Onlangs gaf ik aan dat mensen als Pepijn van Houwelingen, Gideon van Meijeren en Raisa Blommestijn zich binnenkort moeten verantwoorden voor de rechter voor bepaalde teksten. In de reacties gaven best veel mensen aan dat het belachelijk is dat je naar de rechter moet voor wat je zegt. Vrije meningsuiting zou immers absoluut zijn. Maar dat is niet zo en daar is een hele goede reden voor.
Ik kwam op het idee voor dit verhaal door een korte conversatie op sociale media met een anoniem account. Het account meende stellig dat iedereen alles moet kunnen zeggen. Toen ik hem vroeg waarom hij eigenlijk anoniem was, vertelde hij dat hij online niet zwartgemaakt wilde worden.
De bijtende ironie ontging hem volledig.
Martelaren
Voor de goede orde: mensen als Pepijn van Houwelingen, Gideon van Meijeren en Raisa Blommestijn doen zich voor als bijzondere en unieke martelaren van het vrije woord, maar ze staan helemaal niet alleen.
Integendeel zelfs.
Letterlijk iedere dag buigen rechters in Nederland zich over burgers die te ver zijn gegaan in wat ze zeggen. Juridisch gezien spreken we dan over de zogenaamde uitingsdelicten. Belediging en bedreiging bijvoorbeeld, maar ook laster, smaad en opruiing.
In 2022 behandelde het Openbaar Ministerie alleen al 7670 strafzaken wegens belediging, opruiing of discriminatie. Dat zijn er ongeveer 25 per dag. Bij bedreiging gaat het nog eens om ruim 20.000 strafzaken.
Als het gaat om belediging zou je nog best een betoog kunnen schrijven dat mensen dat moeten laten gaan. In de praktijk gebeurt dat echter ook. De meeste strafzaken rond belediging concentreren zich rond gezagsdragers. Politieagenten vooral die tijdens hun werk te maken krijgen met een lawine aan scheldpartijen. De reden om hiervoor te vervolgen ligt veelal in de afbreuk aan autoriteit.
De gedachte is dat agenten die in het openbaar uitgescholden worden hun gezag verliezen.
Geweld
Best wel veel mensen menen dus dat je alles moet kunnen zeggen, maar dat de grens zou moeten liggen bij oproepen tot geweld. Dan ga je echter wel erg gemakzuchtig voorbij aan het harde gegeven dat woorden veel meer impact kunnen hebben dan een oproep tot geweld
Bij laster, smaad en opruiing kan de impact op personen, zeker in het huidige online-tijdperk enorm zijn. Door de komst van het internet hebben uitingsdelicten een grote vlucht genomen. Smadelijke teksten en beelden zijn in een oogwenk online gezet en kunnen met een muisklik verder worden verspreid.
Uit een recent onderzoek van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) blijkt dat 15 procent van de Nederlandse bevolking hier inmiddels direct of indirect al ervaring mee heeft. Op scholen is digitaal pesten schering en inslag.
En wat eenmaal online staat, blijft online staan.
Zelfmoord
Eerder schreef ik al een verhaal over hoe een slachtoffer compleet werd afgebroken en zelfs zelfmoord wilde plegen door het verwijt van kindermisbruik. Door de bizarre aantijgingen werd hij volledig buitengesloten door zijn omgeving en stond zijn leven op zijn kop. Voor de mensen die Raisa Blommestijn zo graag willen verdedigen, ook zij staat terecht omdat ze ten onrechte iemand een kleuterneuker heeft genoemd.
Het is een terugkerend thema als het gaat om smaad of laster. Slachtoffers worden enorm in hun vrijheid beperkt als ze te maken krijgen met ernstige verwijten waar ze zich niet tegen kunnen verdedigen. Het bewust zwartmaken van een ander kan op deze manier leiden tot sociale uitsluiting, het verlies van werk, relaties, vriendenkring en zelfs (verbaal) geweld.
Satanisch
Dat werd onlangs ook al duidelijk in de strafzaak tegen complotdenker Huig Plug. Tijdens de inhoudelijke behandeling van de zaak namen een vader en zijn nog jonge dochter het woord omdat ze slachtoffer waren geworden van bizarre verhalen die Plug rond had gestrooid.
De vader zou zijn eigen dochter namelijk op satanische wijze hebben misbruikt en andere kinderen hebben vermoord. Emotioneel vertelde de jonge vrouw dat hier helemaal niets van klopt en dat ze diep geraakt was door de aantijgingen. Ze zou nu moeten genieten van haar studententijd, maar heeft nachtmerries en is in een ‘constante staat van verdriet en paniek door alle roddels’.
De vader vertelde dat er nog steeds complotdenkers zijn die contact zoeken en de verhalen rondpompen. Verhalen die voor altijd online blijven staan. Zijn bedrijf verloor daardoor klanten en inmiddels zit hij werkloos thuis met een burn-out. In zijn woonplaats wordt hij met de nek aangekeken.
De officier van justitie in de zaak omschreef het mooi: ‘Het is een niet te controleren smeulend vuurtje, waarvan je niet weet wanneer het op gaat laaien. Leugens waartegen je je niet kunt verdedigen’
En dat is precies waarom laster en smaad zo ongelooflijk impactvol zijn. Je kunt als rechtspraak de dader afstraffen, maar de gevolgen voor slachtoffers zijn onomkeerbaar en kennen geen einde.
Veenbrand
Dit soort uitingsdelicten vormen een niet te blussen veenbrand, een traag voortwoekerend vuur dat altijd weer op kan laaien. Bij een sollicitatie bijvoorbeeld of bij de zoveelste verwarde complotdenker die weer eens wat aandacht wil en het verhaal opnieuw een slinger geeft.
Ook voor uitlatingen die racistisch zijn, geldt de veenbrand. De gevallen presentatrice Raisa Blommestijn moet zich op 1 augustus melden bij de Meervoudige Kamer, zoals al eerder gezegd voor smaadschrift, maar ook voor groepsbelediging. Ze noemde een groep donkere geweldplegers ‘negroïde primaten’.
Een koppeling dus van ongewenst gedrag aan ras. Oftewel: racisme.
Bijzonder is overigens dat de door Blommestijn verbaal aangevallen groep agressief werd omdat het latere slachtoffer een minderjarige jongen tegen diens wil op de mond had gekust. Een gegeven dat door sommige pedojagers wordt gezien als een reden om zelf geweld toe te passen. Raisa noemt iemand dus afkeurend een kleuterneuker, maar komt wel op voor een man die een jongen beweerdelijk aan heeft gerand.
Haar haat tegen buitenlanders is kennelijk net iets groter dan haar haat tegen ‘pedofielen’. Het kan verkeren.
Onschuld
Natuurlijk speelt Raisa inmiddels de vermoorde onschuld. Maar dat is met recht lachwekkend te noemen. Van Blommestijn is bekend dat ze al jaren geweld koppelt aan ras. Nadat het nieuws bekend werd over haar vervolging, wentelde ze zichzelf in volmaakte onschuld, onder meer door te zeggen dat ze wegens haar ‘politieke mening’ vervolgd gaat worden.
Ongewild zit ze dichter bij de waarheid dan wenselijk is, racisme is inderdaad een politieke mening geworden.
Volgens Blommestijn is de vrije meningsuiting ten grave gedragen nu ze niet meer ‘de waarheid mag spreken’. De waarheid is echter dat Blommestijn helemaal geen inhoudelijke kritiek levert op het walgelijke gedrag van een groep individuen, maar stelselmatig het gedrag van individuen koppelt aan een hele groep, een heel ras zelfs.
Ze doet dit aantoonbaar door bij voortduring te praten over ‘zwart geweld’ bijvoorbeeld. Door afkomst te koppelen aan gedrag, door donkere mensen neer te zetten als apen en vluchtelingen als crimineel.
Naief
Wie denkt dat Raisa met ‘negroïde primaten’ simpel doelt op donkerder gekleurde medemensen is grenzeloos naïef en kijkt weg van het kwaadaardige patroon. Al eerder noemde ze in een uitzending van Ongehoord Nederland willens en wetens donkere mensen denigrerend ‘negers’.
Ik schreef eerder al een uitgebreid verhaal over de laakbare uitspraken die Blommestijn al heeft gedaan.
Veroordeling
Nog niet zo lang geleden werd een man veroordeeld tot een celstraf omdat hij online afbeeldingen plaatste waarin donkere mensen neergezet werden als minderwaardig. Als apen. Mensen die achtergebleven waren in de evolutie en beestachtig gedrag vertoonden.
De rechtbank was zonneklaar, dit was groepsbelediging.
De man had het overigens ook voorzien op Joden. De felle strijders voor de vrije meningsuiting waren echter niet bij de strafzaak aanwezig om hun onvoorwaardelijke steun aan te bieden aan deze man.
Als je ‘donkere mensen’ vervangt door ‘Joden’, dan snapt iedereen ineens wel wat groepsbelediging precies is en waarom we het niet moeten accepteren.
Racisme
Het is niet zo moeilijk om in te zien dat racisme welig tiert in de Nederlandse samenleving. Het wegzetten van groepen als inferieur kan je tegenwoordig zelfs akelig veel zetels opleveren. De vervolging van Blommestijn is dan ook volkomen logisch en terecht, juist omdat racisme – net als laster- werkt als een veenbrand.
Door bij voortduring te benadrukken dat mensen met een bepaald ras of van een bepaalde afkomst minderwaardig zijn, zelfs als beesten kunnen worden gezien, maak je de geesten rijp om deze mensen anders te behandelen. Iets waar Blommestijn zelfs voorstander van is, gezien haar ongebreidelde steun voor haar hartsvriendin Eva Vlaardingerbroek, die letterlijk oproept om over te gaan tot massadeportatie.
Zet mensen weg als beesten en het wordt een stuk makkelijker om ze ook rechten te ontzeggen.
Dat je in Nederland niet alles mag zeggen, heeft niets te maken met politieke correctheid of het laten zwijgen van ‘politieke meningen’. Het heeft te maken met de bescherming van de vrijheden van anderen. Om niet het slachtoffer te worden van kwaadaardige haatcampagnes bijvoorbeeld.
En om niet als groep weggezet te worden als minderwaardig of zelfs beestachtig.
Logica
Achter de wetgeving rond uitingsdelicten zit een ijzeren logica. Een logica die niet mensen de mond wenst te snoeren, maar die mensen ertoe aan moet zetten om het debat op inhoudelijke gronden te voeren, zonder leugens en met sterke en valide argumenten die kunnen leiden tot oplossingen.
Laster, smaad en groepsbelediging: het lost niets op. Sterker: het zet mensen tegen elkaar op. Blommestijn weet dat ook heel goed. Ze deed twee jaar geleden notabene zelf aangifte omdat een hoogleraar haar een schandvlek en een mislukking had genoemd.
‘We hoeven ons niet te laten belasteren, bedreigen of framen’, aldus Blommestijn toen.
Het kan verkeren.
Het staat mensen als Raisa Blommestijn volledig vrij om kritiek te leveren op van alles en nog wat. Ze mag probleemloos verkondigen dat massamigratie ook extra criminaliteit meebrengt. Maar als daarbij grenzen worden overschreden, mensen als groep worden weggezet en de veiligheid en vrijheid van anderen in gevaar komt, komt het strafrecht in beeld.
Hoewel Blommestijn en trawanten daar ongetwijfeld anders over denken, is dat juist om vrijheid voor iedereen te kunnen garanderen.
Wie daar de logica niet van inziet, noemt zichzelf ten onrechte een vrijheidsstrijder. Die mensen kunnen zichzelf beter een vrijheid-louter-voor-mezelfstrijder noemen.
Waardeer dit artikel!!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Je kunt mij ook met een vast p bedrag per maand steunen: klik dan hier. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.