Ik heb ooit uitgebreid geschreven over een rechtszaak tegen de Rijksuniversiteit Groningen (RUG). De universiteit had illegaal radioactief kernafval uit het buitenland gehaald voor onderzoek. Het pakketje van een kleine vijf kilo verarmd uranium werd zonder vergunning ingevoerd en ook nog eens illegaal door Nederland gereden. Om vervolgens afgeleverd te worden bij een dubieus eenmansbedrijfje in Bunschoten. De eigenaar […]
Auteur archief: Chris Klomp
Zedendelinquent en meisje (5) in wachtkamer arts
Een paar maanden geleden zat een 5-jarig meisje alleen in de wachtkamer van een huisarts in de stad Groningen. Te spelen. In afwachting van haar moeder, die een deur verder bij de huisarts zat. Toen haar moeder haar weer op kwam halen, zag ze dat er een man in de wachtkamer tegenover haar dochter […]
Zinloos geweld
Op 15 augustus 2008 in de vroege morgen loopt de 74-jarige Herman vanaf zijn huisarts naar de binnenstad. Hij is blij, want de huisarts had goed nieuws. Zo blij zelfs dat hij zijn vrouw belt om het goede nieuws over zijn gezondheid te melden. Even later lopen vier jongens op hem af. Ze zijn al de hele nacht […]
Het gevoel van een rechtbankverslaggever
Ooit vroeg iemand mij: wat doet je werk eigenlijk met je? Hoe is het om bijna dagelijks omringd te worden door leed? Het valt niet altijd mee. Ik kan bepaald niet zeggen dat ik er een vrolijker persoon door ben geworden. En ik was al niet de meest optimistische mens op deze aarde. Op zich […]
Geen straf voor mishandeling baby
Ik schreef laatst over een rechtszaak waarbij een vader zijn een maand oude babydochter mishandelde. Resultaat: vier gebrokken ribben en een dubbele onderarmfractuur. Bij zo’n klein hummeltje. Vandaag heeft de rechtbank gesproken. De vader is strafbaar, maar we leggen geen straf op. Tot zover genoeg reden voor de maatschappij om achterover te vallen van […]
De emotie van een advocate
Advocaten zijn gevoelloos. Ze verdienen bakken geld met het leed van anderen en verdedigen moordenaars die eigenlijk nooit meer vrij mogen komen. Ze zouden zelf veroordeeld moeten worden omdat ze de maatschappij onveiliger maken door voor daders op te komen. Veel tijd schenken ze niet aan de mensen waar ze voor door het vuur zouden moeten […]
De blik van een tbs’er
Als journalist dien je afstand te bewaren. Altijd. Maar soms is dat niet zo makkelijk. Ik was ooit vlak voor een rechtszaak in gesprek met slachtoffers van een gewapende overval. Hier was geen twijfel mogelijk. Ze waren zeer hard getroffen. Doodsangst, geen zin meer in het leven, niet meer kunnen werken. Het was geen prettig […]
Coke, Joshua en Kim Feenstra
Vandaag werd bekend dat in het dode lichaam van Joshua Bathoorn cocaïne, alcohol en wellicht xtc is gevonden. Joshua Bathoorn had een relatie met model Kim Feenstra. Ik heb iets met Kim Feenstra. Toen ze nog maar net Hollands Next Top Model was, publiceerde ik een verhaal over haar veroordeling voor diefstal. Ze kwam […]
Lekt justitie in de zaak Johnny B.?
Er zijn mensen die beweren dat de politie in Groningen de regionale pers heeft gebruikt in de strijd tegen de vermeende pyromaan Johnny B. Het zijn mensen die het strafdossier van haver tot gort kennen. Ze hebben letterlijk recht van spreken. Mijn collega Rob Zijlstra heeft hier in de krant een interessante passage over opgenomen. Hij […]
Vijf jaar cel te veel voor Johnny B.
Johnny B., de man die verantwoordelijk zou zijn voor een reeks branden in ’t Zandt, heeft gisteren vijf jaar celstraf tegen zich horen eisen. Vijf jaar celstraf is een zeer forse straf. Voor drie brandstichtingen in lege gebouwtjes, vier pogingen daartoe (waar geen vlammetje aan te pas kwam, behalve die van een kaars), het […]
Johnny B. en de stoel
Vandaag is de rechtszaak tegen Johnny B. begonnen. De vermeende pyromaan van ’t Zandt. Hij zou de man zijn die het Groningse dorpje lange tijd in de greep hield met zijn branden. Zelfs het leger werd ingezet om de angst van het dorp te bestrijden. Zittingszaal 14 zit stampvol. Er is letterlijk geen stoel meer […]
Rechters en bodes
Ik heb een wat rare band met rechters. Een aantal zie ik vaker dan mijn eigen vriendin. Bijna dagelijks schuif ik aan in de verschillende rechtszalen. Er zijn rechters die met een zuinig knikje aangeven dat ze me (her)kennen. Er is er één die me iedere keer weer enthousiast begroet. Over het algemeen zijn […]