Ik was vijftien en zij waren ouder. En met zijn tweeën. Ik zou wat hebben gezegd. Zij spraken via hun handen. En hun voeten. Gewoon. Midden op straat. Klap voor mijn kop. Val op de grond. Mensen fietsten voorbij. Harde schop. Zij keken niet om. Toen het voorbij was, stapte ik wankel op mijn fiets...Lees verder→

  Mensen geven lezingen. Toespraken. Ze vertellen verhalen die soms tot nadenken stemmen. Op vrijdag 7 oktober 2010 begon een spreker in Norgerhaven zijn verhaal met een bijzonder citaat.  ‘..bij den nadenkenden menschenvriend is dikwijls met weemoed opgemerkt, hoe jammerlijk het is  gesteld met den zedelijken toestand dier ongelukkigen, welke, wegens gepleegde misdrijven, tot eene gevangenisstraf van een of...Lees verder→

  Rechters zijn soms net opvoeders. Ze vertellen ons vanuit de rechtszalen in Nederland dagelijks hoe we ons moeten gedragen. Maar wat als hun norm niet langer de onze is? Dit verhaal gaat over de ideale werkelijkheid van rechters tegenover de banale werkelijkheid van alledag. Wie nog denkt dat rechters in Nederland strikt theoretisch en afstandelijk oordelen over schuld en strafmaat, vergist...Lees verder→

  Er gaan links en rechts stemmen op om belediging uit het strafrecht te halen. Daar moeten mensen in deze moderne tijd maar tegen kunnen. Vrijheid van meningsuiting is niet voor mietjes. Johan is een man van middelbare leeftijd. Als hij gaat stappen, spuugt hij er niet in. Biertje of zeven. Tien. Moet kunnen. Als...Lees verder→

  In een tbs-kliniek zitten moordenaars. Overvallers en verkrachters. En misschien binnenkort een verliefde koppige aardappelboer uit Groningen. Dat zit zo. Pieter is landbouwer. In het noorden van het land. Als de dijk breekt, staan zijn aardappels in de Waddenzee. Hij staat alleen in het leven. En dat wil hij niet. Pieter wil trouwen. En...Lees verder→