Nederland viel weer eens over een uitspraak van de rechter. Hoe was het toch mogelijk dat een school een ‘boete’ kreeg omdat islamitische leerlingen niet op een klassenfoto stonden? Terwijl ze er zelf voor kozen om naar het Offerfeest te gaan? Islamisering!! Waarom seponeren ze niet? De ophef ligt zoals zo vaak weer eens aan de onwil van mensen om te lezen waar het echt over gaat.
‘Een moord? Ik wil mijn pizza!’
Hij is boos. Laaiend. Wat doen die mensen allemaal in godsnaam voor zijn deur? Ga weg! De stoep voor zijn woning is al een uur lang verboden terrein. Slordig gespannen rode politie-linten houden alles tegen wat er niet hoort. Inclusief de pizzakoerier.
Doodbloeden in eenzaamheid
Daar ligt hij dan: Evert, 88 jaar. Op de grond van zijn eigen woning. Vies en dodelijk gewond. Terwijl zijn hoogbejaarde vrouw een poging doet om hun kinderen te bellen, vloeit door een tien centimeter diepe steekwond in zijn borstkas het leven uit zijn vermoeide en afgetakelde lichaam. Dit zou een diep triest verhaal over een gruwelijke doodslag kunnen zijn. Maar het gaat over eenzaamheid en de last van de ouderdom.
De tragiek van een ontspoord leven
Ik sta rustig een sigaretje te roken voor de rechtbank van Amsterdam als een oudere man woest op mij af stormt. In zijn hand een videocamera. De lens als wapen op mij gericht. Uit zijn mond daalt een stortvloed aan beledigingen op mij neer. Dit is een verhaal over de tragiek van een ontspoord leven. Over corrupte rechters, misdadige advocaten en journalistentuig. Maar veel meer nog over onvermogen en onmacht.
Donald Trump en de hypocrisie van het benoemen
Door de zege van Donald Trump is het ineens weer zeer actueel geworden. De nadruk en noodzaak van het grote luisteren naar het onbehagen en het al even kolossaal gewichtige benoemen. Maar hoe pijnlijk hypocriet is deze trend eigenlijk? Zij wij wel zo dol op benoemen en luisteren of alleen als het in ons eigen straatje past?
De trieste ‘erfenis’ van Theo van Gogh
De moord op opiniemaker Theo van Gogh gaat twaalf jaar geleden als een schok door de samenleving. De trieste foto van de dode filmmaker op het fietspad in de Linnaeusstraat in Amsterdam staat helaas bij ons allemaal op het netvlies. Maar wat is er nu nog van over van die collectieve woede?
Strijden tegen digitale haat: YouTube (1)
Wat kun je eigenlijk doen als kwaadwillende zielen je proberen te beschadigen op het internet? Ik zal hier proberen in een serie aan te tonen hoe lastig (maar niet onmogelijk) het is om een online haatcampagne te bestrijden. Wat je allemaal moet doen om de laster van een hinderlijke plaaggeest, die veilig achter zijn toetsenbord de haat predikt, van het internet te halen.
Open brief aan mijn digitale stalker
We kwamen elkaar deze week in de mail weer eens tegen. Ik was je om heel eerlijk te zijn eigenlijk al een beetje vergeten. Maar nu ik je toch weer spreek en zie dat je nog steeds dezelfde tactiek hanteert, wil ik je via deze weg toch nog iets zeggen. Vragen eigenlijk. Lees je mee?
Het gevaar van complotdenkers (2)
Onlangs schreef ik een persoonlijk verhaal over het gevaar van sommige complotdenkers. Hoe ze proberen mensen te beschadigen in hun malicieuze strijd om de wereld te overtuigen van hun grote gelijk. Nu is er een waardevol boek verschenen. Over complotdenken, maar voor de goede lezer ook over de risico’s van eenzijdige informatieconsumptie.
Waarom ‘willekeur’ in de rechtspraak een zegen is
En ineens was daar een fel debat over de ‘onvoorspelbaarheid’ en de ‘willekeur’ van de rechtspraak. In een rapport van Nationaal Rapporteur Mensenhandel werpen de makers de vraag op waarom in zedenzaken in ‘vergelijkbare gevallen’ rechters anders straffen. In het debat na het verschijnen van het rapport zien velen dat als een gruwelijke fout. En dat is volstrekt onbegrijpelijk.
Fatale kortsluiting in het hoofd
Ik moet u waarschuwen. Dit is geen prettig verhaal. Het zal vermoedelijk het uiterste vergen van uw begrip en het zal op zeker onbevredigend aflopen. Dit stuk gaat over een gevaar dat voor u naar alle waarschijnlijkheid een stuk realistischer is dan IS.
De gruweldood van de pas 7-jarige Efrat
Het is muisstil in de rechtbank van Amsterdam. Aan de muren springen beeldschermen aan. Op het beeld is een straat in de hoofdstad te zien. Het is druk. We zitten op enkele minuten van een enorme tragedie. De voorzitter van de rechtbank laat het publiek weten dat ze gerust de zaal mogen verlaten als ze […]