Open brief aan een bedreiger

Het is zaterdagmiddag als ik mijn Facebook open. Achter mij zitten mijn kinderen vastgeplakt aan hun beeldschermen. Via Messenger verschijnt een man die er stevig in gaat. Al snel regent het onheilspellende berichten. Voor die man is deze open brief.

Je monoloog begint met een audio-bestandje. In onvervalst Twents krijg ik te horen dat het een keer tijd wordt dat ik ophoud met ‘al die smerige leugens op mijn kutsite’. Je sluit af met de mededeling dat je hoopt dat ik ‘de kankercorona’ er bij krijg. Ik wist niet dat die ziekte bestond, maar wellicht heb je een medische opleiding gehad en weet je meer dan ik. Dat kan.

Na het ingesproken berichtje volgt een geschreven mededeling. Dat er ‘maar 14 coronadoden zijn’ en dat ik een ‘kut-mongool’ ben.

Ik reageer pas veel later door simpel te zeggen dat het niet klopt dat er maar veertien coronadoden zijn. Je monoloog wordt er dan niet beter op. Opnieuw verschijnt een geluidsbestandje. Je wil mij graag ontmoeten en sluit af met de term ‘teringlijer’, waardoor ik het idee heb dat je niet even uit menselijke interesse een bakkie wenst te komen doen.

In het volgende bestandje hoor ik je op sarrende toon zeggen dat ik alvast maar de politie moet bellen en dat je wel achter mijn adres komt. Je sluit treiterend af met: ‘Kalm maar, jochie. Tot heel gauw’. In een tekstberichtje volgt nog: ‘geen woorden maar daden’.

Ik bekijk je Facebook-profiel een zie een man met een duidelijke voorliefde voor tatoeages en motorfietsen. Om je profielfoto staat een tekst met een hartje, om je voorliefde voor Nederland kenbaar te maken, mogelijk gemaakt door de extreemrechtse actiegroep Voorpost. Ik zie je aanbeveling voor een pizzeria in het oosten van het land. En een mededeling dat je in een kroeg in diezelfde omgeving fijn dronken kunt worden (maar dan in andere bewoordingen). Je houdt vol liefde de hand van je vriendin vast.

Beste bedreiger,

Ik ben zelden tot nooit onder de indruk van mensen die veilig achter hun laptop een ander proberen te intimideren. Je bent de eerste niet en je zult de laatste ook niet zijn. Je hoort bij een reeks mensen die mij ooit te verstaan hebben gegeven dat ze graag met mij af willen spreken. Voor een stevig gesprek of gewoon om mij het licht uit de ogen te slaan. Bij de mensen die er naar eigen zeggen wel ‘een flinke celstraf’ voor over hebben om mij ‘te zien lijden’.

Tot op heden is er nooit iemand verschenen. De veiligheid van de digitale wereld blijkt toch vrijwel altijd even net wat anders dan de buitenwereld, waar acties gevolgen en consequenties hebben.

Baksteen

Maar ik ben ook niet naïef. Zeker niet omdat er vorig jaar een baksteen door de ruit vloog van mijn woning. Met op mijn deur een briefje dat ik moest stoppen met mijn sociale media omdat ‘we anders terug zullen komen’.

Ik zal je vertellen wat er sinds die tijd aan de hand is. Een deel van mijn veiligheid thuis is weg. Er hangt een duur camerasysteem aan de gevel, als er geluid is buiten of als wij een melding krijgen van een van de camera’s, dan zijn wij hier op onze hoede. Onze mobiele telefoons zijn gekoppeld aan de meldkamer van de politie. Als wij bellen, dan wordt er op gepaste wijze gereageerd.

De politie houdt toezicht op onze woning. Als er naast ons huis een scooter in de brand wordt gestoken, belt de politie meteen bij ons aan en opperen ze de mogelijkheid dat het iets te maken zou kunnen hebben met de speciale melding in de politiesystemen die er sinds de baksteen op ons huis rust.

Onveiligheid

Ik ben niet bang en dat zal ik ook niet worden. Maar met je berichten draag je wel bij aan onze onveiligheid. Want wij weten helemaal niet wie je bent en wat je wil. Was je die keer gewoon dronken en moest je je frustratie over je eigen leven gewoon even bij mij kwijt? Dat kan natuurlijk. Het zou kunnen verklaren waarom je Facebook-account een dag later ineens helemaal op zwart ging.

Maar wij hebben niet meer de luxe om dit niet serieus te nemen. Wij weten niet waar jij toe in staat bent. Wie de ‘we’ zijn die volgens jou wel even langs zullen komen. En dus melden wij dit soort intimiderend gedrag bij de politie (geheel volgens afspraak), dat kan tegenwoordig prima online. En dus nemen wij de telefoon op als de politie meteen na de melding belt om te vragen wat er aan de hand is.

Maakt mij dit angstig? Nee. Maar het zorgt wel weer voor enige onrust. Voor gedoe. Voor het gevoel dat je nooit weet of iemand zich gewoon als een idioot gedraagt of de daad wellicht ooit bij het woord voegt.

Ik weet niet of je deze open brief leest, maar gezien je teksten hou je mijn ‘kutsite’ goed in de gaten. Misschien denk je wel: wat een moeite voor mij. Waarom een hele open brief schrijven? Nou, beste man, omdat je onderdeel bent van een (gelukkig kleine) groep van mensen die het nodig acht om een poging te doen om mijn gevoel van veiligheid aan te tasten. Vaak omdat ze het niet eens zijn met wat ik schrijf, niet willen begrijpen wat ik zeg of gewoon niet de vaardigheid en kennis hebben om het te begrijpen.

En ik wil dat je weet dat ik nooit zal zwichten voor intimiderend gedrag. Ik blijf schrijven wat ik wil schrijven. Daar ga jij helemaal niets aan veranderen. Niet met bedreigende taal en niet met de dreiging van een bezoekje aan mijn adres. Het wapen van de intimidatie is slechts een bot instrument. Een losse flodder.

Wellicht vraag je je af waarom ik je naam niet heb genoemd in dit verhaal. Want ik weet inmiddels heel goed hoe je heet en wie je bent. Ik noem je niet omdat de pen scherper is dan het zwaard. En ik wel de beschaving heb om op een volwassen manier om te gaan met mensen die wat moeite hebben met basale omgangsvormen.

Beste man, tot slot:

Je bent niet origineel. Je hebt je best niet gedaan om mij te overtuigen van je grote gelijk. Je hebt louter op een zeer onvolwassen manier  je ongeremde frustraties naar buiten gebracht en daarmee anderen tijdelijk opgezadeld met je eigen probleem.

Gefeliciteerd.

Waardeer dit artikel!!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt me ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.

Mijn gekozen donatie € -
Delen