Twitter is een geweldig medium. Het is alleen jammer dat er geen pauze-knop op zit. Vroeger was het simpel. Je had journalisten en die luisterden naar de politie-scanner. Zij kwamen op kleine en grote rampen af. Speurden wat in het rond. Belden keurig met persvoorlichting. Kregen bevestiging voor wat ze al wisten. En de volgende...Lees verder→

  Is het verstandig om tegen een tbs’er te zeggen ‘dat hij er de volgende keer aan zal gaan?’  Die vraag ging woensdagavond enige tijd door mijn hoofd terwijl ik door de gangen liep van de Van Mesdagkliniek in Groningen. Op weg naar de uitgang. Een begeleider van de tbs-kliniek opende beveiligde na beveiligde deur...Lees verder→

  Het ging eigenlijk best goed met Nicolai. Hij was dan wel als kind met zijn ouders uit zijn geboorteland gevlucht, maar eenmaal in Nederland ging hij voortvarend aan de slag. Vanuit het asielzoekerscentrum begon hij aan een opleiding. Hij moest immers wat van zijn leven maken. De opleiding kwam. Maar ging net zo snel...Lees verder→

  Ik heb ooit een kistdienst meegemaakt bij een uitvaartbedrijf in Groningen. Wachten op de dood. Om er vervolgens een kist omheen te leggen. De geharde medewerkers waren wel wat gewend. Maar konden nog altijd slecht tegen de kleinste kistjes. De kinderkisten. De dood van kinderen wensen wij niet te accepteren. Te jong. Niet rechtvaardig. Kan niet. Misschien...Lees verder→

  Soms schrik ik wel eens van het kleine tellertje op mijn eigen weblog. Ruim drieduizend rechtszaken. Ruim drieduizend ellendige verhalen. Over mensen die ontsporen. Omdat het leven ze minder geeft dan ze hadden gedacht. Of hadden gehoopt. Of omdat ze simpel niet de bagage hebben om mee te komen. En dan is de maatschappij hard. Op problemen zitten...Lees verder→