Een volkstribunaal voor onbeschermde journalisten

Het is in de echoput van de sociale media weer hip om namen en woonadressen van journalisten en politici te publiceren. Al dan niet vergezeld van stevige bedreigingen of de wens om ze te berechten in een volkstribunaal. De ‘vereniging’ van coronawappies en militante boeren is er maar druk mee. En de politie kijkt vooralsnog zwijgend toe. 

Dit is een verhaal over intimidatie door gestoorde gekken. Maar ook een stuk over de onwil en onwetendheid bij politie en het Openbaar Ministerie als het gaat om de bescherming van journalisten. Ik heb daar lang over gezwegen en veel geduld betracht, maar het moet maar eens gezegd.

Hier volgen nog meer verhalen over, want ik ben nog lang niet klaar.

Op woensdag 21 oktober plaatst een psycholoog/therapeut op Twitter een lijst met namen. Van onder meer politici, journalisten en virologen. Volgens de danig van het pad geraakte zielenknijpster moet ook ene Chris Klomp berecht worden. Het is niet meteen duidelijk waar ik van word verdacht, maar een anonieme tweep is niet te beroerd om de aanklacht wat te verduidelijken.

‘Aanzetten tot moord’.

Juist ja.

Kennelijk ben ik verantwoordelijk voor bijkans al het leed in de wereld én moordpartijen omdat ik volgens de wappies het coronabeleid van het kabinet zou ‘steunen’. En dat zorgt dan uiteraard weer voor moorden in Nederland. Bent u er nog?

Allemaal onschuldig natuurlijk. Gekkies op Twitter. Negeren.

Woonadressen

Maar is dat wel zo? Ondertussen gaan woonadressen van journalisten en politici rond in dubieuze verzetsgroepen (die vaak in Brabant of Friesland zitten) en in een Appgroep genaamd Klets van – naar eigen zeggen – Farmers Defence Force. De tekst onder de langs lijst met woonadressen is als volgt:

‘Altijd intressant. Bij onrecht weet je bij wie je zou kunnen zijn’.

Als ik het goed begrijp is het kennelijk relevant en noodzakelijk om beleidsmakers en journalisten thuis op te zoeken als iets je niet zint. Een beetje zoals dierenrechtenactivisten alle recht hebben om stallen en woonhuizen van boeren te mogen bezetten als hen iets niet zint, zeg maar.

De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) waarschuwde zeer recent voor extreme elementen binnen de ‘coronaverzets’-groepen.

In de ‘brede, gemêleerde activistische bovenlaag’ van de groep mensen die zich tegen het coronabeleid keert bevindt zich een ‘radicale onderstroom met extremistische gedragingen’ zoals het belagen van politici en journalisten en het intimideren van politiemensen.

Je zou best kunnen betogen dat de politie alert moet zijn als woonadressen worden gedeeld binnen groepen waar grote zorg over bestaat. Ik leg hier maar even twee reacties neer van mensen die ik binnen het politiekorps benaderde om ze te wijzen op de lijsten:

‘Had hem al eerder gezien en vroeg me af waarom jij op 1 stond’.

‘Alles wat ooit op internet is geplaatst gaat er nooit meer vanaf, dus…tenzij u verhuist zal daar niets aan veranderd kunnen worden’

Juist. Van de politie moet je het hebben. Ga maar verhuizen, jongen. Op mijn vraag of er verder nog iets gedaan wordt aan de lijsten kwam geen antwoord. Niets. Nul. Nada.

En geloof mij; die vraag was bepaald niet gericht aan een gewone wijkagent.

Stuiteren

Zeer recent nog stuiterde de politie (later het Openbaar Ministerie) van pure verontwaardiging uit hun uniform toen bekend werd dat ‘verzetsgroepen’ op zoek waren naar de identiteit van agenten. Er werd binnen het ‘verzet’ zelfs geld voor geboden.

Het OM vond het opvragen van de identiteit in Telegram-groepen buitengewoon zorgelijk en ‘heel ingrijpend’ voor medewerkers. Een verdachte werd snel opgepakt.

Officier van justitie Ernst Pols: ‘In een Telegram-groep om iemands identiteit vragen is op zichzelf niet strafbaar. Als er ook maar iets bij komt wat zo’n verzoek wel strafbaar maakt, zoals een bedreigend element, dan zitten we erbovenop’.

Voorzitter Jan Struijs van de Nederlandse Politiebond: ,,Het is frustrerend. Daarom vind ik dat we moeten kijken hoe we dit op een strafrechtelijke manier kunnen aanpakken.’’

Zinnige teksten, wat mij betreft. Maar ik bespeur hier toch heel licht ietsjes van een dubbele moraal.

Droeftoeters

Al jaren proberen anonieme en niet zo anonieme droeftoeters journalisten en politici ‘uit te schakelen’ door te intimideren, nepnieuws te verspreiden of te dreigen. Alles om de massa te bewegen bepaalde beroepsgroepen verbaal, maar ook steeds vaker fysiek aan te vallen.

Niet zelden wordt het verwijt van kindermisbruik eraan gekoppeld. Ook daarin is de recente opleving  van de aantoonbare flauwekul van QAnon (‘we worden mondiaal geregeerd door een satanische pedo-elite’) niet nieuw.

Ik sta al jaren online in zeer dubieuze kringen ‘bekend’ als kinderverkrachter omdat ik als journalist (onder meer) schrijf over complotdenkers en als rechtbankverslaggever (onder meer) over seksueel misbruik. Als ik over moord schrijf ben ik nooit een moordenaar, als ik een verhaal maak over kindermisbruik ‘vast zelf een pedofiel’.

Tsja.

De al meerdere keren wegens smaadcampagnes veroordeelde complotwappie Micha Kat stelt al vele jaren op internet dat ik als ‘satanische pedo-journalist’ verantwoordelijk ben voor de dood van ‘duizenden verkrachte kinderen’ en dat het bloed van deze kinderen aan mijn handen kleeft.

Kat is naar Ierland gevlucht voor schulden en opgelegde celstraffen van zes maanden en een week wegens smaadschrift (een hoofdredacteur bij voortduring koppelen aan een pedo-netwerk) en doodsbedreigingen aan het adres van een journalist. Hij zit nu vol in de coronawappie-hoek.

DEEP STATE

Deze week is Arjen Lubach bijvoorbeeld bij Kat onderdeel van de SADO PEDO DEEP STATE omdat hij het waagde om een sterk item te maken over complotdenken. Onlangs noemde de voormalige NRC-medewerker viroloog Jaap van Dissel onomwonden een pedofiel en een moordenaar.

Gewoon op YouTube, waar hij ondanks een eerdere lange ban kennelijk weer welkom is.

In 2016 deed ik mijn eerste aangifte tegen Kat. Mede omdat hij een foto van mijn naaste plaatste met schunnige teksten, meerdere malen mijn 06-nummer en mailadressen openbaarde en zeker zestig schuimbekkende video’s over mij publiceerde, waarin ik in meer of mindere mate werd neergezet als een pedofiele geheim agent, in dienst van de deep state om seksueel misbruik van hooggeplaatsten wit te wassen.

Kat had zelfs naar eigen zeggen een ‘giftige riem’ om zijn middel, waarmee hij mij – indien gewenst en geboden – aan kon vallen.

Later stapte ik naar de politie voor een aanvullende aangifte. Met alle bewijzen keurig uitgeprint.

We zijn nu bijna vijf jaar verder. Ik heb nog steeds officieel niets van de aangiftes gehoord en wist alleen via andere kanalen dat er het een en ander is gedaan. Zo kreeg ik tot mijn grote verbazing off the record te horen dat de eerste aangifte geseponeerd was.

Supertof van het Openbaar Ministerie om dat niet te melden, want als je geen kennis hebt van het sepot, kun je dus ook geen artikel 12-procedure starten om alsnog vervolging af te dwingen. Als ik de aanvullende aangifte niet had gedaan, was de zaak gesloten.

Bryan Roy

Recentelijk trok de voormalige Ajax en Oranjespeler Bryan Roy ten strijde tegen mij op Twitter. Ik had hem ooit een wappie genoemd, omdat Roy bij voortduring bizarre complotgedachten online zet.

Nu had hij naar eigen zeggen in zijn dm van iemand iets ‘gehoord’ en stelde in het openbaar dat ik een viespeuk ben omdat ik ‘zomaar’ uit Groningen was vertrokken. De suggestie was kennelijk dat ik was gevlucht vanwege zaken die het daglicht niet kunnen verdragen.

Hij plaatste op Twitter bovendien de tekst: Ik weet waar je woont nu. Via DM. Slapen doen we ’s nachts, alleen jij niet.

Ik begrijp best dat mensen het spoor bijster kunnen raken en heb daar alle begrip voor. Maar leg je probleem niet bij mij neer. Zoek hulp.

Dreigtelefoon

Afgelopen zaterdag kreeg ik een telefoontje van een anonieme beller. ‘Naomi, Groningen. Chris, wegwezen van het internet, anders pakken we je’

Een tekst overigens die mij sterk deed denken aan een dreigbriefje dat ooit op mijn voordeur werd geplakt. Vergezeld van een baksteen door mijn ruit.

Het dreigtelefoontje van zaterdag (inmiddels opgepakt door de recherche) triggerde mij, want een bij velen bekende internettrol verweet mij ooit in een persoonlijk bericht het te hebben ‘aangelegd’ met een minderjarig meisje. Ene Naomi.

De evident valse suggestie is in dit tijdperk helaas meer dan genoeg om mensen op een potentieel gevaarlijke manier in beweging te laten komen. Denk bijvoorbeeld ook aan de hysterische zweefplotter en liefhebber van  het leed van anderen Janet O., die eerder deze dynamiek op mij losliet. Maar het geldt ook voor mainstream-‘publicisten’ die de leugen niet schuwen, zoals Jan Roos, Jan Dijkgraaf en Arthur van Amerongen.

Vijandbeeld

Dat is de dynamiek waarin wij nu dus leven. Mensen die het ergens niet mee eens zijn (of gewoon bang en wanhopig) zoeken een vijand. Goed zichtbare journalisten en politici zijn relatief makkelijk aan te vallen. Een steeds groter wordende morrende en gefrustreerde groep heeft zo een uitlaatklep gevonden en gaat over tot haat en dreiging omdat ze weten dat ze het met argumenten niet gaan redden.

De politici die gewoon naar beste kunnen proberen om iets te doen aan de coronacrisis en de journalisten die er vanuit hun werk over schrijven, worden online een ‘prooi’ voor mensen die zo onzeker zijn over hun eigen bestaan of relevantie, dat ze genoegen scheppen in een poging om anderen op oneigenlijke gronden naar beneden te trekken.

Als we het dan toch over een tribunaal hebben, dan denk ik dat deze mensen uiteindelijk meer te vrezen hebben.

Verantwoording: alle beweringen in dit artikel kunnen worden gestaafd met bewijsmateriaal. Het dreigtelefoontje, aangiftes, de bewoordingen van mensen binnen het politiekorps. Ik stel niet zomaar iets zonder bewijs en bewaar veel.

 

Waardeer dit artikel!!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast per bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.

Mijn gekozen donatie € -
Delen