Het kan goed zijn dat de naam Jan Bennink u niets zegt. Maar ik ben tamelijk gefascineerd door deze wat lompe verschijning. Ooit had hij een column in de toch vrij betrouwbare Volkskrant, maar inmiddels is de beste man afgegleden naar een niveau waar zelfs de meest aangeschoten wappie nog om moet grinniken. Sinds enige […]
Categorie archieven: blendleexport
Slachtofferrecht is niet rechtvaardig
De politiek denkt op dit moment na over een wetsvoorstel om slachtoffers in de rechtszaal bijna onbeperkt spreekrecht te geven. Dat klinkt allemaal heel mooi. Maar is eigenlijk niets meer of minder dan een verslechtering van onze rechtstaat.
De dag waarop baby Elizabeth nooit meer misbruikt kon worden
Wat drijft een mens eigenlijk om de meest vreselijke dingen te doen? Je eigen kind te vermoorden bijvoorbeeld? Bij vreselijke misdrijven denken we meteen aan het slechte in de mens. Zonder ook maar een moment stil te staan bij de spoken in iemands hoofd.
Waarom boycot GeenStijl niets met persvrijheid te maken heeft
Shockblog en zelfbenoemd strijder van het vrije woord GeenStijl ligt flink onder vuur. Vrouwelijke journalisten vragen in een groot pamflet in twee landelijke kranten aan adverteerders om hun verantwoordelijkheid te nemen. Ze zijn de ranzige verkrachtingsteksten van reaguurders meer dan zat. De niet verrassende reflex van GeenStijl en enkele apologeten om te wijzen op de persvrijheid is aandoenlijk en bovendien feitelijk onjuist.
Dode hond, drugs, verkrachting, Mossad en een Amsterdams hotel
Toegegeven. Dit is een beetje een rare kop voor een artikel. Maar het gaat wel over wat ik wil vertellen en het past ook wel bij dit ietwat gekkig opgeschreven verhaal. Want hoe is het in godsnaam mogelijk dat een dode Amerikaanse hond, psychedelische drugs, verkrachting en de Mossad uiteindelijk samenkomen in een hotelkamer in Amsterdam?
Terechte vergoeding voor moslimkinderen na missen klassenfoto
Nederland viel weer eens over een uitspraak van de rechter. Hoe was het toch mogelijk dat een school een ‘boete’ kreeg omdat islamitische leerlingen niet op een klassenfoto stonden? Terwijl ze er zelf voor kozen om naar het Offerfeest te gaan? Islamisering!! Waarom seponeren ze niet? De ophef ligt zoals zo vaak weer eens aan de onwil van mensen om te lezen waar het echt over gaat.
‘Een moord? Ik wil mijn pizza!’
Hij is boos. Laaiend. Wat doen die mensen allemaal in godsnaam voor zijn deur? Ga weg! De stoep voor zijn woning is al een uur lang verboden terrein. Slordig gespannen rode politie-linten houden alles tegen wat er niet hoort. Inclusief de pizzakoerier.
Doodbloeden in eenzaamheid
Daar ligt hij dan: Evert, 88 jaar. Op de grond van zijn eigen woning. Vies en dodelijk gewond. Terwijl zijn hoogbejaarde vrouw een poging doet om hun kinderen te bellen, vloeit door een tien centimeter diepe steekwond in zijn borstkas het leven uit zijn vermoeide en afgetakelde lichaam. Dit zou een diep triest verhaal over een gruwelijke doodslag kunnen zijn. Maar het gaat over eenzaamheid en de last van de ouderdom.
Donald Trump en de hypocrisie van het benoemen
Door de zege van Donald Trump is het ineens weer zeer actueel geworden. De nadruk en noodzaak van het grote luisteren naar het onbehagen en het al even kolossaal gewichtige benoemen. Maar hoe pijnlijk hypocriet is deze trend eigenlijk? Zij wij wel zo dol op benoemen en luisteren of alleen als het in ons eigen straatje past?
De trieste ‘erfenis’ van Theo van Gogh
De moord op opiniemaker Theo van Gogh gaat twaalf jaar geleden als een schok door de samenleving. De trieste foto van de dode filmmaker op het fietspad in de Linnaeusstraat in Amsterdam staat helaas bij ons allemaal op het netvlies. Maar wat is er nu nog van over van die collectieve woede?
Strijden tegen digitale haat: YouTube (1)
Wat kun je eigenlijk doen als kwaadwillende zielen je proberen te beschadigen op het internet? Ik zal hier proberen in een serie aan te tonen hoe lastig (maar niet onmogelijk) het is om een online haatcampagne te bestrijden. Wat je allemaal moet doen om de laster van een hinderlijke plaaggeest, die veilig achter zijn toetsenbord de haat predikt, van het internet te halen.
Open brief aan mijn digitale stalker
We kwamen elkaar deze week in de mail weer eens tegen. Ik was je om heel eerlijk te zijn eigenlijk al een beetje vergeten. Maar nu ik je toch weer spreek en zie dat je nog steeds dezelfde tactiek hanteert, wil ik je via deze weg toch nog iets zeggen. Vragen eigenlijk. Lees je mee?