat betreft goed gezien. Brinkerink neemt geen enkele verantwoordelijkheid en schuift alles af op anderen.
Zo ook bij mij.
Pedoseksueel
Toen ik zoals gezegd zijdelings over haar schreef (omdat ze ineens naast doorgedraaide complotwap en QAnon-aanhanger Bryan Roy en complotadvocate Nakad opdook bij de Partij voor de Kinderbelangen) beet de vrouw onder meer op Twitter en Facebook volstrekt ongeremd van zich af.
Ik zou van hogerhand worden aangestuurd (mijn donatiemodellen zijn slechts ‘een extra zakcentje’), pedofilie verheerlijken, ‘pedoseksueel fan’ zijn, een ‘smeerlap’, een ‘pedoseksueel columnist’, een ‘overheidstrol’ en door de Staat ingehuurd om complotdenkers kapot te schrijven. Ooit schreef ze letterlijk:
‘Mensen zoals jij vechten als hyena’s om de trein naar Auschwitz vol te krijgen’
Brinkerink krijgt het zelfs voor elkaar om gepubliceerde rechtbankverslagen van mij over seksueel kindermisbruik te beschouwen als het verheerlijken van pedofilie.
Minderjarig
Op haar eigen website plaatste ze bovendien een volledig uit de dikke duim verzonnen verhaal dat ik uit de rechtbank in Groningen verbannen zou zijn omdat ik het naast mijn huwelijk (mind you, ik ben nog nooit getrouwd) met minderjarige meisjes deed.
Op haar eigen site schreef ze dat ik ‘uitschot’ ben en Groningen moest verlaten ‘omdat het natuurlijk niet kan dat een journalist kinderen neukt’.
Want dat is uiteraard wat we in Nederland doen met mensen die zich schuldig maken aan kindermisbruik, die moeten de rechtbank in een bepaalde stad verlaten.
U heeft vast wel van die strafmodaliteit gehoord.
Beloning
Verwijten van kindermisbruik doen het altijd goed bij de goegemeente. Je kunt je er namelijk niet tegen verdedigen. Hoe bewijs je immers wat je niet hebt gedaan? Nog niet zo heel lang geleden bood ik daarom maar een beloning aan van 25.000 euro voor eenieder die van de rechtspraak of mijn toenmalige opdrachtgevers of wie dan ook een verklaring zou krijgen dat dit verhaal ook maar enigszins in de verte klopt.
Het zal u niet verbazen dat de beloning nooit is uitgekeerd. Het verhaal is namelijk totale kolder. Ik ben nog nooit van welke rechtbank of vanuit welke stad dan ook verbannen en werk tot op de dag van vandaag onafgebroken in rechtbanken door het hele land, ook in Groningen.
Schaamteloos
Ik geloof zelf geen moment dat Brinkerink daadwerkelijk aangifte gaat doen, maar het is natuurlijk van een ongekende schaamteloosheid om uberhaupt aan te kondigen dat je aangifte gaat doen van laster, als je zelf zo overduidelijk en bij herhaling walgelijke lasterverhalen in elkaar draait.
Alleen maar omdat je het niet kan verkroppen dat rechtbankverslaggevers schrijven over een veroordeling en dat ze online reageren als iemand ernstige lasterverhalen rondpompt.
Dossier
Zelf heb ik er nooit over nagedacht om aangifte te doen tegen Brinkerink. Wat onzin is, moet immers onzin blijven en mevrouw houdt zich al jaren schuil in Turkije.
Maar als Brinkerink meent dat ze mij in rechte moet betrekken en de politie mij onverhoopt toch aan een verhoor zou onderwerpen, dan heb ik de volledige bereidheid om mijn dossier over haar bij de politie in te leveren.
Dan zullen we eens laten toetsen wat echte laster is.
Dit verhaal is voor publicatie integraal voorgelegd aan Brinkerink en op enkele kleine punten aangepast. Brinkerink heeft de geschetste gang van zaken niet kunnen weerleggen of weersproken. Ze gaf wel aan dat ik niet ethisch handelde. Op mijn stelling dat ik het niet ethisch vind om iemand ten onrechte te beschuldigen van kindermisbruik kwam geen reactie. Na publicatie van dit verhaal kwamen meerdere mensen naar voren die mij vertellen dat ze door Brinkerink zijn benadeeld. Wellicht iets voor een vervolg.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.