Nederland wil harder straffen. En ons land staat daarin bepaald niet alleen. In Benin zijn in de vorige eeuw unieke experimenten gedaan met het tuchtrecht op voetbalvelden. Met als ultieme straf het breken van het standbeen. Het klinkt misschien wat grof, maar de maatregel bleek in eerste instantie uitermate effectief als snel antwoord op de […]
Een vreemd verhaal
Het lijkt zo simpel. Geef de overheid de kracht en de macht om hard in te grijpen. Minimumstraffen. Minder rechten voor verdachten. Alles voor onze veiligheid. Want wie onschuldig is, heeft niets te vrezen. Toch? Angela is een jonge vrouw. Student. Niet vies van een biertje meer of minder. Als ze na een gezellig nachtje […]
De laatste strohalm
Je hoort het tegenwoordig zo vaak dat het bijna al een vanzelfsprekendheid is. ‘Een werkstraf voor seksueel misbruik! Het moet niet gekker worden!’ Maar is dat eigenlijk wel zo gek? Bas is 19 jaar en hij kan verdomd goed zwemmen. Zo goed zelfs dat de plaatselijke zwemclub in hem wel een vertrouwenspersoon ziet. Al was […]
In bed met de dader
Het lijkt een gewaagd experiment. Een dader van kindermisbruik in hetzelfde huis laten wonen als een slachtoffer. Toch hebben we in Nederland zulke huizen. Aan de buitenkant zie je het er niet vanaf. Geen bordjes aan de gevel. Geen dure verwijzingen naar organisaties met namen die om de vijf jaar veranderen. Al dan niet van […]
Een dagje zeden
De rechtbank deed deze week maar weer eens een dagje zeden. Aanranding. Verkrachting. Een studente. Kinderen. Voor de mensen die denken dat rechters op zo’n dag in verhullende termen voorzichtig spreken over niet nader te noemen seksuele handelingen. Dat is niet zo. Alles komt voorbij. Met naam en toenaam. Kinderen met honden. Meisjes die worden geslagen. Bondage. Geweld. Ellende. Wij van […]
Niets mis met vooringenomen rechters
Ik had me voorgenomen niets te schrijven over het proces tegen Wilders. Puur omdat ik rechtbankverslaggever ben en die rechtszaak weinig met de dagelijkse rechtspraktijk te maken heeft. Maar toch. Iets moet me van het hart. Er is veel te doen over wraking. Een instrument voor advocaten om vooringenomen rechters tot bedaren te brengen. Tot […]
Ellende met asielzoekers
Op 24 maart schreef ik een verhaal over een asielzoeker die vond dat de hele wereld tegen hem was. Hij verloor het recht op onderwijs toen hij 18 werd en nog geen definitieve verblijfsvergunning had. Zijn nog jonge leven leek zich vanaf dat moment voornamelijk te beperken tot de weinig verheffende wereld van het asielzoekerscentrum. Hij gleed weg in de criminaliteit. […]
Pauze-knop voor Twitter? #Baflo
Twitter is een geweldig medium. Het is alleen jammer dat er geen pauze-knop op zit. Vroeger was het simpel. Je had journalisten en die luisterden naar de politie-scanner. Zij kwamen op kleine en grote rampen af. Speurden wat in het rond. Belden keurig met persvoorlichting. Kregen bevestiging voor wat ze al wisten. En de volgende […]
Gevoel is voor mietjes
Leo is een gevoelsmens. Altijd geweest ook. Een dromer. Hij wil niets liever dan zijn gevoel te gelde maken. Fotograaf. Documentairemaker. Schrijver. Zoiets. Maar Leo doet niet wat hij wil. Hij kiest voor een carrière in het bedrijfsleven. Want wie zit er tegenwoordig nog te wachten op zo’n softe ‘kunstenaar’? Wie zal hem ooit aandacht geven? […]
De blije tbs’er
Is het verstandig om tegen een tbs’er te zeggen ‘dat hij er de volgende keer aan zal gaan?’ Die vraag ging woensdagavond enige tijd door mijn hoofd terwijl ik door de gangen liep van de Van Mesdagkliniek in Groningen. Op weg naar de uitgang. Een begeleider van de tbs-kliniek opende beveiligde na beveiligde deur […]
De beleefde straatroof
Het ging eigenlijk best goed met Nicolai. Hij was dan wel als kind met zijn ouders uit zijn geboorteland gevlucht, maar eenmaal in Nederland ging hij voortvarend aan de slag. Vanuit het asielzoekerscentrum begon hij aan een opleiding. Hij moest immers wat van zijn leven maken. De opleiding kwam. Maar ging net zo snel […]
De dood in Wildervank
Ik heb ooit een kistdienst meegemaakt bij een uitvaartbedrijf in Groningen. Wachten op de dood. Om er vervolgens een kist omheen te leggen. De geharde medewerkers waren wel wat gewend. Maar konden nog altijd slecht tegen de kleinste kistjes. De kinderkisten. De dood van kinderen wensen wij niet te accepteren. Te jong. Niet rechtvaardig. Kan niet. Misschien […]